Για Την Καρδια Ενος Αγγελου 2 : Μαζι?!

Το τέλος

* Πιο κάτω θα σας πω πότε να βάλετε το τραγούδι...

Καλη ανάγνωση...

Γιώργος

      Γιώργος<< Γαμώτο!>> γυρνάω και κλωτσαω την πόρτα του χειρουργείου.
Με πιο δικαίωμα με βγάζουν εξω.
Πρεπει να είμαι διπλα στην γυναίκα μου...

      Την χάνουμε

      Τα τελευταία λόγια που άκουσα γυρίζουν στο κεφάλι μου
Οχι δεν γίνεται αυτό.

      Πενυ << Γιώργο γιατί.... γιατί σε βάλανε έτσι έξω?!>> ρωτάει εντρομη.
Τραβάω απο πάνω μου την μπλε στολή και κάθομαι σε μια καρέκλα.
Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό.
Οχι... η.. η Ελευθερία είναι μια χαρά.
Ολα θα πανε καλά. Πρεπει ολα να πανε καλα.
     Κ.Αντρεας<< Γιώργο μήλα. Τι στο διλαο έγινε εκει μέσα. Που είναι το μωρό... η Ελευθερία?!>> όλοι περιμένουν απαντήσεις αλλα εγω δεν είμαι σε θέση να τις δώσω.
Μόνο κοιτάω το πάτωμα και περιμένω... περιμένω να μου πουν οτι είναι καλα...
Μονο αυτό θελω..

     Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό Ελευθερία... δεν μπορείς να με αφήσεις μονο μου... δεν μπορείς να αφήσεις ετσι τα παιδιά μας.
Μην μας αφήσεις μωρο μου.

       Κ.Αντιγόνη<< Γιώργο μου τι... συνέβη?!>> έρχεται και γονατίζει μπροστά μου, σηκώνοντας το κεφαλι μου να την κοιτάξω.
    Γιώργος<< Την έχασα μανα... την έχασα>> ξεσπαω και την αγκαλιάζω σφιχτά.
Έκλαιγα. Δεν το ειχα καταλάβει παρα μόνο όταν είδα την μουσκεμενη μπλουζα της.
     Κ.Αντωνης<< Τι ειναι αυτα που λες?! Που είναι η κόρη μου?! Λεγε!>> φωνάζει και βρίζει.
Η μανα της Ελευθερίας εχει αρχίσει να κλαίει. Το ίδιο και τα κορίτσια.
<< Μιλα που να σε πάρει ο διαλος.>> με τραβάει απο την μπλουζα.
     Κ.Αντρεας << Αντώνη αστον>> μπαίνει στην μεση.
Εγω δεν αντιδρω σε τίποτα πια.
Το μυαλό μου είναι στην τελευταία εικόνα της Ελευθερίας... στα τελευταία λόγια της.
Ολα τελείωσαν πια..
      Γιώργος<< Γέννησε. Το μωρό... το μωρό είναι μια χαρά αλλα... η Ελευθερία... άρχισε να χτυπα ο παλμογραφος... η γραμμή... έγινε ευθεία....και...>> προσπαθώ να τους εξηγησω αλλα... Αυτό ειναι το πιο δύσκολο πράγμα που εχω κάνει ποτέ.

     Την έχασα. Την έχασα για πάντα.
Έχασα την γυναίκα της ζωής μου και αυτη την φορά οριστικά..
Και μαζι της χάθηκα κι εγω...

      Κ.Ασπασία<< Οχι! Οχι δεν μπορεί γίνει αυτο. Το παιδί μου ζει.
Η Ελευθερία μου... Οχι!>> ο διάδρομος αυτόματα γέμισε με τις φωνές και τα κλάματα της μανας της.
Ο Αντώνης την παίρνει αγκαλιά και προσπαθεί να δείχνει ψυχραιμος... αλλα πως να είσαι ψυχραιμος μπροστά σε τέτοιο γεγονός.
     Δημήτρης<< Το ήξερε...>> Ψιθυρίζει κοιτώντας το πάτωμα.
     Αντρια<< Τι ?!>> σηκώνει το κεφάλι της απο την αγκαλιά του Μαρίνου.
     Δημήτρης<< Την προηγούμενη φορά... ξέρανε οτι κατι δεν πάει καλα...>> συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο.
Τι στο διαλο λεει...?!
     Γιώργος<< Τι ήξερε γαμωτο μήλα>> δεν άντεξα. Τον έπιασα απο τον γιακά και τον κόλλησα στον τοίχο.
     Σπύρος<< Άστον!>> με τραβάει αλλα δεν κουνιέμαι.
Κατι ξέρει και εγω πρέπει να το μάθω.
      Κελλυ<< Γιώργο!>> ακούω την φωνή της Κελλυς πίσω μου.
Όλοι γυρίζουμε και την κοιτάμε.