Για Την Καρδια Ενος Αγγελου 2 : Μαζι?!

Αλέξανδρος...!

Ελευθερία

      Μαρίνα<< Νομίζω ειναι ολα έτοιμα να τα παμε στο γήπεδο πρεπει μόνο>>
     Ελευθερια<< Ωραια, μια χαρα.>>
Το εστιατόριο μέσω του διαγωνισμού εχει κερδίσει μεγάλη φήμη και μαζι κερδισε και πολλες καινούριες δουλειές.

Συγκεκριμένα ειχαμε μια μεγάλη πρόταση απο τον Ολυμπιακό να αναλάβουμε το κετερινγκ για τους αθλητές.
Χαίρομαι που οι κοποι και οι δικοι μου αλλα και των παιδιών δικαιωνονται.

    Μαρίνα<< Είσαι σίγουρη οτι θες να έρθεις?! Αν σε κουράζει παω εγω δεν εχω πρόβλημα>> μου λεει.
    Ελευθερία<< Οχι μην ανησυχείς.
Ειμαι καλα σήμερα και επίσης το άγχος δεν θα με αφήσει σε ησυχία αν δεν βεβαιωθω οτι ολα πήγαν καλα>> όπως δεν θα με αφήσεις και σε ησυχία η σκέψη του πρωινού φιλιου αν κάτσω απραγη σε τέσσερις τοίχους.
    Μαρίνα << Ωραία σηκω τότε.
Εγω οδηγώ!>> μου δείχνει τα κλειδιά και προχωράει εξω.
Δεν εχω παράπονο όλη η ομάδα του εστιατορίου είμαστε δεμενει και νοιαζομαστε ο ένας για τον αλλον.
Και ιδικά τωρα με την εγκυμοσύνη με προσέχουν πολυ.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

    Ελευθερία<< Ελπίζω να ειναι αντάξια στις απαιτήσεις σας και να μείνετε ευχαριστημένος>>
     Μαρινακης<<Είναι ολα φανταστικά Συγχαρητήρια.
Τωρα μένει μονο να τα εγκρίνει και η ομάδα μας.
Πάντως να απο εμένα έχετε την έγκριση και απο την συνέπεια σας μπορω να πω ότι θα έχουμε μια καλη συνεργασία>> μου λεει
Ο ναιιι!!!!
     Ελευθερία<< Χαίρομαι παρα πολύ.>> απαντάω και τοτε χτυπάει το κινητό του.
     Μαρινακης<< Λοιπον θα ξανα μιλήσουμε. Με συγχωρείτε τώρα>> λεει και φεύγει για να μιλήσει

Εγω παω στον μπουφε να τα ελέγξω μια τελευταία φορά.
Ειναι μεγάλη ευκαιρία αυτη και θελω πολυ να πάρουμε την δουλειά.
Αν και πλέον είμαι πολύ αισιόδοξη.

     Οι φωνες των ποδοσφαιριστων ακούγονται δυνατά, πράγμα που σημαίνει ότι ερχόταν.

