Elves, de verloren dochter

Elves deel 10

<3

"Edmund ik ging vanmiddag weg om de stad even te verkennen," begin ik, "en daar kwam ik een man tegen die een vers opdroeg over ‘de vorst’. Ik heb hem erna gevraagd wat hij bedoelde met vorst, want wie weet wist hij iets meer. Hij wou het niet vertellen op het plein, dus hij vroeg of ik mee wou gaan naar zijn huis. Daar vertelde hij dat het wel degelijk over de koning ging.en hij zei dat het om de koning ging. Hij vertelde me ook dat als de Wrede Koning er achter zou komen dat wij de echte koning zoeken en zijn dochter, we in groot gevaar zullen zijn. Hij vertelde me dat de Wrede Koning nu ook opzoek is naar de koning en zijn dochter," Ik roep dat laatste woord bijna, maar ga dan weer rustig door.
"Hij gaf me dit kleine boekje om me te helpen met mijn krachten te ontwikkelen. Ik wist niet dat je je krachten moet oefenen, tuurlijk weet je dat," Voeg ik er snel bij, die vraag was echt dom.
"Hij gaf me ook deze zalf, het is de zalf die ik net gebruikt heb voor je wonde," Het is even stil en ik zie dat Edmund diep aan het nadenken is.
"Ok, dus als ik even alles samenvat, moeten we zo onopvallend mogelijk de koning en de prinses vinden en nog zo vlug mogelijk ook?!" zegt Edmund.
"Ja, zo ongeveer. Maar ik denk dat de koning niet zomaar te vinden is,"
"Hoe bedoel je?" vraagt hij.
"De oude man had een vers op gedragen die als volgt luide: Wanneer de vier elven samen zijn zal de vorst komen. Wanneer de sterren vallen en de maan vol is zal de vorst komen. Het is gewoon een kwestie van tijd. Ik weet niet precies wat hij bedoelt, maar ik denk wel dat het belangrijk is," Edmund kijkt bedenkelijk naar de vloer.
Na enkele minuten zegt hij: "Die vers heb ik al eerder gehoord of gelezen," Hij pakt mijn ketting met het verkleinde boek aan en vergroot het dan. Hij bladert door tot aan de pagina waar mijn naam op verschenen was. Hij draait de pagina om en laat het daarop liggen.
"Kijk hier," zegt hij, wijzend naar een in cursief geschreven tekst.
"Dat is de vers!" roep ik uit.
"Zouden hier nog meer nuttige verzen in staan?" vraag ik nieuwsgierig.
"Dat weet ik niet."
"Ok, dus de kans is groot dat dit boek gewoon de plaats van de koning weet?" vraag ik hooovol.
"Ja, dat kan wel zijn," ik word helemaal blij van dit.
"Dat is geweldig!" bracht ze uit.
"Nee, totaal niet. Als iemand dit weet, zijn we er sowieso geweest," Daar heeft hij een punt.
"We moeten dus heel voorzichtig zijn met onze woorden en zeker in het bijzijn van vreemden," concludeer ik.
"Ja, inderdaad " zegt Edmund gapend.
"Zouden we morgen niet verder kunnen praten? Ik ben echt moe." Ik eigenlijk ook, dus ik knik en ga naar de badkamer om mijn nachtjapon, die ik ook nog had gekregen bij mijn nieuwe jurkje, aan te doen. Als ik uit de badkamer kom, heeft Edmund ook een pyjama aan, alleen bestaat die alleen uit een onderstuk en GEEN bovenstuk. Ik sta even stil in de deur opening kijkend naar zijn gespierde bovenlichaam. Na even te hebben gekeken, merk ik op dat de wonde aan zijn zij bijna verdwenen is. "Edmund je wonde," zeg ik, terwijl ik naar hem toe stap.
"Dat zalfje werkt echt goed!"
 "Zeg dat wel." Ik kijk naar het bed, eenpersoons bed. Ik kruip aan de rechter kant van het bed en Edmund aan de linker kant. Onze kamer is niet warm en met zo’n dunne nachtjapon heb ik het ook niet warm. Er gaat een rilling door mijn hele lichaam. Edmund moet het hebben opgemerkt, want hij komt dichter bij me lichen en slaat zijn armen om me heen. Het geeft me een warm en goed gevoel. Niet veel later val ik in een diepe slaap, in zijn warme gespierde armen, lekker veilig. 

