Ik loop door het steegje. Het is de snelste weg naar huis en ik ben doodop en heb het koud dus ik wil snel naar huis. Ik trek mijn trui over mijn koude handen heen, als ik plots met mijn rug tegen de muur geduwd word. 'Het spijt me echt, maar ik moe...
Ik open mijn ogen en ik zie Troy. Dan realiseer ik me dat Troy echt schattig is als hij slaapt. Buiten is het al licht. Ik lig op Troys schoot en hij heeft zijn arm om mijn middel gelegd. Als ik ander wil gaan liggen schiet er een scheuk van pijn door mijn hooft en verspreid zich door mijn lichaam. Ik krimp ineen en krijg hoofdpijn. Bij het ineenkrimpen maak ik Troy per ongeluk wakker. 'Gaat het prinses?' Vroeg Troy met een schorre stem van het slapen. Ik wilde zeggen dat het niet ging alleen ik kon geen woorden uit mijn mond persen, dus ik schudden mijn hoofd een beetje. Troy stond op en legde mij voorzichtig op de bank neer. Daarna liep hij weet naar het kastje met de verbanddoos er in. Hij haalde er een dikke pil uit, zo eentje met geel en blauw. 'Hier neem. Het is een paracetamol.' Ik pakte de pil aan en perste een dankbare blik uit mijn gezicht. Toen pakte ik het glas met water dat er nog van gisteren stond en ik slokte de pil in een slok door. Na een minuut of vijf ebde de pijn weg en kon ik rechtop gaan zitten. Mijn hoofd bonkte als een botsauto en het voelde alsof mijn been eraf ging vallen, maar dat is nog steeds beter dan hou het net was. Sta op, leunend op het tafeltje naast de bank. 'Hoe moet ik me in hemels naam gaan omkleden?' Zeg ik dan, beseffend dat ik me waarschijnlijk niet kan omkleden. Ik haat het om de hele dag in mijn pyjama te liggen. Troy kijkt me een beetje raar aan, ik kan zijn blik niet helemaal thuis brengen, alsof hij iets wil vragen maar dan snel de gedachte uit zijn hoofd zet alsof het een onmogelijk idee was. Misschien vroeg hij zich af of hij kon helpen maar dacht dat ik dat niet zou willen omdat dat nogal raar is. 'Ummm sorry dat zul je zelf uit moeten zoeken, vandaag heb ik echt geen tijd. We gaan eens kijken of je ouders het geld hebben achter gelaten zoals ik vroeg, he blondie?' En hij haalt zijn hand wild door mijn haren waardoor ze in de war komen te zitten. Ik strompel terug naar de tafel waar ik me strak aan vast klem. Ik kijkt Troy met een "je-weet-toch-dat-er-geen-geld-is blik" aan en ga dan op een van de stoelen bij de tafel zitten. 'Ik hier een douche?' Vraag ik als ik besef dat ik al een hele tijd niet heb gedoucht. Troy krijgt een jongensachtige blik op zijn gezicht en zegt dan:'Je kan buiten douchen, ik ga wel op het dak zitten met een gieter... Beter hebben we nu niet. Ik douch me al bijna een week met een emmer water.' Ik knik hevig, dat betekend dat ik naar buiten mag! Dan kan ik ontsnappen. Maar wil ik eigenlijk wel ontsnappen? Ik voel me eigenlijk wel thuis bij Troy. Ik kijk straks wel. 'Maar ik zal dan wel op moeten blijven letten dat je niet ontsnapt.' Zegt Troy met nog steeds dezelfde grijns als net. Ik zucht, ach waarschijnlijk kom ik hier toch nooit meer weg dus wat boeit het? Troy opent de deur en ik kan haast niet wachten totdat ik naar buiten kan. 'Wait, er zijn hier toch geen mensen die me kunnen zien he?' Vraag ik. 'Nope alleen ik, dus als je weg zou rennen, er zijn geen mensen in een straal van 2 kilometer dus ik zou maar niks proberen.' Zegt hij met een strenge blik. Alleen kan ik zijn blik niet serieus nemen vanwege het olifantjes-gietertje dat hij vast heeft. Ik grinnik. De deur gaar open en voel een drang om naar buiten te rennen, niet dat dat ooit lukt met dit been... maar ik onderdruk de drang en loop achter Troy aan. Troy klimt met alle gemak op de camper en gaat bij de rand zitten. Ik kijk eventjes naar zijn volle wenkbrauwen. 'Komt er nog wat van prinses?' Zegt hij als hij merkt dat ik staar. Met een schok word ik uit mijn gedachtes geduwd en ik trek mijn shirt uit. Oke misschien is dit toch wat genanter dan verwacht. Troy grijnst van oor tot oor en ik bedek mijn lichaam met mijn armen, ook al heb ik nog een bh aan. Troy bijt op zijn lip. 'Ziet er goed uit.' Zegt hij dan waardoor mijn wangen waarschijnlijk zo rood worden als tomaten. Ik draai me om en kleed me verder uit. 'Je kan.' Zeg ik waarop Troy het warme water over me geen laat stromen. Ik zeep me in met de zeep die ik van Troy gekregen had nog in de camper. Als het water langzaam ophoud met stromen. 'Ik vul de gieter wel wat bij.' Zegt Troy en hij springt van de camper af. Ik draai me om zodat hij me niet kan zien. Even later komt hij terug, in een soepele beweging springt en klimt hij op de camper. 'Klaar?' Ik knik, en nog geen seconde later voel ik het warme water over me heen lopen. Als deze straal ook ophoud vraagt Troy of ik een handdoekje wil. Ik knik en Troy gooit een handdoek naar beneden. Pas als ik de handdoek om me heen geslagen heb draai ik me om. Met behulp van Troy hinkel ik naar binnen. Troy doet de deur weer opsloot en gaat naar de bestuurders cabine. 'Ik ga vandaag veel rijden.' Zegt hij nog bet voordat hij de dier dicht doet en hij geeft me nog een grijns. Ik strompel maar de bank waar Troy wat kleren voor me heeft gelegd. Ik kan kiezen uit een blauw jurkje of een joggingbroek en een sweater. Ik kies voor de joggingbroek. Ik heb geen zin om er netjes uit te zien.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De motor start weer en ik maak het mezelf makkelijk, ik zet de televisie aan en ik leg Mijn zere been omhoog, omkleden ging veel makkelijker dan verwacht. Ik kijk naar een of ander kook-progamma probeer niet aan de hoofdpijn te denken, ook al is die al een stuk minder erg dan normaal.
