Elves, de verloren dochter

Elves deel 12

Sorry dat dit deel wat later is!!! Maar geniet er van! en bedankt voor de comments en de votes!! <3

Aine

Ik draai me om naar het raam maar de zon schijnt te fel naar binnen dus draai ik me weer naar de andere kant. Ik ben moe heel moe en ik wil gewoon niet opstaan. Ik wil Edmund niet zien. Ik wil niet geconfronteerd worden met de gebeurtenis van gisteren! Ik voel hoe een traan mijn oog verlaat en naar mijn kin rolt. Ik mag niet wenen, wees sterk. Zeg ik tegen mezelf. Ik besluit om toch wakker te worden. Zou Edmund in de kamer zijn? Hij ligt niet in bed. Ik zet me recht en kijk de kamer rond. Niemand te bekennen. Ik zet heel voorzichtig mijn voeten op de grond, ik loop op mijn tenen naar de badkamer en was mijn gezicht en doe mijn kleedje… Ben ik echt in slaap gevallen met mijn kleedje aan? Ik kijk in de spiegel, ik zie er vreselijk uit! Onder mijn ogen heb ik gigantische wallen en mijn mascara hangt nog overal over mijn gezicht. Ik gooi wat water in mijn gezicht en doe de mascara uit mijn gezicht, doe er weer een beetje aan en ga uit de kamer. Waar zou Edmund zijn? Hij kan toch niet bij die trut blijven, of wel? Als ik richting het kleine bureautje stap hoor ik een licht gesnurk. Ik draai geshockt mijn hoofd naar rechts en zie Edmund op de grond liggen. Dus hij durft zijn gezicht hier nog te tonen hé!? Ik stap op hem af en wil hem net een schop geven als er op de deur wordt geklopt. ‘Roomservice.’ Klinkt er vanachter de deur, Edmund heeft geluk. Ik stap naar de deur en doe hem voorzichtig open. ‘Goedemorgen, juffrouw.’ Zegt ze en overhandigt me een dienblad met van alles op, en wat ruikt alles lekker! Ik lach vriendelijk en doe de deur dicht. Ik zet het eten op het bed en begin er van te eten, ik weet niet waarom ik het doe maar ik laat toch nog iets over voor Edmund. Ik ben zo boos op hem, maar ik kan het niet ontkennen dat ik hem nog steeds graag zie. Als ik klaar ben ga ik terug naar waar ik was en sta nu naast Edmund die op de grond ligt. Hij draait zich brabbelend om. Ik schop tegen zijn buik, maar word bij mijn voet gepakt. ‘Echt Aine, echt.’ Ik kijk naar Edmund en zie dat hij wakker is. Hij laat mijn voet los en staat recht. Ik draai me met mijn rug naar hem en stap ijzig naar het bureautje, ik pak het kleine boekje en ga op het bed zitten zonder maar iets tegen hem te zeggen. ‘Aine het is niet wat je denkt.’ Zegt hij met een smekende stem. Jaja, kom nu maar met de excuses, denk ik bij mezelf. ‘Aine ik wou het niet zij…’ ‘Ik praat niet meer met jou, we vertrekken binnen tien minuten dus maak dat je hebt ontbeten en klaar bent voor vertrek.’ Waar die ijzige stem vandaan kwam weet ik niet maar nu voelt hij ook wat ik voel. Ik krijg een warm gevoel en heb direct door dat er ieder moment een vlam boven mijn hand kan verschijnen. Ik sta vlug op en loop naar de badkamer, juist als ik de deur achter me sluit barst ik in tranen uit en voel me helemaal gloeien. Ik krijg geschrokken naar mijn armen en benen, ze… ze…ze staan in brand! Ik sta recht en kijk in de spiegel ik sta helemaal in vuur en vlam. Wow, ik wist niet dat ik dit kan! Edmund klopt tegen de deur. ‘Aine is alles daar oké?’ vraagt hij met een bezorgde stem. ‘Ga weg…’ zeg ik met een bevende stem. Hoe moet ik dit stoppen ben ik zo boos. Alle emoties dwalen door mijn hoofd en uiteindelijk vloeien de tranen als watervallen uit mijn ogen. De vlammen gaan weg en ik sluit mijn armen om mijn knieën. Ik wil gewoon terug naar huis. Daar was alles nog normaal, behalve dan dat mijn ouders niet mijn echte ouders zijn, maar dat wil ik er nu zonder problemen bijnemen. Na een tijdje zo te zitten en te wenen hoor ik Edmund weer ‘Aine ik ben klaar om te vertrekken.’ Oh shit! Helemaal vergeten. Ik sta vlug recht en doe de uitgelopen mascara weg, geen tijd meer om het terug bij te werken! Ik open de deur en stap met mijn rug overdreven recht en mijn gezicht recht voor mij naar buiten. Ik voel Edmunds blik branden in mijn rug ik pak mijn rugzak en trek hem op mijn rug. ‘Ik ben klaar.’ Zeg ik kort en doe de deur open. We stappen naar buiten en Edmund rekent af bij de balie. En dan vertrekken we richting Pyraria.

