Verliefd op mijn kidnapper...

4. Troy

Ze loopt nu de H&M binnen. OMG dit kan nog wel eventjes duren. Ik volg Ella nu lang genoeg om te weten dat ze van shoppen houdt, en als ze shopt Dan doet ze dat ook uitgebreid.... Ik ga maar aan een cafeetje tegenover de H&M zitten en ik bestel me een icetea en een bord met frietjes, je krijgt best honger van stalken.
Na een uur of twee, drie komt ze de winkel uit, eindelijk! Ik hoop dat ze nu naar huis gaat, dan kan ik mijn slag slaan. In de tijd dat Ella in de H&M was heb ik de klaargelegde spullen opgehaald. Ze loopt nu de Zara binnen. Zucht, dat wordt weer een icetea en een bord frietjes voor mij....

Eindelijk komt ze de Zara uitgelopen, het is nu 10 uur en Ella heeft nu een stuk of 30 tassen om hangen. Ze loopt naar het steegje waar ze altijd loopt. Dit is mijn kans. Ze loopt een meter of 5 voor me. Ze trekt haar mouwen over haar handen. Nu moet ik mijn slag slaan! Ik duw haar tegen de muur, die ze met een harde bonk raakt. Als ik in haar ogen kijk zij ik de pijn, de verwarring en het meest zichtbare: de angst. Een steek van spijt, laat me bijna ineenkrimpen. Ik wil dit niet doen! Maar het moet als ik mijn familie wil redden. 'Het spijt me, maar je zult met mij mee moeten.' Zeg ik dan. Met een schok besef ik dat ze zo zal gaan schreeuwen of gaat tegenstribbelen. Ik pak het doekje met de chloroform uit mijn zak, en duw het op haar gezicht. Ik zie paniek in haar ogen, en oh wat voel ik me slecht. Dit meisje wist van niks, werd door mij overspoeld, ze had niks tegen me kunnen doen.... Ze zakte door haar benen, ik hield haar een beetje tegen zodat ze niet hard zou vallen, waarschijnlijk merkte ze het niet eens meer door de verdovende geur. 'Het komt goed...' zeg ik hopend haar een beetje op haar gemak te laten voelen. (Waarschijnlijk gaat dat nooit echt lukken, ik ben wel haar ontvoerder.) als ze volledig buiten bewust zijn is til ik haar op en breng haar naar de camper die ik klaar gezet had als vlucht auto. Dan draai ik me om en pak de tassen op die ze heeft laten vallen. Ze zal wel kleren nodig hebben als ik haar meeneem. Dan rij ik langs haar huis, en stop de losgeld brief in de bus. Ik heb er goed over na gedacht wat ik wilde zeggen:

Geachte ouders van Ella van der Boom, ik heb Ella gekidnapt! Ze zal alleen vrij komen als u volgende week zondag 10 duizend euro naar de oude dam brengt. Als u dit onder de bramenstruik legt en weg gaat zal Ella vrij komen. Als u de politie alarmeerde zal ik Ella moeten vermoorden.
Met vriendelijke groet: DE ONTVOERDER.

Dan rij snel weg. Ik zet de camper stop in het bos net buiten de stad ik draai me om naar Ella die bewusteloos op de vloer licht. Ik zet haar rechtop tegen de muur en maak dan haar benen vast aan een ijzers stang aan de rand van de muur. Dan rij ik weer verder naar de Belgische grens, daar zullen we zijn tot volgende week zondag.
Na een uurtje rijden hoor ik bewegingen achter me ik zet de auto aan de zijkant van de weg en ga kijken, zodra ik de kamer binnen loop schuifelt Ella achteruit.'keep calm ik ga je heus niet in elkaar rammen ofzo.' Zeg grappend hopend dat ze zich niet meer zo bang voelt. 'Wie ben je?' Vraagt ze dan. 'Ik ben Troy.' Zeg ik. Was dit wel een slimme zet? Denk ik bij mezelf. 'Waarom ben ik hier?' Ik zucht. 'Omdat ik geld nodig heb van je ouders.' Antwoord ik. 'Waarom?' 'Is geheim.' Antwoord ik alweer. 'Maar als je meewerkt, en je ouders ook zal er niks met je gebeuren. Ella heet je toch?' Vraag ik. 'Hoe weet je dat?' Zegt Ella dan. Ik kijk naar de grond. 'Ik stalk je al een tijdje....' dan begint Ella te huilen. 'Ik wil naar huis, ik heb niet eens kleren! En ik kan er toch ook niets aan doen dat mijn ouders rijk zijn!' Haar mooie blauwe ogen staan droevig. 'En... en waarom moet ik vast zitten? Kun je me niet losmaken?' Even twijfel ik. 'Nee. Ik kan me geen fouten permitteren. Sorry, maar als jij ontsnapt.... Het kan niet sorry, maar ik kan de touwen wel langer maken, dan kun je staan en een beetje rondlopen.' Probeer ik haar op te vrolijke. Ik loop langs haar, en weer schuift ze weg an mij en maak de touwen langer. Dan loop ik weer naar voren toe, en maak het licht aan. 'Ik ga weer rijden, ik heb wat water en brood klaargelegd. Geen zorgen ik ga je echt geen pijn doen' zeg ik als ik als ze weer achteruit vliegt als ik langs haar loop om water een een croissantjes op tafel te zetten. 'Roep maar als je iets nodig hebt.'