Elves, de verloren dochter

Elves deel 38

P.o.v. Aine

Het is raar om te zeggen, maar het geluid lijkt alsof het bedoelt was om gehoord te worden. Ik stap er héél traag naar toe, ik wil weten wat het is, maar toch ben ik bang voor wat of misschien wie het is. Ik kom bij de deur en leg mijn hand op de klink, of wel druk ik hem naar beneden en weet ik direct wat of wie het geluid maakt of wel laat ik de klink los en ga op mijn bed liggen en maak me klaar. Het laatste lijkt het best, maar ergens diep van binnen schreeuwt er een stemmetje ‘Je wil die deur openen, je wil het!’. En het stemmetje heeft deels gelijk, maar het is eng. Ik weet niet vanwaar die kracht kwam, maar ik druk de klink naar beneden en de deur valt uit het slot. Het geluid, stopt. Ik wil de deur openduwen, of wil ik het niet? Weer is er een kracht sterker dan mezelf en ik duw de deur open. Wat ik zie is alles behalve wat ik dacht te zien. De kamer voor me is bijna heel hetzelfde als van mij, maar als enig verschil is de oudere man die op het grote bed, met grote blauwe ogen naar me staat te turen. Ik weet niet wat ik moet zeggen dus blijven we naar elkaar staren. Ik ben hier zo te zien niet de enigste die gevangen zit door Daray. Ik kan het niet meer aan en begin te praten tegen de oude verwarde man, die er in een bepaald uitzicht toch wijs en normaal uitziet.

“Hallo, ik ben Aine.” En al direct zie ik de ogen van de man verwijden, goed teken of slecht? “Aine?” vraagt hij meer tegen zichzelf dan tegen mij. “Uh, ja Aine. Bent u ook een gevangene van Daray?” hij kijkt me nog steeds heel ongemakkelijk aan. “Daray?” zegt hij weer meer tegen zichzelf dan tegen mij. “Misschien, moet ik u maar laten. Ik heb u waarschijnlijk gestoord.” Ik draai me al om, om terug naar mijn kamer te gaan als de man in beweging komt en voor me staat, weliswaar zéér snel. “Wacht. Jij noemt jezelf Aine? Is het niet?” ik knik, een beetje in shock van de opeens snelle beweging. De man die nu voor me staat ziet er helemaal niet meer verward uit, nee in tegen deel. Deze man voor me is zelfzeker en sterk. “U noemt zich als de prinses?” zegt hij, redelijk, plechtig. “Uh, ja. Ik ben de prinses. Ik ben met drie andere elven opzoek naar de Koning.” Zeg ik vol overtuiging. Mijn zin doet de man opvrolijken en voor ik het weet heeft hij zijn armen over mijn schouders geslagen. “Uh, meneer?” hij laat me los. “Oh, het spijt me. Jij weet niet wie ik ben, is het niet?” ik schud mijn hoofd en zijn gezicht ziet er een seconde bedroeft uit. “Wel, dan ga je wel graag weten wie ik ben, zeker? Zeker als je me zat te zoeken.” Ik begrijp het even niet maar dan valt mijn euro.  Mijn mond valt open, dit kan niet waar zijn? “Papa?” ik zeg het als een vraag maar ik moet geen antwoord hebben. Hij knikt ontroerd en ik omhels hem, voor de tweede keer. Maar deze keer weet ik wel degelijk wie het is. Ik voel hoe tranen in mijn ooghoeken branden. Na zo lang zoeken, heb ik eindelijk mijn vader gevonden en wees er maar zeker van dat ik hem nooit meer laat gaan, NOOIT. Ik knijp zachtjes in zijn hemd die hij aanhad. “Kom kom.” Zegt hij troostend als hij mijn tranen ziet. En weer sla ik mijn armen om hem. Hij lijkt er geen erg aan te hebben want zelf hij slaat zijn armen om me heen. Dit is precies waarop ik wachtte. Al mijn hele leven wachtte ik, nooit geweten voor wat, maar nu is het duidelijk. Met mijn vader kan er niets meer kapot gaan en dan slaat er een hamer mijn geluk in duizend stukjes. Edana, Murrough, Edmund, mijn niet-biologische ouders, zusjes en broer, zijn weg. Ik barst in huilen uit. Mijn vader schrikt en laat me los om me te bekijken. “Wat is er? Ben je niet blij?” vraagt hij een beetje verontwaardigt. “Jawel, maar… maar…” ik trek mijn neus op en veeg een traan weg uit mijn oog. “Mijn vrienden en niet-biologische familie zijn weg.” Ik heb het nog maar gezegd of ik barst weer in tranen uit. De voorspelling is uitgekomen, maar zonder de andere elven… “Schat hoe weet je dat zeker?” vraagt mijn vader die zijn handen troostend op mijn schouder legt. “Daray,” is het enigste wat ik uit mijn mond krijgt. Even lijkt hij diep na te denken. “Aine, Daray heeft je misleid. Ik dacht ook dat jij dood was, hij liet me iets zien waar monsters van hem jou vermoorden.” Ik schrik, dit was hetzelfde als van mijn familie en vrienden. “Maar jij leeft nog en dat is een wonder naar mijn zeggen.” Zegt hij, ik begin na te denken. Als ik er nog ben, maar mijn vader zag me vermoord worden. Dan is de kans er dus dat ze nog allemaal leven?! Ik weet niet hoe het komt, maar ik voel me al een stuk beter. Ook al weet ik niet eens zeker of ze ook echt nog leven.

