"What's the ancient c-chosen's and warrior's name?" I suddenly ask.
"It is Serena and Dominic Gaverson." Bigla akong nagulantang sa pangalan na sinabe niya. This c-can't be!
"S-saan na sila ngayon?"
"They are now living in the mortal worl-scartch that they are here." Bigla akong kinabahan. Fucking, please. Argh!
"Shit." Hindi ko mapigilang mapamura. Nakita ko namang ngumisi ang matandang 'to.
"I know they are your parents." Tangina. Tumango ako.
"Bakit ako? Bakit hindi ak-"
"You are adopted." Parang winasak ang puso ko doon. Sa buong buhay ko, ampon lang pala ako? All this time, i am deceived by their shitness and lies?!
Huminga ako ng malalim. "I want to talk to them."
Tumango naman ito. Tumayo sya kaya napatayo din ako. Muntik na akong mapasigaw ng biglang may sumulpot na gwapo nilalang sa harap ng pinto at nakatitig lang ito saakin.
"Oh son! I thought-"
"I want to talk to her, Dad." Malamig na sabi nito. Wala namang nagawa si Tito Dante dahil hinila na ako kaagad ni Draven.
"Ano ba, Draven! Kailangan kong makausap ang mga-" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng yakapin na lang ako nito bigla.
Sumubsob naman ang pagmumukha ko sa matipuno nitong dibdib. Ramdam ko ang lakas ng tibok ng puso niya. Nagtataka pa man ay hinayaan ko na lang munang yakapin niya ako.
"I'm sorry. I'm sorry I brought you here in this fucking world." Bulong nito.
"Draven, look..." Humiwalay naman ako sakanya habang nakakunot noo. "You bite me untimely, okay?"
Tumango ito. "I heard your conversation with my Dad."
"From the very beginning?!" Sabi ko at tumango ulit ito.
"I heard the prophecy, i'm sorry." Yumuko ito. Ano bang pinagsasabe niya?!
"Hey, what do you mean?"
"Now it's confirmed..." He said."Nevermind. Let's go." Bigla na lang itong nanlamig. Napakabipolar din eh?! Kanina todo sorry tapos bigla na lamang, hays! Ewan.
Umiling na lang ako at sinundan sya. Kahit hindi ko pang muli nakikita ang mga magulang ko ay kinakabahan na ako. Pinagpapraktisan ko na nga ang reaksyon ko.
Would it be shocked? Anger? What the hell.
"Athena! We're here." Napabalik ako sa wisyo ng tapikin ako sa balikat ni Draven. Nasa harap kami ng pinto kung saan nasa loob nito ay ang aking mga kinilalang magulang.
Aakmang aalis na sana si Draven ng higitin ko ang kamay nito kaya napaharap sya. Nagulat naman sya sa ginawa ko maski ako!
"Uh, i'm sorry..." May parang kuryenteng dumaloy kasi sa kamay namin kaya napabitaw ako. "I-i j-just want to..."
"What?"
"Pwede bang sumabay na tayo pabalik?" Dire diretso kong sabi. Tumango na lang ito.
"I'll wait you here. My mom's gonna feel my presence here." Alam ko naman ang pinaparating niya kaya tumango ako. Kailangan kong bilisan ang pakikipagusap para hindi kami mahalata ng nanay ni Draven.
Mahirap na, iyong tatay niya nga ay alam kung ano ako, ano na lang kaya ang nanay niya?! Nakakatakot.
Pinihit ko na at binuksan ang pinto. Nadatnan kong napahinto sa paghahalungkat ng cabinet si Mommy at napahinto rin sa pagpupunas ng mukha si Daddy.
"A-anak?" Di makapaniwalang sabi ni Mom. Pilit na ngumiti ako at agad naman akong dimambahan nito ng yakap.
"Anak, paa-Oh my gosh! Paanong?!" Alam kong alam na nitong isa na akong bampira dahil sa mata ko. Bumuntong hininga ako bago sabihin ang nakasakit din ng damdamin ko.
"Mom, tell me. Ampon lang pala ako? And where's Kuya?" There. Sa mga reaksyon nila ay kumpirma ko. Gulat sila.
"Yes, you are adopted. Ang Kuya Jacob mo ay matagal ng bampira anak. Umalis kami sa mundong ito sa pagaakalang maliligtas kami. Hindi pala, gusto kaming ipapapatay ng sarili nam-alam mo na ba ang tungkol sa anak namin?" Dad asked. Tumango na lang ako.
"This is not the right time, Alezand-" I cutted mom off.
"I'm now, Athena Valerie." I sigh. Bigla na lamang bumukas ang pinto at marahas na pumasok si Draven dito.
Paano kaya naging bampira si Kuya? Oh well, nalinlang pala ako sa mga contact lens nila.
"My Mom is here. We need to go, Athena." Bigla akong kinabahan. Hindi pa alam nila Mom ang tungkol saakin. Argh.
"I'll explain, Ma and Pa. Sa muli nating pagkikita. I love you. No one should know that i came here!" Bigla na lang akong hinila ni Draven sa portal na ginawa niya.
Nakakatawang isipin na kahit sinabe nilang ampon lang ako, mahal ko pa rin sila. Syempre kahit ampon lang ako, pinalaki nila akong tama. Mahal ko pa rin ang mga taong nagmamahal saakin.
Bigla na lang akong kinakabahan sa tuwing nahahawakan ni Draven ang kamay ko. Oh no, ngayon lang pala. Bigla na lang kasing nagtatatalon ang puso ko. Shit, kinikilig ba ako?! No!
