Verliefd op mijn kidnapper...

5. Ella

Ik loop naar het croissantje toe. Ik heb honger, maar kan ik dit wel vertrouwen? Ik neem toch maar een hap. Mmmmmm toch wel lekker. Ik neem een slok van het water. Dan kijk ik de kamer rond. Ik zie een bank en een tv, best een ruime camper. Ik zie ook een deur, die waarschijnlijk naar het toilet leid. Ook zie ik nu een raampje, ik zie dat het nacht is buiten. Ik voel in mijn zakken. Kut, geen telefoon. Ik ga op de bank liggen. En denk na over hoe ik hier weg kan komen. Na 10 minuten besef ik dat ik hier echt niet weg kan komen, ik voel tranen branden. Zodra de eerste koude druppel over mijn wang glijd, begin ik te beseffen dat ik hier misschien nooit meer weg ga komen. Al snel volgen er meer tranen, ik begin te snikken en sla mijn handen voor mijn ogen. De snikken worden harder en al snel begin ik te hyperventileren. Dan bedenk ik me ineens wat Troy zei. 'Als jij meewerkt en je ouders ook zal je niks overkomen.' En als mijn ouders nu niet mee werken? Wat zou Troy dan met me doen, me vermoorden? Me mishandelen? I don't know...en ik haat het als ik iets niet weet. Dan begin ik weer te huilen.

Ik word wakker op de bank, ik kijk uit het raampje. Het is licht buiten en we staan stil. Ik moet in slaap gevallen zijn. Dan zien ik het matrasje naast me op de grond. Gister lag die er nog niet. Er liggen dekens op en een kussen. 'Goedemorgen prinses.' Hoor ik de stem van Troy achter me zeggen. Ik schrik op, en schuif wat verder van hem weg. 'Hier. Kleed je om.' En hij geeft me een jurkje, onderbroek en bh die ik gister gekocht heb. 'Ik kijk niet hoor.' Zegt hij dan wat me doet laten lachen. 'Gelukkig kun je toch nog lachen.' Zegt Troy dan. 'Ik kan me niet omkleden met die touwen.' Troy zucht en doet eerst de deur naar buiten op slot. Hij doet de sleutel in zijn broekzak. Ik zucht. Daar kom ik nooit bij... dan loopt hij naar me toe maar ik schuif weer weg. Dan haalt jij een zakmes uit zijn broekzak. 'Wat ga je daarmee doen???' Vraag ik geschrokken. 'Geen zorgen ik snij alleen de touwen los. Maar je zult wel dichterbij moeten komen. Ik sta op en loop voorzichtig naar hem toe. 'Ga hier maar zitten.' En hij wijst naar de stoel naast hem. Ik ga met een grote boog om Troy heen en ga op de stoel zitten. 'Geen zorgen, echt niet. Je kunt me vertrouwen.' Zegt Troy. 'Mijn ontvoerder vertrouwen? Ik denk niet dat dat ooit gaat gebeuren.' Zeg ik als antwoord. Troy kijkt een beetje triest. 'Ik kan ook niet van je verwachten dat je me vertrouwd. Maar het zou wel handiger zijn.' Dan opent hij zijn mes met een klik. Ik schrik een beetje op. Dat is een heel groot mes. Troy knielt voor mijn voeten en begint met mijn rechter voet. Hij snijd heel voorzichtig, en telkens als hij zijn arm heen en weer beweegt zie ik zijn spieren aanspannen door het strakke T-shirt wat hij aan heeft. Best sexy... Als mijn rechter voet los is denk ik er eventjes over na om hem een trap te verkopen, maar als ik nadenk over de gevolgen doe ik het maar niet. Mijn linkervoet is ook los. Dan staat Troy op. Ik kijk naar de rode strepen om mijn enkels. 'Het spijt me echt...' zegt Troy dan met een droevige blik en loopt dan de kamer uit naar de cabine waar het stuur zit en hij trekt de dier net iets te hard dicht. Ik kleed me snel om en klop dan op de deur van de bestuurderscabine ik weet niet waarom maar ik ben liever met hem dan dat ik alleen ben....