P.o.v. Edmund

Ik zit samen met de broer van Aine te babbelen en het is heel gezellig. De meisjes lopen door het huis heen en kijken naar alles. Mijn oma praat met Aine’s ouders. Waar Edana en Murrough zijn? Zij wouden even alleen zijn en zijn naar de vijver. Dan staat mijn oma op om naar de keuken te gaan, het eten is bijna klaar. Mijn maag knort, ik heb honger, veel honger. En ja nog geen vijf minuten later komt mijn oma uit de keuken. “Jullie kunne aan tafel gaan. Het eten is klaar. Edmund haal jij Edana en Murrough?” ik knik en sta recht, terwijl de rest aan tafel gaat zitten. Ik slenter wat naar de vijver. “Edana, Murrough het eten is klaar.” Roep ik nog twee bomen verwijderd van de vijver, maar ik heb geen behoefte aan klefferig gedoe. Ja, inderdaad, Murroough en Edana zijn een koppeltje geworden. Jammer dat Aine het niet weet, ze zou zo blij voor ze zijn. Aine… “Ok, we komen direct.” Roepen ze samen, schattig. Ik stop en keer terug naar het huisje, als ik de deur open komt er een vlag van lekkere geuren mijn neus binnen, mmm. Ik ga naast de tweeling zitten en ik krijg ook een bord vol geschept. Na een paar minuutjes komen Edana en Murrough ook aan de tafel zitten. Als iedereen er is beginnen we met eten. Na al de eerste hap, weet ik dat mijn oma zichzelf weer heeft overtroffen met het gerecht. De rest van de avond is het zeer gezellig, we praten en lachen. Maar het blijft raar, zo zonder Aine. Ik mis haar, ik mis haar super hard. Ik wil haar nu in mijn armen kunnen nemen en zeggen dat er niets aan de hand is, maar dat gaat nu niet.

Heey elvejes xx

Hier weer een nieuw deel, snel hé?! Ik dacht, laat ik eens snel uploaden :D Wat vinden jullie ervan? Ik hoop dat het leuk was. Nu zal ik meer en meer naar het einde werken, sorry... 

Wat vonden jullie van het deel? laat het me weten, het is altijd leuk om comments te krijgen.

Comment, Vote and Follow me XD xx <3

Lynn-Pie x