Verliefd op mijn kidnapper...

10. Ella

Zijn ogen stonden dieptriest en onzeker over de tijd die komen zal. Ik wist dat hij niet acteerde. Zo een verdriet kun je niet nadoen. Zijn blauwe ogen werden een tint lichter, alsof het zijn vreugde verloor. Ik wilde hem troost, maar ik durfde niet goed, ik had nog steeds een angst voor hem. Waarom weet ik ook niet, op een paar dagen na is hij altijd aardig geweest, altijd voorzichtig met mijn gevoelens en altijd meelevend geweest. Zucht misschien moet ik hem een kans geven... 'Weet je, ik wil je een kans geven. Ik bedoel, misschien kunnen we wel vrienden zijn... Ik snap dat jij het moeilijk hebt en misschien kunnen we elkaar een beetje steunen, want-' nog voor ik mijn zin afgemaakt had trok Troy me in een knuffel. Nadat ik van de schrok bekomen was knuffelde ik hem terug. Van alle dagen dat ik hier was vond ik deze eigenlijk niet zo erg. En deze knuffel voelde goed. Te goed voor mijn kidnapper misschien... Toen trok Troy zich los uit de knuffel. 'Het spijt me. Ik had je niet mogen knuffelen, of kidnappen.' Zegt hij dan. Ik lach omdat ik niet weet wat ik hierop moet zeggen. Ik leun tegen Troy aan. 'Slaap lekker.' Zeg ik dan en al snel val ik in slaap.

De volgende morgen lig ik in plaats van met mijn hoofd tegen Troys schouder op een kussentje. Als ik Troy zie, hij staat zich in de kamer om te kleden... hij heeft echt een goede sixpack! Als Troy zich omdraait doe ik snel alsof ik slaap om een gênante situatie te voorkomen. Maar eventjes serieus als ik er over na denk is hij best leuk. Wow wait! Hij is niet leuk, hij heeft je gekidnapt! :schreeuwen allerlei verschillende stemmetjes in mijn hoofd. Als Troy klaar is doe ik alsof ik net wakker word. 'Goeiemorgen blondie.' Zegt hij dan. 'Morgen!' Zeg ik. 'Ik heb croissants als ontbijt, die vond ie toch zo lekker?' Zegt Troy. Ik knik.  Ik ben dol op croissants! Troy haalt een zak croissantjes uit een zak in de kast. Dan haald hij er een pot Nutella uit en aardbijen. 'Je zou dit eens allemaal samen moeten proberen. Echt lekker!' Zegt hij dan. OMG Nutella + aardbijen + een croissantje, dat ik daar niet op gekomen ben! Ik doe de aardbijen op de croissantje met Nutella. 'Mmmmmmmmm echt lekker!' Zeg ik met volle mond. Troy krijgt een brede lach op zijn gezicht en neemt ook een croissantje. Na het ontbijt gaat hij weer achter het stuur zitten en ik ga weer proberen te staan. Ik hou mezelf vast aan de bank en trek mezelf omhoog. Ik kan een paar stappen zetten maar zak al snel door mijn been. Gelukkig val ik op de bank en niet op de grond want ik weet niet wat ik dan had moeten doen. Ik kan niet eens lopen laat staan zelf opstaan, en Troy zit achter het stuur dus kan niet helpen, we zitten op de snelweg dus no way dat hij kan stoppen hier. Ik zucht. Ik wil weer kunnen staan! Ik duw mezelf weer omhoog aan de bank en ik zet voorzichtig een stapje. OMG het lukt! Ik zet nog een stapje, weer lukt het. Ik wil nog een stapje zetten maar opeens krijg ik een steek in mijn been, waardoor ik val. Met mijn hoofd op de tafel. Ik voel de pijn niet eens, alleen er komen zwarte vlekken in mijn zicht, ze worden steeds groter en langzamer hand word ik de duisternis in getrokken...

He mensies ik had geen zin om dit hoofdstuk te controleren dus als iemand fouten ziet laat maar weten