Elves, de verloren dochter

Elves deel 41

P.o.v. Edmund

We zitten samen gezellig te ontbijten, mijn oma, Murrough, Edana en mijzelf. Gisteren is het gezin van Aine vertrokken en zijn Edana en Murrough blijven slapen, in mijn kamer. “Hé, Edmund wat gaan we nu doen?” Edana kijkt me vragend aan, ik had de vraag zien aankomen. “Ik… Ik weet het niet.” Ik kijk naar mijn vork die in een stukje puree prikt. “Edmund we moeten toch iets kunnen doen? Aine kan daar niet blijven, wie weet wat Daray allemaal van plan is!” ik voel woede opborrelen, maar laat het niet zien. Als die Daray nog maar één vinger naar Aine uitsteekt krijgt hij met mij te maken, wees daar maar zeker van. “Edana ik weet niet eens waar ze zijn. Hoe kan ik dan een plan hebben?” ze kijk me denkend aan, ja daar had je nog niet aan gedacht hé? “Maar misschien kunnen we…” nu is het Murrough die zich in het gesprek mengt. “Edana, we kunnen niets doen tot dat we een adres hebben of iets in die aard.” Dan is het stil een lange tijd. Vooral doordat iedereen nadenkt, dat voel je gewoon. Ik ben de eerste die het hoort, vooral met mijn goed gehoor. Lopende voetstappen van vijf personen dringen het bos binnen, menselijke voetstappen. Ik sta recht en ga naar de deur, dat levert een paar blikken op, maar niets speciaals. Als ik de deur open doe staat het gezin voor me, hijgend en bezweet. “Edmund!...” zegt Aine’s moeder hijgend. “Aine…” bij elk woord ademt ze onrustig in. “Ze… we.. we hebben een… boodschap…” ze haalt iets uit haar zak en geeft het aan mij. De tweeling en Alex, de broer van Aine, zijn iets minder buiten adem dan hun ouders. Ik open het koffie kleurige papier. Ik kijk verbaasd naar de kaart, er staat een hele route op. Vanaf hier tot een… burcht? Dan valt mijn oog op een klein tekstje.

Beste

Hier de koning mijn dochter en ik zitten in de aangeduide burcht. Mijn dochter zei tegen mij dat jullie wel wisten van aanpakken. Dus alsjeblieft, als je dit ontvangt, kom zo snel mogelijk. Over een paar uur moet het gebeuren. Neem iets mee om te vechten, warm je krachten op. Dit zal niet gemakkelijk zijn. Op de achterkant is een plattegrond van de hele burcht, er staat precies op naar welke kamer je eerst moet gaan. Doe geen domme dingen hiermee, we rekenen op jullie.

Hoogachtend De Koning

Mijn ogen zijn wijd open en ik voel een hand op mijn rug. Murrough en Edana staan achter me, ze hebben alles meegelezen. “Laten we dan maar vertrekken zeker?” zegt Murrough die er helemaal klaar voor lijkt. “Ja, dat dacht ik ook.” Vult Edana aan. In nog geen tien minuten staan we helemaal klaar om te vertrekken.

“Wacht!” roepen opeens de tweeling en hun broer. “Wij gaan mee.” Zeggen ze vastberaden en ik zie dat ze, waarschijnlijk van mijn oma, een zwaard en een magische armband hebben. “Weten jullie het zeker?” ze knikken direct. Ik twijfel er niet over dat de broer van Aine goed zal kunnen helpen, maar ik heb zo mijn bedenkingen over de tweeling. Ik wil niet dat hen iets over komt. “Edmund, laat ze meegaan. Ik denk dat ze ons wel nog kunne helpen.” Fluistert Edana, die naast me staat. Ik knik dan maar en we spreiden onze vleugels.

“Wow,” “Wat prachtig.” Zegt de tweeling. Ik lach en kom naar ze toe. “Jullie kunnen dat ook met die armband rond jullie pols.” Ja, door jaren bij mijn oma te leven ken ik ook al veel van de spullen die ze heeft liggen. “Echt!” ik zie hoe ze me verwondert aankijken, wat zijn ze schattig. “Je moet er gewoon aan denken en dan komen ze zo.” Ze knikken en met het topje van hun neus proberen ze het. Alex is er al snel mee weg, maar de tweeling doet er iets langer over. “Maak eerst je gedachten leeg en dan moet je eraan denken.” Voegt Edana eraan toe terwijl ze naar de tweeling kijkt. Alsof ze het nu eindelijk snappen verschijnen hun kleine vleugeltjes. Ik moet eerlijk zeggen, met die vleugeltjes zijn ze nog schattiger dan ze al zijn.

