Cztery żywioły

Rozdział 10

Dzień wczorajszy, dniem wczorajszym, a dziś to dziś. Wiem możecie sobie pomyśleć, że jestem nieczuła, czy coś w tym stylu, lecz nie. Ja po prostu wiem, że to co przeżyła moja przyjaciółka to w mojej szkole standard. 

Silne emocje sterują nami w obliczu nawet największego zagrożenia. Nie chcę wyjść na samoluba, ale dzięki temu wiem, że jestem dla niej ważna. 

Wracając do tematu dziś sobota, a mówiąc dokładnie wszyscy z naszej paczki jesteśmy umówieni do kina. Bardzo się ciesze na ten wypad, ponieważ możemy odpocząć od normalnego dnia szkolnego.

Jest godzina 16,  a słyszę pukanie do drzwi swojego pokoju. Otwieram, a tam największy przystojniak w moim małym światku. Tristan. Czy trzeba więcej mówić?

Obejmuje mnie swoimi umięśnionymi ramionami, po czym mówi:

- Alex wiesz, że o jednej  rzeczy zapomnieliśmy?

- Tak a jakiej?

-Mój aniele, moja miłości czy uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moja dziewczyną?

- Oczywiście, myślałam, że nie zapytasz. 

Pocałowałam go namiętnie, a on nie chcąc być biernym rozpoczął taniec naszych języków. Całując Tristana czułam się jakby stado motyli urzędowało w moim brzuchu. Mówiłam mu prawdę, nigdy nie byłam na randce, ale całowałam się wcześniej. To co z Trisem przeżywałam nie znaczyło nic w porównaniu do moich wcześniejszych porównań.

Wyszliśmy do holu, aby poczekać na resztę ferajny. Jako, że nie było dużo czasu do seansu, długo nie czekaliśmy.  

Reszta naszej paczki przyszła niedługo później.  Pojechaliśmy do miasteczka. Tris za kierownicą, ja na miejscu pasażera, reszta z tyłu. Po dotarciu na miejsce wybraliśmy za namową kobiet komedię romantyczną, na co mężczyźni zareagowali głośnym jękiem. 

Po zakończonym seansie i żartach z facetów wybraliśmy się na pizze. Sonia zdobyła numer do barmana, który moim zdaniem był nieziemski. W przyjemnej atmosferze czas leci bardzo szybko. Nawet nie zauważyliśmy, że jesteśmy na naszej małej wycieczce już tyle czasu. Wszystko dobre co się dobrze kończy, tak i my musieliśmy wracać.