~

Ik word wakker doordat Edmund de gordijnen open zwaait en zo de zon binnen laat.
"Nee, mhmmhhm," prevel ik, wanneer ik me op mijnandre zij draai.
"Ik heb ontbijt op bed gevraagt," zegt hij en gaat naar de badkamerdeur.
"Ik ga me eerst douchen en dan kunnen we samen ontbijten." zegt hij en hij doet de deur van de badkamer achter hel dicht. Pff, ik heb totaal geen zin om op te staan. Het bed is lekker warm en ik wil zo graag blijven liggen! Ik doe mijn ogen heel voorzichtig open en sluit ze direct weer. Wat is het zonlicht fel! Ik probeer weer heel voorzichtig mijn ogen open te doen en laat ze ook open. Ik ga recht zitten en kijk de kamer rond. Het kleine boekje en het grote boek liggen op elkaar, op het bureautje in de hoek van de kamer en mijn kleren liggen op de bureaustoel. Lagen die niet in de badkamer? Edmund zal ze waarschijnlijk hebben verlegd om te douchen. Ik ruik even aan mijn arm. Ik stink! Oh nee, ik ga me straks eerst ook wassen, geen sprake van dat ik al stinkend ga ontbijten! Ik pak al al mijn kleren samen en klop op de badkamerdeur.
"Edmund ben je bijna klaar?" vraag ik met mijn oor tegen de deur.
"Bijna, nog even geduld." ik zucht.
"Ok, maar doe een beetje door. Ik wil me ook nog wassen," zeg ik en ga tegen de muur naast de deur zitten. Na een poosje gaat de deur open.
"De badkamer is vrij." zegt hij kijkend naar het lege bed.
"Aine?" vraagt hij verstrooid.
"Hier zo," zeg ik, terwijl ik rechtsta.
"Ah, ik had je niet gezien," zegt hij verontschuldigend en hij geeft me een kus.
"Goeiemorgen," zegt hij erna.
Ja, zeg dat wel!
Denk ik bij mezelf. Ik kruip de badkamer in en sluit de deur. Ik doe mijn nachtjapon uit en ga onder het warme, lopende water staan. Wat kan een douche deugd doen. Ik was me helemaal en droog me af met de handdoeken van het hotel. Ik doe mijn jurk terug aan en doe een beetje mascara aan.
Ik mag er toch goed uitzien?
Ik blaas met de haardroger door mijn haren tot ze droog zijn. Mijn haar is recht en dus makkelijk te kammen, maar het enige grote probleem is dat het, naar mijn zeggen, te lang is. Er zitten altijd wel knobbels in. Ik gebruikte er vroeger altijd conditioner voor, maar daar kwam mijn haar soms zo vettig van. Eerlijk gezegd zou ik het nooit over mijn hart krijgen om er nog maar een centimeter vanaf te knippen.
Nu mijn haar goed ligt en ik mijn jurkje aan heb doe ik de badkamer deur open en ruik de zoete geur van het onrbijt. Ik stap op de geur af en zie, net zoals bij Edmunds grootmoede, enkele grote potten staan. Edmund zit op het bed en heeft al twee gevulde borden in zijn handen.
"Ik wist niet wat je het liefste lust, dus heb ik gewoon van alles een beetje genomen voor jou." Zo lief dat hij al een bord heeft gevuld voor mij. Ik ga naast hem op het bed zitten en neem het bord met een lepel aan. Ik eet gulzig mijn bord leeg, ik heb nu eenmaal veel honger. We zetten alle twee onze lege borden op het karretje waar al het eten op staat. Ik neem twee glazen en giet er een raar soort drankje in.
"Wat is dit eigenlijkt," vraag ik, zuur kijkend.
"Een speciaal elvendrankje." is Edmunds antwoord, maar dat helpt me niet verder. Zolang het goed smaakt, vind ik het niet erg dat het er smerig uitziet. Ik schenk zijn glas helemaal vol en de mijne maar half volg. Ik ga weer naast hem zitten.
"Wat gaan we vandaag allemaal doen?" vraag ik aan Edmund.
"Laten we beginnen met uit te zoeken wat die vers betekent en jij moet je krachten leren beheersen. Onder andere door dat boekje dat je hebt gekregen." legt hij uit en neemt een slok van zijn glas. Ik zelf durf er nog niet van te drinken, eerst moet ik me mentaal voorbereiden.
"Ok, een drukke dag dus," zeg ik zuchtend en neem een slok. Tot mijn verrassing smaakt het beter dan ik dacht. Weer iets nieuws geleerd. Hier is niet alles wat het lijkt dat het is.
"We blijven hier nog een paar dagen, zodat we die oude man eventueel nog enkele vragen kunnen stellen," voegt hij er nog aan toe. Nadat we beiden ons drankje hebben opgedronken, pakken we elke een boek. Edmund het grote, zware boek en ik het kleine, lichte boek. Edmund begint direct met de ontcijfering van de vers en ik, ik blader eerst een kwartier door het boekje, voordat ik er echt aan begin.
Het eerste deel van het boekje staat vol met waarschuwing over wat er allemaal kan fout lopen. Ik lees alles heel aandachtig en concludeer dat er eigenlijk niet veel kan mislopen. Dus na nog een tweede keer het deel te hebben gelezen, begin ik aan het tweede deel van het boekje.
Het heeft als titel: De ontdekking van jouw kracht.
Er staat en ik citeer:
Om te beginnen, neem je een groot blad van de boom (gelijk welkeen) en daar schrijf je al je hobby’s en interesses op. Daarna leg je dit blad op de grond en laat je er een beetje stof van je vleugels op vallen. Dit doe je door met je vleugels boven het blad te bewegen. (Als je nog geen vleugels hebt dan moet je er eerst voor zorgen dat je je vleugels hebt.) Je neemt het blaadje op en daar zal jou kracht op staan. Als je meer dan twee krachten hebt ben je genoodzaakt om ook alle andere krachten die er op staan te leren. Voordat je naar het volgende hoofdstuk kan moet je dit gedaan hebben. Het volgende hoofdstuk is dan ook helemaal leeg. Je moet je kracht(en) luidop zeggen en je duim op het eerste blad leggen. Dan zal de rest van de pagina’s gevuld worden.

