Verliefd op mijn kidnapper...

18. Ella

Ik sta direct als aan de grond genageld te kijken naar het pistool.

Maar om de een of andere reden ben ik niet bang, ik ben razend. 'Schiet dan, eikel!' Roep ik. 'Schiet maar op een onschuldig 16 jarig meisje, kijken hoe gelukkig je dan word met dat klote geld!' Bluf ik. Troy vertrekt geen spier. En lijkt eventjes na te denken over wat hij gaat doen. 'Ik had het kunnen verwachten van zo iemand als JIJ!' Ik kijk hem aan met een walgende blik.

'Ella kom nou! Doe niet zo flauw en loop weg bij die deur. Dwing me niet iets te doen waar ik spijt van ga krijgen.' Zegt Troy opvallend rustig en hij laat het pistool zakken. Het staat nu op zijn schoenen gericht. 'Doe IK ineens flauw? Jij bedreigd me met een verdomme geweer!'

'Ga weg bij die deur Ella!' Zegt Troy op een dreigende toon.

Ik stap langzaam weg bij de deur en plof neer op de bank. 'Klootzak!' Mompel ik. 'Komop babe-..'

'Niks te babe!' Onderbreek ik hem. 'Ik ben je babe niet en zal dat na vandaag nooit worden! Ik haat je.' Ga ik door maar ik voel me al direct schuldig als ik de woorden heb uitgesproken. Ik vind het stiekem wel fijn als hij me zijn babe noemt, maar dat durf ik natuurlijk niet te zeggen. 'Hoezo viel ik toch voor een klootzak?' Troy komt naast me zitten maar onmiddellijk schuif ik op, zodat hij niet te dicht bij me kan komen zitten. 'Ellie kom nou... doe niet zo koppig.' Zegt Troy terwijl hij zijn pistool weer on zijn holster stopt. 'Ik was echt niet van plan om te schieten hoor.' Gaat hij door. 'Dan nog, het is niet bepaald fijn om een geweer op je gericht te hebben. En al zeker niet van degene waar je dacht van te houden.' Zeg ik droevig.

Ik probeer mezelf sterk te houden in situaties als deze, maar ik kan er niks aan doen. Ik zit hier nu al een week of vier om dat stomme geld te krijgen met de gedachte daarna vrij te zijn.... Maar ik kom er nu achter dat ik nooit vrij ga komen.

Ik heb geen zin in nog meer ruzie dus ik moet me er maar bij neerleggen dat ik hier moet blijven. Dus als ik hier toch moet blijven kan ik het net zo goed gemakkelijk maken. 'Waar gaan we heem nu je het geld hebt?' Vraag ik. 'Ik ga het straks bij mijn ouders in de bus doen, daarna gaan we naar Parijs. Daar zullen ze je niet vinden.' Hij slaat een arm om mijn schouders die ik er snel weer af sla. Er rolt een traan over mijn wang bij het horen van de laatste zin. Daar zullen ze je niet vinden. 'Ach, niet zo verdrietig zijn Ella. Het goede nieuws is dat je uit deze camper mag.' Ik kijk hem opgetogen aan en veeg de traan (die nu al onder aan mijn kin is) weg. 'Echt?'

Troy knikt en ik schuif voorzichtig weer wat dichterbij. Troy glimlacht en zijn perfect witte tanden komen tussen zijn lippen vandaan. 'Ik hou van je Ellie, dat weet ie toch he?' Zegt hij, en hij bijt op zijn lip. Ik knik. Waarna ik mijn hoofd even later op zijn borst laat zakken. 'Ik ook van jou.'