Elves, de verloren dochter

Elves deel 23

Edmund

Bij het eten voelde ik een soort spanning aan tafel. Die Daray is echt geheimzinnig, niet te vertrouwen. Ik zit rustig in mijn kamer, kijkend naar de spullen die ik heb. Een radio, een enorm rond bed, een wekker, een nachtkasje, een inloop kast, een eigen badkamer, een bureau met een laptop op, een grote spiegel, wacht stop terug keren, een bureau met een laptop op! Ik loop ernaar toe. Ik moet eigenlijk slapen maar dat gaat me toch niet lukken. Ik ga gaan zitten in de bureaustoel en start de laptop op. Eerlijk gezegd hebben wij elven redelijk veel overgenomen van de mensen maar we gaan dat nooit zelf toegeven, het is een soort van zwakte. Wij zijn niet echt revolutionaire gericht. Dus we pikken gewoon de ideeën van de mensen. Heel makkelijk want zij zijn zo dom om echt overal dingen weg te smijten, terwijl ze nog helemaal te repareren zijn. Wij vinden die dingen dan en maken het weer helemaal nieuw en dan kopiëren we de ideeën, echt gemakkelijk dus! Ik moet even wachten tot de computer helemaal is opgestart en dan start ik vlug ElveWeb op. Ik type juist, koning in als ik Aine iets hoor roepen. Het klinkt als "Haal die verdomde grijns van je gezicht" en ik lach even, typisch Aine. Altijd haar droge humor, die op niks trekt. Maar nu is het niet grappig bedoelt ik hoor gewoon haar angst. Ik loop mijn kamer door naar de deur en doe hem zo snel mogelijk open. Als ik bij AIne's deur sta hoor ik haar stem en de stem van ... Daray? Wat doet hij daar? Als ik een harde bons hoor storm ik de kamer binnen. 'Aine!' roep ik, rennend naar haar. Ze ligt daar in elkaar gekropen, levenloos, roerloos. Ik til haar voorzichtig op en loop naar haar bed, leg haar erin en wacht even tot ze misschien weer bij komt, maar dat doet ze niet en haar ademhaling is alles behalve geruststellend. Dus ik loop snel naar Edana's kamer en trek haar mee naar Aine's kamer. 'Je moet mijn oom gaan halen en mijn tante zijn hebben hier meer verstand van zegt ze als ze even naar Aine heeft gekeken. 'Ok', zeg ik kort en ren naar de woon kamer waar ik Druce Edana's tante en Daray vindt. Ik vertel vlug iets waardoor ze vlugger zouden zijn en al vlug zijn we terug in Aine's kamer. 'Wat is er gebeurt?' vraagt Druce bezorgd. 'Ik weet het niet ik hoorde verschillende stemmen vanuit haar kamer en toen ik binnen kwam lag ze daar gewoon, roerloos.' Vertel ik zijn gezicht verstrakt en hij fluisterd iets tegen zijn vrouw, ze knikt even en gaat dan weg. Daray die ook mee was gekomen zit met een grijns op zijn gezicht naar Aine te kijken. Ik weet bijna zeker dat hij dit gedaan heeft en ik wil niet dat hij dichter bij haar komt dan hij als is, dus ik hou hem in de gaten. Edana's tante is terug gekomen en heeft een glas met iets bruisends in mee, ze giet het rustig in de mond van Aine en ze slikt het allemaal in. Dan word haar ademhaling eindelijk weer normaal. 'We zouden haar beter even laten slapen.' Zegt Druce en ik wacht even totdat iedereen, en al zeker Daray, uit de kamer is en vertrek dan ook. Ik doe haar deur toe en doe mijn deur open, maar ik laat hem open, je weet maar nooit. Ik stap rustig naar mijn computer en kijk naar de zoekresultaten. Alles is van vroeger, ik open een paar pagina's tot ik een redelijk betrouwbare site open. In grote letters staat er vanboven "Het verhaal rond de verdwijning van de koning en zijn dochter." Mijn oma heeft me al veel vertelt over het verhaal, maar ze vertelde nooit het hele verhaal, dat voelde ik gewoon.

Er zijn verschillende verhalen over de verdwijning van de koning en zijn dochter, maar deze is misschien het meest vertrouwd. Ik was de adviseur van de koning en ik volgde hem totdat hij me vertelde dat hij alleen samen met zijn dochter verder ging.

Toen de koningin stierf vertrokken we naar het zuiden richting ********** deze naam mag ik niet geven, het is te vertrouwd. Maar ik was bij hem tot hij zei dat ik een nieuwe baan moest zoeken en hem vergeten dat deed ik, of toch dat probeerde ik. Ik zag jammerlijk genoeg hoe niemand hem herkende toen hij vermomd in het dorp aan kwam, en dan nog dat de Wrede Koning de troon in beslag nam, vreselijk.

Over de verdwijning van de prinses weet ik alleen hoe ze er uitzag en dat ze kastanje bruin haar had. Ik heb gezien dat de Wrede Koning een beval gaf aan iemand om haar ergens ver weg in de mensen wereld te droppen, vreselijk. En al zeker voor de koningin, ze was er kapot van en de rest weet iedereen wel.