Elves, de verloren dochter

Elves deel 28

Hey lezers! Hier eenn nieuw hoofdstuk! ;p Ik kon mijn ogen echt niet geloven toen ik zag dat ik al 2.5K reeds had!!! Dit vind ik echt super!

De comments zijn ook leuk en xWriteReadRepeat ik heb mijn fout ook ontdekt en hij is ondertussen verandert, nu klopt het. Bedankt voor je comment!

Enjoy deel 28 en comment, vote and follow! Loveya! <3 x

Murrough

‘Edmund!’ schreeuwen ik en Edana nog, maar hij is al weg. ‘We zullen dan ook maar de trappen afgaan zeker?’ zeg ik rustig en we lopen samen, naast elkaar de trappen af. Ze blijven maar komen, het is een wenteltrap en ik word misselijk van het constant draaien. De treden blijven maar komen en op een gegeven moment denk ik echt dat de trap betovert is en dat de treden maar gaan blijven komen! ‘Eindelijk!’ roep ik uit als we aan het einde van de trap zijn. ‘Waar is Edmund?!’ zegt Edana ongerust. ‘Ik weet het niet, maar ik denk dat dat onze problemen even niet zijn.’ Zeg ik wijzend naar een vijftal wachters die in een aanvalspositie staan. ‘Ow,’ hoor ik Edana zeggen voor ze op ons komen afgestormd. Edana heeft opeens twee gigantische stokken waar ze makkelijk mee beweegt, het is net alsof ze het verlengde van haar armen zijn. Ik kijk er een beetje geschokt naar maar schiet dan ook in actie. Ik haal een paar messen uit mijn zakken. Ik mik op een van de wachters en tref hem precies waar zijn hart zit, gaaf. Ik heb nooit gedacht dat ik dat kon! Ik sta stil, door de verbazing, maar dat is geen goed idee, er komt een wachter op me afgestormd en hij ziet er niet vrolijk uit. Ik kan zijn zwaar met mijn mini mesjes net tegenhouden, recht boven mijn hoofd. Ik smijt met een zwaaien zijn zwaard de andere kant op en door mijn onhandigheid laat ik mijn twee mesjes los. Ze kletteren op de grond en ik zie geen andere manier dan met de blote vuisten vechten. “Dit word leuk.” Sarcastischer kan niet en de wachter voor me ziet het zo te zien helemaal zitten. Hij grijnst uitdagend naar me en direct komt er een vuist mijn richting uit. Ik ontwijk hem net op tijd en draai een rondje. Als ik stil sta kijk ik rond me, de wachter is achter me. Ik zie hem, maar hij heeft het niet door. Ik, als waterelve, heb een grootzicht. Ik kan alles achter me zien als ik wil. Zijn vuist komt dichter bij mijn rug en juist voor hij me raakt draai ik me om en pak zijn arm, draai hem op zijn rug. Hij kreunt van de pijn, om het nog erger te maken trek ik de arm meer naar boven, zijn gezicht staat gepijnigd.  Ik ben eigenlijk totaal niet iemand die anderen pijn doet en dat zal ik ook nooit zijn. Ik omring mijn hand met water en leg hem op zijn hoofd. Hij valt als een gekookte spaghettisliert op de grond. Even ter info; ik heb hem een soort van verlamd. Hij voelt nu niets meer, maar leeft wel nog. Ik pak mijn twee mesjes terug op. Terwijl ik mijn hoofd wegdraai, ik kan het niet aanzien hoe ik iemand vermoord, laat ik een mesje recht naar beneden vallen recht in zijn rug. Het harde gehijg die de wachter had stopt en ik weet dat hij weg is. Ik draai mijn hoofd terug en pak mijn mesje. Edana is ook al gestopt met vechten en samen gaan we naar de deur waar een doffe val te horen is. Edana doet rustig de deur open en ik kijk achter haar rug mee naar binnen. Er ligt een oude man dood op de grond met een pijl in zijn rug. Als ik wat verder kijk zie ik Aine, als ik de beschrijvingen van Edana en Edmund mag geloven, staan met een boog nog voor haar, alsof ze net had geschoten. Rustig laat ze hem zakken. Heeft zij die pijl afgeschoten?! Wow. Edana steekt haar duim naar haar op en ze loopt de kamer in naar Aine toe, ik volg haar. Aine wacht niet tot we er zijn en gaat naar Edmund die levenloos op de grond ligt. Ze knielt bij hem neer en tranen vloeien over haar wangen. Edana die haar route heeft gewijzigd  en nu naar Edmund loopt ademt onrustig en ik weet dat ze haar gevoelens, verdriet probeert weg te steken. Voorzichtig legt ze haar hand op de schouder van Aine en zegt met een licht bevende stem. ‘Aine.’ Ze wou waarschijnlijk nog iets zeggen maar zover geraakte ze niet. ‘Ik… ik kon niets meer doen.’ Zegt Aine schuddend met haar hoofd, ze barst in tranen uit en ik voel me bijna schuldig dat ik niets kan doen. ‘Misschien kun je dat wel. Een aardelve kan wonden genezen.’ Zegt Edana met een sprankeltje hoop. ‘Maar ik… ik kan dat niet,’ fluistert Aine bijna terug.  ‘Je kunt het altijd proberen.’ Zegt Edana. ‘Een waterelve heeft trouwens ook helende krachten.’ Zeg ik er een beetje tussen. Ik wil ook wel helpen. Het zou maar stom zijn als ik hen hier gewoon zonder nog een hulpmiddel liet handelen. Ze kijkt twijfelend naar haar handen en houd ze nu boven Edmund. Ik vind het wel een beetje zielig dus ik help haar. ‘Je hebt wel water nodig.’ Meteen haalt Edana water uit en ik leer in snel tempo hoe ze water stuurt. Wonder boven wonder lukt het haar vrij snel. Ze houd al een tijdje haar handen boven Edmund en ik zie dat ze steeds minder moed krijgt. ‘Ik denk niet dat ik hem kan helpen.’ Fluistert ze en ze rent naar de deur ze opent hem en verdwijnt uit het deurgat. Ik kijk Edana aan, ‘Ze heeft het er echt moeilijk mee, hé?’ zeg ik en ze knikt. ‘Ze waren super close en ik denk dat Aine niet zonder hem kan.’ Ik wil niet denken aan wat ze allemaal kan doen en gelukkig kan ik dat ook niet. ‘Wie waren super close en waarom kan Aine niet zonder hem?’ klinkt er opeens naast ons. Geschokt gaat mijn blik naar Edmund die rechtop zit. ‘Het heeft gewerkt!’ schreeuwt Edana in mijn oor. ‘Welkom terug.’ Zeg ik met een scheve lach. Ik strek mijn hand en help Edmund rechtstaan. ‘Gaat er iemand eigenlijk een antwoord geven?’ vraagt Edmund ligt geïrriteerd. ‘Nou, jij en Aine waren/zijn super close en Aine kan niet zonder jou.’ Edmund kijkt vertedert en dan doodserieus. ‘Wie heeft me terug gehaald en waar is Aine?!’ dat laatste zei hij met verheven stem. ‘Wel, Aine heeft geprobeerd je te redden, maar er kwam geen resultaat en nog geen vijf minuten geleden is ze weg gerent.’ Legt Edana rustig uit. Edmund kijkt haar met grote ogen aan en sprint de kamer uit. ‘Wel, die is ook al weg.’ Grinnik ik wat een elleboog in mijn zij oplevert.