OVERDOSE |yoonseok|✔

19

-O adam benim eski asistanım.

Yoongi olayı az çok anlayabiliyordu.Derin bir nefes alıp Hoseoktan biraz uzaklaştı.

-Ya parasına fazla düşkün ya da aranızda patron-asistan ilişkisinden daha fazla şeyler vardı.

Hoseok gözlerini yumdu.Bir süre ikisininde tek duyduğu yangın sensörünün sesiydi.

-Onun tek istediği ben değildim-

-Seni değil paranı seviyordu.

-Nerden biliyorsun?

Yoongi ayağa kalkıp koltuğa özensizce fırlatılmış montunu ve telefonunu aldı.

Karlar erimiş gibiydi.Gözlerini camdan ayırıp hala bir cevap bekleyen Hoseoka çevirdi.

-Klişe.

Kapıya doğru yürüdüğünde kalkıp Yoongiyi tuttu ve kendisine çevirdi.

-Nereye gidiyorsun!

Omuzlarından tutarak Hoseoku kendinden uzaklaştırdı.

-Sadece birkaç gün tamam mı?Birkaç gün benimle görüşme.

-Ama Yoongi!

Kapının çarpılma sesinden sonra yere çöktü Hoseok.Kafasını ellerinin arasına alıp ağlamaya başladı.Herşey birkaç dakika içinde mahvolmuştu.

Mutluluk zor ve hassastı.

🌌

"Şerefsizliğin son moda olduğunu biliyordum ama senin modayı bu kadar yakın takip ettiğini bilmiyordum."

Taehyung okuduğu sözle telefonunu fırlatıp evde bağırmaya başladı.

-Oğoğo ne laf amaaaa

Kendine gelip koltuğa oturdu.Evde tek olmak sıkıcıydı.

-Ne yapıyorum lan ben?

Kapı çaldığında korktu.Kendini sorgulamaya fazla kaptırmıştı.

-Kimsin?

-Benim işte aç.

-Kim olduğunu söyle!

-Taehyung aç şu kapıyı.

-Tamam be.

Yoongini gelmesine sevinmişti.Ama o o kadar da sevinçli durmuyordu.

-Kavga mı ettiniz?

-Bilmem.

Seslice nefes verip kendini koltuğa attı.

-Ben artık karışmıyorum.

-Neden karışıyordun ki zaten?

Yoongi kendisini rahatsız yatağına bıraktı.Gözlerini ovuşturup düşünmeye çalıştı.

Kızgın değildi.Sadece ona böyle şeyleri anlatmamış olması,peşinden gitmesi ve kötü şeylerin olabileceği gerçeği canını sıkmıştı.

Onu kötü bir zamanda bıraktığını biliyordu.Fakat geri gitmek istemiyordu.Sanki..Sanki ondan soğumuştu.

🌌

Taehyung dışarı çıkıp derin bir nefes aldı.Son kez gelen mesajı ve adresi kontrol etti.

"Eğer beni hala seviyorsan gel."

Soğuk burnunu uyuştururken hızlıca yürümeye başladı.

Dün iyice düşünmüştü.Jimini seviyordu.Ona aşıktı.Ne olursa olsun sonuç hep onu affetmekte bitiyordu.

Fazla kasmanın anlamı yoktu.Jimin onu yeniden üzse bile Taehyung içinden geleni yapacaktı ki yeniden üzerse bu sefer sağ çıkamazdı.

Büyük binanın önünde durdu.Burda ne olabileceğini düşünürken yeni bir mesaj aldı.

"Şimdi yandaki sokaktan binanın arkasına gel."

"Gps falan mı taktın bana?"

Mesajına cevap gelmeyince mecbur arkadan dolaştı.

Sokak arasına geldiğinde ellinde pembe güllerle bekleyen pembe saçlı Jimini görüp gülümsedi.Koşarak sarıldığında kalbinin fazla hızlı attığını hissetmişti.

-Seni seviyorum Taehyung.

-Ben güllerden nefret ederim Park Jimin.

🌌

Hoseok birkaç günün sonsuzluğa dönüşeceğini biliyordu.

Kendi kendine Yoongi olmadan ne yapacağını kuruyor,daha da kötülerini düşünüp kendisini mahvediyordu.

Daha yeni kanseri atlatmıştı.Eğer strese girerse kötü olabilirdi.İyi düşünmekte her zaman başarısızdı.

Televizyon masasındaki antidepresan lara baktı.Yapamazdı.Onları birdaha içmeyeceğine söz vermişti.

Yoongi onun antidepresanı gibiydi.Ama artık yoktu.

🌌

Yoongi camdan gelen bağırtılara küfrederek uyandı.Oturduğu yer asla sakin değildi.

Kendini satanlar,kaçakçılık yapanlar..Bunlar gibi birsürü insan.Onun mahallesinde utanç yoktu.

Ne olduğunu öğrnemek için dışarı baktı.Birileri başka birini aldatmıştı.

Salona gittiğinde Taehyungu bulamadı.Kendine yiyecek birşeyler bulmak adına buzdolabını açtığında telefonunun ekranı yanıp söndü.

"Geri gelmeyeceksin."

Parmakları hızla klavyenin üzerinde gezindi.

"Tabiki geleceğim Hoseok.Ama şimdi değil.

"Benden nefret ediyorsun."

"Seni seviyorum."

"Yalan söyleme Min Yoongi.Sevseydin beni böyle bırakmazdın."

"Hoseok böyle yapma."

"Hayır yapacağım.Bende seni bırakacağım.Hemde de sonsuza kadar."

Allah'ım ne kadar piçim ben böyle ksjdisi

Kısa bölüm yazmak favorimdir.