Blue

Hoofdstuk 18

{Neveah}

Ik hoor voetstappen op de trap naar beneden komen.
'Hé! Kutprins van niks! Laat me eruit!' Roep ik zo hard als ik kon. Om de hoek vandaan komt een wacht.
'Sorry, ik ben de prins niet.' Zegt hij.
'Beter, ik hoef zijn afgrijselijke gezicht niet te zien.' Ik zucht en ga op de grond zitten.
'Sta op.' Zegt de wacht, die een aantal sleutels uit zijn zakken haalt en de deur voor me opent.
'Ga. Ren. Zoek Lucia.' Zegt hij.
'Waarom doe je dit?' Ik kijk hem verbaasd aan.
'Laten we zeggen dat ik heb gedaan alsof ik bij hen hoorden. Ik bevrijd er nu zoveel als ik kan. Zoek je zus, laat haar de troon terugwinnen. Binnenkort zal ze hem echt kwijt zijn. Ik speel je informatie door via mijn familie.' De wacht geeft me het adres van zijn familie en laat me het een keer herhalen.
Ik knik en ren de trap op. Er zijn geen wachten.
Zo stil mogelijk moet ik weg zien te komen, dus trek ik mijn hakken uit en houd ze in mijn handen.
Ik ren door de hallen en vindt op de begane grond aan de achterkant van het paleis een open raam, waardoor ik naar buiten klim.
Ik kruip door een gat onder de muur, dat net groot genoeg is voor mij om eronderdoor te passen. Vroeger kroop ik er wel eens onderdoor om in de bossen rond te rennen.
Onze oude hond, sir Mummy, heeft hem gegraven. Sir Mummy is twee jaar geleden helaas overleden.
Ik ren door het bos, richting Cleor, de dichtsbijzijnde stad.
Bij een huis aan de rand van de stad bel ik aan.
Een blond meisje doet de deur open. Ze heeft een kort spijkerbroekje aan met een rood shirt.
'Hoi, uhm... kan ik alsjeblieft binnenkomen. Ik heb geen idee wat ik moet doen en-'
'Kom binnen.' Het meisje gaat aan de kant en ik snel het huis binnen. Ze doet de deur dicht en kijkt me bezorgd aan.
'Is alles oke?'
'Ja. Ik moest gewoon van de straat af.' Ze knikt en loopt naar de woonkamer. Aarzelend volg ik haar. Even later geeft ze me een glaasje water, wat ik snel opdrink aangezien ik enorme dorst heb.
'Ik ben Mindy Gilmore.' Zegt ze.
'Neveah Lin.' Ja, Lin is inderdaad onze achternaam. Ons land is ook vernoemd naar de achternaam, maar ze vonden Lin niet zo mooi dus hebben ze er Illina van gemaakt.
'Maar dat wist ik natuurlijk al.' Zegt Mindy.
'Ga zitten.' Ik ga zitten op de bank. Ik merk dat ik al een stuk rustiger adem.
'Ontsnapt?' Vraagt Mindy. Ik sta versteld van haar vraag.
'Hoe bedoel je?'
'Dat hele verhaal van wat er allemaal in het paleis aan de hand is is echt enorme bullshit.'
'Wat zeggen ze allemaal dan?'
Mindy vertelt me het hele verhaaltje dat prins Gale verzonnen heeft.
'...maar wij geloven dat Lucia iets zal doen aan deze shit. Misschien zelfs jij.'
'Ik betwijfel het. Wat kan een twaalfjarige doen?' Vraag ik zuchtend.
'Een twaalfjarige prinses.' Verbetert Mindy me.
De voordeur gaat open, waardoor ik in een ruk omhoog schiet en bang naar de deur kijk.
In de opening verschijnt een blonde jongen.
'Mindy! Ik ben thuis!' Roept hij met zijn hoofd naar het plafond gericht.
'Ik zit niet altijd boven, hoor.' Snauwt Mindy zodra de jongen de kamer binnenkomt. Hij schrikt van mijn verschijning.
'Prinses.' Zegt hij vervolgens, waarna hij een elegante buiging maakt.
'Ik wist dat je zou ontsnappen.' Zegt hij vervolgens, waarna hij naar de keuken loopt en een glas cola voor zichzelf inschenkt.
'Neveah, dit is mijn tweelingbroer, Maxon.' Stelt Mindy me voor aan de jongen. Ik glimlach naar hem en zeg gedag.
'Heb je onderdak nodig?' Vraagt Mindy.
'Dat zou heel fijn zijn.' Antwoordt ik.
'Maxon, pak even een stel kleren oude kleren van mij.' Commandeert Mindy haar broer.
'Ik ben je hondje niet.' Zegt hij. Ondertussen staat hij op en loopt de trap op, waarna hij terugkomt met een setje gewone kleren. Niet zo'n baljurk als ik nu aan heb.
'Doe mijn oude bril op.' Zegt Maxon, die een bril uit een laadje pakt en hem rustig op mijn hoofd plaatst.
'En nu nog een staart. Of mogen we je haar knippen?' Zegt Mindy, die mijn haar vastpakt.
'Als je zou willen, heel graag. Mijn vader wilde nooit dat ik het kort knipte.'
'Dan gaan we het gewoon doen. Ik volg een kappersopleiding, dus dat komt helemaal goed.'
Mindy pakt een stoel en zet hem in het midden van de kamer neer.
'Ga anders eerst even op mijn kamer die kleren aandoen. Prins Gale doet soms nog wel eens een ronde.'
Ik loop naar boven en ga zomaar een kamer in. Waarschijnlijk is dit de kamer van Mindy, maar ik weet het niet zeker. Het setje kleren dat Maxon voor me had uitgezocht trek ik aan, waarna ik weer naar beneden loop.
'Perfect!' Glimlacht Mindy.
Ik ga zitten op de stoel die ze heeft neergezet.
'Waarom ben jij zo blij?' Vraagt Mindy aan Maxon, die van oor tot oor aan het glimlachen is.
'Ik denk dat ik verliefd ben.' Antwoordt hij.
'Vertel!' Zeg ik meteen nieuwsgierig.
'Ze heeft ravenzwarte haren, glanzende groene ogen en een bril waardoor het lijkt dat ze super slim is.' Dromerig kijkt hij voor zich uit.
'Ze zal wel heel speciaal zijn.' Ik weet gewoon dat Mindy aan het glimlachen is.
Opeens voel ik de schaar door mijn haar knippen. Eerst schrik ik er even van, maar daarna ontspan ik.
Na een tijdje zegt Mindy trots: 'Klaar.'
Ik loop snel naar de gang, waar ik een spiegel had zien staan, en kijk naar mezelf in de spiegel. Met deze bril en het korte haar herken ik mezelf niet meer, maar dat is nu eenmaal nodig om niet herkend te worden.
'Dankjewel.' Ik geef Mindy een knuffel en help haar met opruimen.