Nu we allemaal klaar zijn, vertrekken we al vliegend, de kaart volgend. De tweeling blijft dicht bij ons en soms zakken ze wat naar beneden, maar dan komen ze dapper terug. Alex en ik babbelen over wat er allemaal gebeurt is toen ze thuis kwamen. Ik kom te weten dat ze een raar geluid hoorden aan de voordeur en dat, toen ze de deur openden, er een soort van pakketje in zat, met de kaart en brief in. “Maar ik vraag me toch af, hoe ze dat gefikst hebben, aangezien Daray waarschijnlijk een oogje in het zeil houd daar. En hij waarschijnlijk niet blij zou zijn als dat gebeurd.”  Alex knikt me nadenkend toe. “Daar heb je een punt, en als ik erover nadenk moet er inderdaad waarschijnlijk een verrader van Daray tussen zitten die voor de koning werkt.” Hij zegt het met een gefocuste blik in de verte.

Na wel uren te vliegen, met af en toe een kleine pauze voor de tweeling en Alex, komen we aan bij een soort van achter deur, die verbonden is met een grote muur die rond een soort van mini kasteel staat. “Ok, vanaf hier moeten we heel voorzichtig zijn.” Zegt Murrough, die de brief vast heeft. “Normaal gezien is deze deur open en staat er iemand die ons zal helpen bij de verovering, of hoe je het ook moet noemen.” Ik lach even en dan doet Edana de deur héél voorzichtig open. “Iedereen stil zijn.” Fluister ik en we sluipen naar binnen. We zijn nog geen drie meter verder of, zoals Murrough zei, kwam een man die ons leidde door verschillende kamers. En telkens als we bewakers tegen kwamen, gingen we het gevecht aan. Zo ging het even door, er was alleen één iets raar met de bewakers. Telkens als we ze de laatste steek gaven, verdwenen ze in zwarte rook en bleef er een veer achter. Raar. We komen na een tijdje bij een kamer en als we die openen zie wij, als een van de eerste, de lang verloren koning. Hij zit daar, met een recht rug en een lach om zijn lippen. Hij had ons duidelijk verwacht. “Ah, jullie zijn precies op tijd, laten we naar de kamer gaan waar Aine is.” Ik hoor nog maar de naam of ik krijg een boost van moed. Hij gaat ons voor de gangen in. “Weet je, het is heel gemakkelijk om haar te vinden,” begint hij “We hebben namelijk afgesproken dat we een soort van magische band houden, zo kan ik, gewoon de band volgen en kom dan bij haar.” Ik kijk verbaasd naar hem. Nog nooit heb ik daar over iets gelezen, de koninklijke familie is dus werkelijk zo slim en machtig als ze beweren. Niet dat ik er ooit aan heb getwijfeld hoor.

We komen bij een grote houten deur en ik hoor de stem van Daray uitbundig iets uitleggen. Ik leg mijn oor tegen de deur en vang een paar woorden op, zoals; “Vernieling,” “Machtigste,” en “Voor goed voorbij.” Ik heb meer dan genoeg hoor en samen met Murrough en Edana gaan we naar binnen, Alex, de tweeling en de koning blijven gedwee buiten staan. Gewoon voor de zekerheid.

“Daray, geef je maar over, verder dan deze kamer zal je niet meer geraken.” Zegt Murrough vastberaden. Edana en ik staan schuin naast hem en je ziet gewoon de verbazing en ook de haat in het gezicht van Daray.

“Oh, ik ga hier wel weg.” Zegt hij vol geniepigheid in zijn stem. “Ik wou wachten en het pijnloos doen, maar jullie idioten laten me geen keuze.” Uit het niets komen er nog meer gespierde kerels die direct in de aanval gaan. We zetten ons direct in de aanval en beginnen te vechten. Ik gebruik mijn krachten terwijl ik ook mijn zwaard stevig in mijn handen houd. Edana gebruikt haar gevechtsstok die ze aan de toppen in lichterlaaie laat staan. Murrough gebruikt net zoals mij zijn zwaard en zijn waterkrachten. Het lijkt wel uren te duren en steeds hou ik Aine via mijn ooghoeken in de gaten. Als die lelijkerd haar een vinger kwaad doet is hij er zo aan! Als ik mijn laatste vijand heb neergehaald kijk ik rond en zie hoe Murrough en Edana de laatste gespierde kerels de grond in werken. Ik draai met een enorme snelheid naar Aine en kan nog net zien hoe ze Daray zijn lesje leert. Ik sta er verbaasd naar te kijken, zij heeft echt veel kracht. Maar ik ken de bijgevolgen van je krachten hard gebruiken en kan nog net de flauwvallende Aine opvangen.

Hello Elvejes!!!

Ik hoop dat jullie weer hebben genoten van het nieuwe deel. Ik ben zo blij met de comments en votes! Echt jullie zijn geweldig!! Maar ik een klein beetje slecht nieuws :/ Het volgende deel zal het het einde zijn van dit verhaal :( Niet treuren ... ik zal proberen het volgende hoofdstuk lang en leuk te maken, een mooi einde, dat hoop ik toch ;)

Ik hoop dat jullie zeker een comment achterlaten, ik vind het altijd leuk om er een paar te kunnen lezen ;) 

Comment, Vote en Follow :) <3

Lynn-Pie x