Blue

Hoofdstuk 21

{Lucia}

Dag in dag uit komt Cole thuis met allemaal meisjes. Blond, brunette... noem het maar op!
Het is echt irritant. Ik moet met deze meiden aan tafel zitten, ik moet ze begroeten alsof ik zijn zus ben. Dat is wat zij ook denken dat ik ben. Meestal ben ik gewoon koud en kil tegen ze. Alleen dit nieuwe meisje is eigenlijk heel erg aardig.
'Ik ben echt dol op lasagna. Ik zou het elke dag eten als het kon.' Lacht ze.
Ik glimlach naar haar. Ze heet... Vanessa? Denk ik? Ze heeft lange, bruine haren en groene ogen die glinsteren wanneer ze glimlacht.
'Dus, Hannah, heb jij geen vriendje?' Vraagt ze. Ze legt haar bestek neer en laat haar hoofd leunen op haar handen.
'Oh, uhm...' Ik zie Cole geïrriteerd toekijken.
'Er is wel iemand.' Antwoordt ik.
'Echt! Wie?'
'Oh, het stelt niks voor.' Wedden dat Cole helemaal gek word vanbinnen? Tien euro, ik win. Dankjewel!
'Tuurlijk stelt het wel wat voor, Han! Kom op, vertel.'
Cole eet ongemakkelijk verder en zegt geen woord.
'Steven, wat vind jij ervan?' Ze tikt hem aan. Zijn blik gaat van Vanessa naar mij.
'Ja, Han. Wie is het?'
'Nou, je hoeft niet zo boos te doen.' Piept Vanessa.
Wanneer ze ziet dat we allemaal ons bord al op hebben staat ze op. 'Ik ruim wel af.'
Ze pakt de borden en zet ze neer in de vaatwasser.
'Ik, uhm... Had met Perrie afgesproken. Dus ik ga.' Leugens. Ik heb helemaal niet met Perrie afgesproken, ik wil gewoon weg van Cole.
'Doei!' Zegt Vanessa vrolijk. Ik glimlach naar haar en loop vervolgens de deur uit, naar weet-ik-veel-waar.

'Wat doe je?' Maxon buigt naar me toe en kijkt naar de tekeningen in mijn schrift.
Het is een plattegrond van het paleis en waar alles zit. Het begin van mijn plan.
'Oh, ik maak een... verhaal?' Zeg ik aarzelend.
Ik sluit snel mijn schrift. Thuis ga ik wel verder. Of in een les waar ik alleen zit. Dan kan niemand mee kijken. Tenminste, dat hoop ik.
'Waar gaat je verhaal over?'
'Het is nog maar een stom idee.' Maxon knikt en richt zich weer op de les.
Na de les wil ik snel weglopen, maar Maxon haalt me al snel in.
'Hey, uhm... Zou je een keer uit willen gaan?' Vraagt hij.
Ik schrik van zijn vraag. Ik had nooit gedacht dat hij me mee uit zou vragen! Hij is wel altijd heel lief voor me. Hij kent me niet eens echt goed. Misschien wil hij me juist leren kennen?
'Uhm.. Ja. Dat lijkt me leuk.' Ik durf mijn hoofd op te tillen en hem aan te kijken.
'Cool. Ik haal je om half zeven op.' Maxon loopt snel door naar zijn volgende les.
Vanavond ga ik uit met Maxon...

Wanneer ik weer thuis kom zit Cole met zijn arm om Vanessa heen op de bank.
'Hey.' Begroet Vanessa me meteen wanneer ze me ziet.
'Hey.' Antwoordt ik zachtjes.
'Ik, uh... eet vanavond niet mee.'
'Wat? Waarom niet?' Vraagt Cole, die rechtop gaat zitten.
'Ik heb een date.' Zenuwachtig friemel ik aan de touwtjes die aan mijn sweater zitten.
'Oh my god!! Han!! Wij gaan shoppen. Nu meteen.' Vanessa slaat Cole's arm van haar af en staat op.
'Maar ik heb geen-'
'Maakt niet uit. Cadeautje van mij.' Vanessa pakt mijn hand en trekt me mee naar buiten.
'Denk je dat Steven me leuk vind?' Vraagt ze onderweg naar het winkelcentrum.
'Oh, ik heb geen idee.' Antwoordt ik ongemakkelijk.
Na duizenden winkels afgezocht te hebben en miljoenen jurken te hebben gepast vinden we een leuk, zwart jurkje met een open rug.
'En nu schoenen.' Zegt Vanessa, kijkend naar mijn zwarte sneakers. Een diepe zucht verlaat mijn mond. We lopen al anderhalf uur rond door het winkelcentrum, en alles wat we hebben is deze jurk. Dat was eigenlijk ook ons doel, maar oke.
Vanessa betaalt de jurk en neemt me mee naar een schoenenwinkel waar ze de mooiste en hoogste hakken hebben.
'Deze zullen je prachtig staan.'
Ik trek mijn sneakers uit en pak de kleine, zwarte laarsjes van haar aan.
'Deze doen we.' Vanessa kijkt me trots aan.
'Zo, dit is de eerste die ik pas.' Lach ik terwijl ik de schoenen uittrek.
'De meeste schoenen zijn geweldig. Met kleren moet je altijd goed nadenken, maar schoenen... Alle schoenen zijn net engeltjes. Behalve crocs. Dat zijn demonen. Geen grap.'
Vanessa rekent de schoenen af, waarna we samen terug gaan naar huis, waar Cole, zoals altijd, tv aan het kijken is.
'Hoe laat komt hij?' Vraagt Vanessa.
'Half zeven.' Antwoordt ik. Vanessa haalt haar telefoon uit haar zak.
'Het is half zes. Kom op, we gaan je haar doen.'  Vanessa trekt me mee naar boven.
'Wacht, je hebt helemaal geen spullen?' Vraagt ze verbaasd als ze de badkamer inkomt.
'Ik ben nooit zo van de haarspullen.' Lieg ik. Ik ben juist dol op dingetjes in mijn haar doen.
Neveah en ik speelden altijd kappertje. Soms deden we zelfs papa's haar.
'Dan moeten we het maar anders doen, hè.' Vanessa zucht en haalt de elastiekjes die ze om haar pols heeft van haar pols.
'Zitten.' Zegt ze wanneer we in Cole's kamer aankomen.
Ik ga op de rand van het bed zitten. Vanessa klimt op het bed en begint mijn haar te vlechten.
Na zeker tien minuten is ze klaar en leidt ze me naar de badkamer, waar ze het resultaat laat zien. Het ziet er supermooi uit.
Met het kleine beetje make-up dat Vanessa bij zich had omdat ze was blijven slapen doet ze mijn make-up. Vervolgens trek ik het jurkje en de kleine laarsjes aan.
Vanessa kijkt trots naar mij.
'Je ziet er prachtig uit, Han.' Glimlacht ze.
Beneden horen we de bel. Als een malle stormt Vanessa de trap af, waardoor ze bijna valt.
'Hoi.' Glimlacht ze naar Maxon, die in de deuropening staat.
'Hannah komt zo naar beneden.' Zegt ze met een glimlach. Ik hoor Cole geen aanstalten maken om op te staan van de bank.
Op mijn laarsjes loop ik de trap af. Maxon's ogen schieten naar mij.
'Wauw. Je ziet er prachtig uit.' Stottert hij.
Blosjes verschijnen op mijn wangen.
'Dankje.'
'Mijn werk!' Zegt Vanessa met een glimlach.
'Tot vanavond.' Ze glimlacht naar me, waarna ze de woonkamer in loopt en Maxon en mij alleen laat.