Edmund

Ik voel me vreselijk, Aine is echt laaiend op mij en ik kan niets doen om haar nog maar een beetje te blussen. We vliegen al uren muisstil achter elkaar, omdat Aine de weg niet weet vliegt ze achter mij maar steeds als ik een beetje vertraag om naast haar te vliegen vertraagd zij ook en zo blijven we toch achter elkaar. Als het bijna middag is daal ik naar beneden en sta nu oog en oog met Aine. ‘Wat is er’, zegt ze grof in mijn gezicht. ‘Aine, zo kunnen we echt niet verder.’ Zeg ik. ‘Ja dat kunnen we wel.’ Zegt ze en draait zich om. Ik pak haar arm beet. ‘Nee dat kunnen we niet.’ Zeg ik en beetje luider. ‘Ja wel en met een ruk probeert ze uit mijn greep te geraken maar ik  heb haar goed vast en ze komt niet los. ‘LAAT ME LOS!’ schreeuwt ze in mijn oren. ‘Nee dat doe ik niet.’ Zeg ik met een verheven stem om boven haar geschreeuw te komen. ‘Het is duidelijk dat je me niet meer graag ziet en ik ga er mee akkoord, maar laat me dan alsjeblieft alleen.’ Ik ben een beetje geshockt door haar woorden maar laat haar nog steeds niet los. ‘Aine die serveerster… Ik wou het zelf ook n…’ ‘Stop erover, het is voorbij, jij met haar ik alleen, het is duidelijk.’ Zegt ze nog steeds schreeuwend. Nu weet ik echt niet meer wat te doen. Ze denkt echt dat ik van die stomme serveerster hou maar dat is niet, het enigste meisje dat mij vlinders in mijn buik bezorgd is zij. Maar dat heeft ze duidelijk niet door. Er is maar een manier om haar dat te laten zien. Ik trek Aine dichter tegen mij aan en kus haar vol op de mond. Als ik haar eindelijk los laat zet ze een stap naar achteren. ‘Maar…maar…’ zegt ze stamelend ‘Ga je nu eindelijk luisteren naar wat ik te zeggen heb?’ Ze knikt en ik begin bij het begin. ‘Ze kuste mij ja, ZE kuste mij’, zeg ik met de nadruk op ze. ‘Maar toen je al was verdwenen duwde ik haar van me af en schold ik haar uit, ik ben dan achter je aan gesneld maar je was al in de hotelkamer en je had hem al gesloten. Ik heb zeker een half uur daar gezeten tegen dat ik besefte dat ik ook een sleutel had. Ik ben binnen gekomen en wou je alles uitleggen, maar toen was je al in slaap gevallen.’ Het is even stil tegen dat ze reageert. ‘Wou je echt niet met haar kussen..’ zegt ze met een zachte stem. ‘Echt niet.’ Beloof ik haar en dan knuffelt ze mij. Ik voel hoe ze lichtjes knijpt in mijn schouder. ‘Alles weer terug goed,’ vraag ik fluisterend in haar oor. ‘Alles weer goed.’ Zegt ze terug. ‘Maar vertel nu eens wat is er daar gebeurt in de toiletten?’ vraag ik nieuwsgierig. ‘Nou’, zegt ze blozend en ze laat me los. ‘Ze begon me uit te dagen en zei dat we niet samen pasten en dat zij er beter bij paste en…’ ze stopt even en haalt diep adem.’ Toen heb ik haar op haar gezicht geslaan, uit woede natuurlijk, niemand komt aan Mijn vriendje.’ Zegt ze met een brede glimlach op haar snoetje. ‘Ze vond dat niet echt leuk en zei dan “‘Zou je het wel opnemen tegen een Vuurelve?” en vuurde dan een vuurbal op me af. Ik ontweek hem gemakkelijk en maakte een veel grotere en vuurde die dan op haar af maar zij deed hem zomaar verdwijnen en dan uit het niets staat er een rode hand op haar wang en huilt ze. Precies als jij binnen kwam.’ Waw, dat was veel en… vuurelve? ‘Ok ik ben mee maar wat is dat over een vuurelve?’ raag in nieuwsgierig ‘Nauw...’ ze twijfelt en zegt dan, ‘Dat ga ik je later vertellen, ik heb hongeeer!’ Zegt ze en ik pak een paar koeken uit mijn rugzak en samen eten we een paar rijstwafels.