Ik doe wat het boek me zegt en ga eerst op zoek naar een blad. Ik ga daarvoor even naar buiten en kom dan weer naar onze hotelkamer. Ik heb geen hobby’s, dus schrijf ik gewoon mijn interesses op. Die zijn (een beetje raar) het bos, water, mysteries en vechten vind ik ook wel tof. Nu kun je wel denken 'Zo’n poezelig meisje en zij zegt dat ze vechten leuk vind', maar het is zo. Ik moet zelf bekennen dat ik in de lagere school soms een pester een flinke mep heb gegeven. Met alle gevolgen van dien natuurlijk. Ik leg het blad op de grond en beweeg rustig met mijn vleugels zodat er, inderdaad, een soort glinsterende stof af valt. Ik raap het blaadje op en tot mijn verbazing staat er niet één kracht op, maar vier! Dat wordt veel studeren. Zou ik het aan Edmund tonen?
Nee, denk ik.
Ik ga zeggen dat ik maar één kracht heb, straks wordt hij nog bang van mij. Ik doe gewoon verder met wat er in het boek staat en leg mijn duim op de eerste lege bladzijde, terwijl ik zeg welke krachten ik heb.
"Vuurelve, Waterelve, Luchtelve en Aardelve." Het zijn de vier elementen, denk ik in mezelf.
Het eerste hoofdstuk verschijnt en het heeft de title: ‘Vuurelven’.
Ik begin te lezen.
Vuurelven vindt je overal, maar ze zijn vooral op plaatsen waar vuur en warmte is. Een vuurelve is een geboren vechter en wint gemakkelijk een strijd zonder enige krachten te gbruiken. Een vuurelve is één van de machtigste elven en hun haar is meestal oranje. Nu komt het deel waar je leert jou kracht te beheersen.
Als een vuurelve boos wordt gebeurt het wel eens dat je zomaar alles in vuur en vlam steekt. Niet handig. De kunst is om tot tien te tellen en steeds goed adem te halen. Zo voorkom je ongevallen. Hoe maak je zelf vuur? Het is een kwestie van beheersing. De meest getalenteerde vuurelven hebben een grote zelfbeheersing. Om vuur op te wekken moet je vooral denken aan vuur en moet je de warmte voelen in je hele lichaam. Je houdt je hand voor je en stuurt dan alle warmte naar die plaats. Wanneer je je hand sluit zal de vlam terug verdwijnen.

 Ok, en nu is het tijd om het zelf te proberen. Maar voor ik dat doe ga ik naar de badkamer en laat de lavabo vol lopen met watet. Je weet maar nooit, stel dat er iets misloopt. Ik hou mijn hand voor me en probeer alle warmte van mijn lichaam naar daar te sturen. Ik concentreer me en, ja, het lukt. Een klein vlammetje zweefd juist boven mijn hand. Ik ben nieuwsgierig of ik de vlam groter kan maken en, de vlam word ook groter als ik meer kracht er in steek. Ik steek een van de kaarsen in de badkamer met mijn hand aan en doe dan mijn hand toe. Zou ik ook echt vuur kunnen sturen, zonder mijn hand eerst in vuur en vlam te moeten steken? Ik maak met mijn beide handen een beweging naar boven en de vlam van de kaars gaat mee met mijn beweging. Gaaf! Ik oefen nog even en ga dan terug uit de badkamer.
"Aine!", Edmund komt naar me gesneld, "Ik denk dat ik heb gevonden wat de vers betekent." Hij kijkt me aan met een brede glimlach op zijn gezicht.