Για Την Καρδια Ενος Αγγελου 2 : Μαζι?!

Καλός είσαι...

Κελλυ

       Κελλυ<< Νικόλα φαε εσύ εδώ οτι θες και οσο θες και ερχόμαστε εμεις σε λίγο>> εχω στρώσει το τραπέζι με οτι έφερε ο Δημήτρης και εβαλα τον μικρό να φαει οσο εμείς θα μιλάμε.
Πρεπει να δούμε τι θα κάνουμε τον μικρό.

    Κάνω νόημα στον Δημήτρη και προχωράω στο δωμάτιο.
Ο Νικόλας ειναι ενα υπέροχο παιδί που φαίνεται οτι εχει περάσει πολλα αλλα δεν μπορούμε να τον κρατήσουμε ετσι αφερετα.

  
     Δημήτρης << Ελα τι με θες?!>> μπαίνει μεσα.
Φαίνεται να τον εχει αγαπήσει πολυ τον μικρό αλλα πρεπει να καταλάβει.
    Κελλυ<< Δημήτρη πρεπει να παμε τον μικρό στην αστυνομία ήηηη στην πρόνοια δεν ξέρω>> λεω θλιμενα
Κατα βαθος και  εγω τον συμπάθησα
     Δημήτρης<< Τι?! Γιατι?! Ειναι πάρα πολύ φρονημος και...>> αρχίζει να περπατάει περα δώθε.
     Κελλυ<< Το ξερω αλλα.. δεν μπορούμε να κρατήσουμε έτσι ένα παιδί... είναι παράνομο.>> Ξεφυσαω.
Εκείνος κατεβάζει το κεφαλι του και κάθεται στο κρεβάτι.
     Δημήτρης<< Πρέπει ε?! Πφφφ... εντάξει... θα ντυθουμε και μόλις φάει θα πάμε στην πρόνοια... αλλά ρε Κελλυ
Δεν μπορω να τον αφήσω παλι μόνο του.>> ο γλυκουλης μου.
Κάθομαι διπλα του και τον αγκαλιαζω.
     Κελλυ<< Απο πότε έγινες εσυ τόσο τρυφερός?!>> τον πειράζω
<< Αχχ... και εγω τον συμπάθησα αλλα ετσι πρεπει να γίνει... δεν μπορείς να κρατήσεις ένα παιδί χωρίς την άδεια του νόμου. Κσι δεν θα τον αφήσουμε μονο του. Θα πάει σε ειδικούς που θα τον βοηθήσουν..>> τώρα που τα ακούω ολα αυτά μου φαίνονται τόσο κρύα, απρόσωπα.
     Δημήτρης<< Εχεις δίκιο. Ντύσου και θα πάρω τον Γιώργο να μας πει τι θα κάνουμε>> πιάνει το κινητό του.
     Κελλυ<< Εντάξει. Εγω πάω δίπλα στην Πόπη να του πάρω ρούχα>> βαζω γρήγορα ενα τζιν και μια μπλουζα και παω στο δίπλα σπίτι.
Έχουν ενα παιδάκι στην ηλικία πάνω κάτω του Νικόλα και θα βολευτουμε με ρούχα...

                    *    *    *    *    *

   Ήταν ενας κούκλος με τα καινούρια του ρουχαλακια... και τόσο χαρούμενος.

     Ο Γιώργος μας είπε να πάμε στα γραφεία της πρόνοιας και να αναφέρουμε το γεγονός και θα έρχονταν και αυτός.

     Φοβήθηκε όταν ήρθαμε.
Ειχε... Ειχε γατζωθει πισω απο το πόδι μου και κρυβοταν.
Ηταν περίεργο αυτο.
Χαριτωμένο αλλα... περίεργο.

  Είπαμε το περιστατικό στους αρμόδιους και ο Νικόλας πέρασε απο ψυχολόγο.
Στην αρχή δεν ήθελε να παει.
Καθόταν στην αγκαλιά του Δημήτρη και δεν τον αφήνει με τίποτα και ετσι πήγε και ο Δημήτρης μαζί του για λίγο  μέχρι να συνηθίσει.