OVERDOSE |yoonseok|✔

2

Hoseok sabah gözlerini açmak istemedi.Kafasını yatağında yatan kadına çevirdi.Pişmanlıkla gözlerini kapatıp ofladı.Sadece basit bir akşam olmalıydı.Dün Yoonginin seçtiği şarap gerçekten güzeldi.Onu yeniden görmek istiyordu.Nedenini bilmiyordu ama istiyordu.Bugün yeniden içki dükkanına gidecekti.

Yataktan kalkıp dolabına yöneldi.Dün gece kar yağmıştı.Bu heryerin cenneti anımsatmasını açıklıyordu.Kalın giyinmişti.Sokaklara baktı.Her insanın kendi işinde kimseyi umursamadığını görmek onu her zaman sıkardı.Hoseok bu dünyadan ayrılmak için hergün Tanrıya dua ediyordu.

Büyük arabasına binip kontağı çevirdi.Aklı hala dünkü yabancıdaydı.

🌌

Yoongi baş ağrısıyla ve çıplak olarak uyandığında kahverengi gözleri büyümüştü.Sabah kahvaltısını yapmak için masada duran şeriti içine çekti.Giyinip dışarı çıktı.Heryer beyazdı.

-Hay sikeyim.

Ağzından çıkan buhar ona nefes aldığını hatırlatan tek şeydi.Yoonginin yanlız beyni zehire iyice alışıyordu.

Her zamanki gibi kahvesini aldı.Zehrini biraz olsun hafifletmek adına sert kahveler içiyordu.Nefret ediyordu ama bunu yapmazsa aynı dün gibi oluyordu.

Dumanı tüten evleri seyrederek yolunda gidiyordu.Sabah sigarasını yaktı.Min Yoongi bütün zehirli şeyleri seviyordu.
🌌

-Jung Hoseok!

Hoseok kalkıp odaya girdi.Derin bir nefes aldı.Birazdan olacak konuşmaları tahmin edebiliyordu.

-Nasıl gidiyor?

-Gitmiyor.

-Nasıl yani?Gittikçe iyileşiyorsun.

Hoseok doktorunun yüzüne baktı.Hayatında gördüğü en yalancı insandı.İyileşmiyordu.Daha da dibe batıyordu.

-Boğazımı temizletmek için geldim.

-Bunun için daha erken Hoseok.Ameliyat olmadan yapamayız.

-Ameliyat olmayacağım.

-Fakat olmazsan sana hiçbirşey yapamayız.

Hoseok sinirlenmişti.Şakaklarını övüp doktora baktı.

-Beni tedavi edin demiyorum zaten.Boğazımı temizleyin ve gideyim.

🌌

Yoongi elindeki kahve bardağını bir köşeye fırlatıp buz gibi zemine çöktü.Dalgalanan denize baktı.Denizi sadece dalgalıyken seviyordu.Ancak o zaman empati kurabiliyorlardı.Ayaklarının altında uzanan yamaca baktı.Botlarıyla aşağıya birazcık kar attı.

Hayattaki amacını bulamamış olmak canını sıkıyordu.Hayatta sıkılıyordu.Oyunun sonu için bekliyordu.Biraz hile yapmıyor değildi.Zehirleriyle oyunu kısaltıyordu.Elindeki boşalan şişeyi de attı.

Şimdi sarhoş değildi.Fakat sarhoş gibi davranabilirdi.İşte bu,oyunun en sevdiği kısmıydı.

Kendini karların arasına attı.Bulut dolu gri havaya baktı.

-Sizde çok şerefsizsiniz.Güneş azcık çekilince hemen yerini kapıyorsunuz.Adiler.

Min Yoongi bulutlara söverken görüş alanını kapatan engele karşı sinirlendi.

-Bulutlardan nefret edeni de ilk defa görüyorum.Genellikle severler.

-Mutlu insanlar bulutları sever.

Yoongi yattığı pozisyonunu bozmadan konuştu.Karlar bile kendi yatağından rahattı.Zaten karşısındakinin kim olduğunu biliyordu.Dün evinde uyuduğu adamdı bu.Onu nasıl bulduğunu bilmiyordu ama umrunda da değildi.

Adını hatırlamadığı adam ellerini kara dayayarak Yoonginin yanında bulutları izlemeye başladı.

-Sanki sonsuz bir boşluktaymış gibi hissetiriyor.

-Öyle değil miyiz zaten?

Hoseok güzel yüzünü Yoongiye çevirdiğinde onun gözlerini kapatmış dinlendiğini gördü.

-İçmeyi seviyorsun galiba.

Yoongi boş soruları cevaplamazdı.Bu soruyu da yanıtsız bıraktı.

-Ben fazla içemiyorum.Hastalığım yüzünden.

Hoseok Yoongiden hastalığını sormasını bekliyordu.

-Kötüymüş.

-Kanserim ben.

-Ne güzel.

Hoseok Yoonginin diğerleri gibi olmadığını hissetmişti.Onun da gitmek istediği cevaplarından anlaşılıyordu.

Yoongi kalkıp kabanındaki poşeti çıkardı.Tozun damarlarında dans etmesine izin verdikten sonra onu izleyen Hoseoka baktı.

-Koşmak ister misin?

Yoongi cevap almadan koşmaya başladığında Hoseok uzun bacaklarıyla ona yetişmişti.İkiside soğuk havayı hissederek koşuyordu.Yoongi ilk defa uzunca gülümsemişti.En sonunda nefes nefese karlara attı kendini.Hoseok başında durdu.

-Durmak istiyorum.

-Yapamayız.Yoksa bizi yakalarlar.

Min Yoongi nefes nefeseyken gülümseyip Hoseokun verdiği eli tutup ayağa kalktı.

-O zaman daha hızlı koşmalıyız değil mi?

İki genç birbirine gülümseyip yeniden koşmaya başladılar.Geride bıraktıkları herşeyden kaçmak için daha da hızlı koştular