     ?!<< Κατσε ρε βλακα...>> ακουω και μετα καποιος με σπρώχνει και παω να πέσω.
Κλείνω τα ματια μου και αγκαλιάζω προστατευτικα την κοιλιά μου.
Κανε να μην χτυπήσω...
<< Χριστέ μου είσαι καλά?!>> ρωταει η ίδια φωνή ενω νιώθω δυο χέρια να με στηρίζουν.
     Ελευθερία<< Εε... ναι ναι.. μονο..>> δεν μπορω να αρθροσω πρόταση.
Παίρνω βαθιές ανάσες και προσπαθώ να ηρεμησω.
     ?!<< Είσαι έγκυος! Ελα να καθησεις.>> διαπιστώνει και μεσα στην θολούρα με οδηγεί σε μια καρεκλα.
     ?!<< Πως είναι η κοπέλα?! Να φωναξω τον γιατρό?!>> οι ψυθιροι αυξάνονται γύρω μου.
     ?!<< Ελα δωστης λίγο νερό>>
     ?!<< Ναι σωστα.. νερο! Ελα.>> μου δίνειένα ποτήρι.
<< Είσαι καλύτερα?!>> ρωταει.
      Ελευθερία<< Ναι... εντάξει>> λεωω και κοιτάω τον νεαρό μπροστά μου.
Μου φαίνεται γνωστός?!
      ?!<< Συγγνώμη που σε εσπρώξα.. και εμένα με σπρώξανε οι άλλοι..>> λεει αλλα εγω εχω μείνει να τον κοιτάω προσεκτικά...
Ρε που τον ξερω?!
     Ελευθερία<< Ειμαι καλα τωρα...
Δεν πειράζει συμβαίνουν αυτα..>> βάζωτα χερια μου στην κοιλιά μου
<<Αλέξανδρε?!>> λεω απότομα.
      Αλέξανδρος<< Ναι?! Γνωριζόμαστε?!>> κοιτάει μπερδεμένος.
    Ελευθερία<< Και πολυ καλα μάλιστα...>>
Ο Αλέξανδρος ηταν μέλος της παρέας μας πριν φυγει και αυτος για το εξωτερικό σε μια μεγάλη ομάδα.
      ?!<< Κοιτα ο καινούριος δεν πρόλαβε να έρθει και χτύπησε γκομενακι>> σχολιάζει κάποιος απο πισω του και εγω κοκκινοζω.
      Αλέξανδρος<< Σκάσε βλακα.
Εε θες να μου πεις απο που γιατι...
Οπα.. Ελευθερία?!>> γουρλωνει τα μάτια του
      Ελευθερία<< Αυτοπροσωπος!>>
     Αλέξανδρος<< Δεν το πιστεύω>> με τραβάει στην αγκαλιά του.
<< πόσα χρόνια εχω να σε δω?!>>
      Ελευθερια<< Απο τοτε που έφυγες με μεταγραφή για την μπαρτσα>>
      Αλέξανδρος<< Πο πο ναι..
Πανεεε... 5 χρόνια ε?!>>
      Ελευθερια<<Ναι..τι κάνεις εδω?!>>
Αλέξανδρος<< Πήρα μεταγραφή!
Ήθελα να γυρίσω πίσω Ελλάδα.
Εσυ τι κάνεις ?! Βλέπω θα γίνεις μανούλα.>> λεει και ακουμπάει την κοιλιά μου
       Ελευθερια<< Βασικα είμαι μανούλα. Εχω και μια κόρη 4σαρων χρόνων.>>
       Αλέξανδρος<< Πλάκα κάνεις?!
Ρε είμαστε ίσα και εχεις δυο παιδιά τοσο μικρή?! Τυχαιρος ο άντρας σου>>
     Ελευθερια<< Εεε βασικά δεν είμαι παντρεμένη, κι ας έχουμε δυο παιδιά>>
     Αλέξανδρος<<Τι είστε απο αυτούς που κάνουν συμβόλαιο συμβίωσης?>> γελαει
    Ελευθερία<< Μπααα... δεν... δεν είμαστε μαζί.. ακριβώς..>> και καπως ετσι ειναι η έκφραση κάποιου οταν του εξηγώ πρώτη φορά για την ζωή μου !!!
      Αλέξανδρος<< Και αφήνει τέτοια γυναικαρα ελεύθερη?!>>
Πες τα στον φιλο σου αυτα!!!
      Ελευθερια<< Σε αυτόν πες τα..>> μουρμουρίζω
       Αλέξανδρος<< Πολυ ευχαρίστως.
Αν μου κάνεις την τιμή να βγεις μαζι μου το βράδυ!>> μου κλείνει το μάτι
      Ελευθερία << Μμμ δεν νομίζω να αρέσει πολυ αυτο στον Γιωργάκη.>>
      Αλέξανδρος<< Τι εννοείς?!
Με τον Γιώργο?! Ειστε ακόμα μαζι μετα απο τοσα χρόνια?!>> ρωταει έκπληκτος.
     Ελευθερία<< οχι ακριβώς... ειναι περίπλοκο. Πάντως έχουμε δυο παιδιά>>
      Αλέξανδρος<< Ααα... κρίμα. Ήσασταν πολύ ωραίο ζευγάρι.
Τρελοί ο ένας για τον αλλον.>> χαμογελαει θλιμενα
<< Τους αλλους τους βλέπεις καθόλου?! Τον Σπύρο, τον Μήτσο?! Τον Μαρίνο?!>>
       Ελευθερια<< Ναι είμαστε μια παρέα. Ο Δημήτρης παντρεύτηκε το καλοκαίρι την Κέλλυ και τωρα παίρνει σειρά ο Σπύρος με την Πενυ>
      Αλέξανδρος<< Χαχαχαχα ο Σπύρος με την Πενυ?! Εγω περίμενα να τον ειχε σκοτώσει.
Ο Μαρίνος ειναι ακόμα κολλημένος με την Άντρια?!>>
       Ελευθερια<< Οπα.. που το ξέρεις εσυ?!>>
     Αλέξανδρος<< Τσ τσ τσ... εγω δεν θα το ηξερα?! Είχαμε περάσει μεθυσια και παρακολουθήσεις για χάρη της>> λεει και γελαμε.
Μαρινακο βγήκαν τα απλητα σου στην φορα.
<< Μου λειψατε ρε χαμένα>>
       Ελευθερια<< Και εμάς ρε βλακα. Ειπαμε εξωτερικό αλλα εσυ εριξες μαύρη πετρα.
Λοιπόν εχω μια ιδέα.
Ελα το βράδυ απο το κλαμπ που έχουντα παιδια. Θα τους μαζέψω όλους>>
       Αλέξανδρος<< τέλειο! Πες μου ωρα και μέρος!>> του έγραψα σε ενα χαρτάκι την διεύθυνση και μαζι και το κινητό μου για να συνεννοηθούμε.