Για Την Καρδια Ενος Αγγελου 2 : Μαζι?!

Είμαι ευτυχισμένη...

Γιώργος

     Γιώργος<< Σταματήστε!>> φωναζω και όλοι μας κοιτάνε.
Ψιθυροι ακούγονται απο πίσω μας.
Όχι δεν πρεπει να γίνουν έτσι τα πράγματα.
     Κ.Αντρεας << Γιώργο τι λες?!>> ρωτάει πατέρας μου
    Σπύρος<< Ρε πας καλα ?!>> έρχεται διπλα μου
    Γιώργος << Ελα μαζί μου!>> Πιάνω το χερι της και την τραβαω έξω.
Με κοιτάει ξαφνιασμενη, δεν την αδικω. Την τραβαω να φύγουμε από τον γάμο μας.
    Κ.Αντωνης<< Που την πας?! Ελα εδω ρε...>> τον βλέπω με την άκρη του ματιού μου να σηκώνεται.
    Γιώργος << Κράτα τους εδώ.>> λεω στον Αλέξανδρο πριν βγούμε από την αίθουσα.
     Ελευθερία<< Γιώργο τι...Αν μετάνιωσες...>> την κοιταω εντρομος. Δεν θελω ουτε να της περνάει από το μυαλό.
     Γιώργος<< Σςςς...Ποτε δεν θα μετανιωσω για οτιδήποτε έχει σχέση με εσενα, απλα... ακούσε με..
Ρια...Μια γυναίκα οταν παντρεύεται πρέπει να ειναι χαρούμενη, να λάμπει, και εσυ δεν λαμπεις μωρό μου>> Πιάνω τα χέρια της στα δικα μου. Ειναι έτοιμη να κλαψει Γαμώτο !
<< Ρια Σ'αγαπώ όσο τίποτα άλλο και θελω να σε κάνω ευτυχισμένη. Ξερω οτι έχω κάνει του κόσμου τις βλακιες αλλα..... θελω να εισαι ευτυχισμένη ακόμα και αν επιλέξεις να είσαι μακριά μου. Χεστον τον γάμο. Αν δεν τον θες πραγματικά τοτε δεν πειράζει>> την κοιταω στα μάτια ελπίζοντας να μου πει οτι θελει να παντρευτουμε οσο το θελω κι εγω.
     Ελευθερία<< Και..και ο στρατός?!>> ρωταει αδυναμα.
    Γιώργος << Δεν με νοιάζει να με στείλουν και στην πράσινη γραμμή να φιλάω τα σύνορα.. εγω ακομα και τοτε θα εύχομαι κάθε μέρα Αθήνα να σας βλέπω. Σ' αγαπω Ρια και θελω να σε παντρευτω... οχι για την απαλλαγή, ουτε για τίποτα αλλο.
Ελευθερία θέλω να παντρευτουμε γιατί δεν μπορώ μακριά σου... δεν μπορώ χωρίς εσένα. Θελω να μοιραζόμαστε ολα.>> λεω αγανακτησμενα.
Επιτέλους λεω αυτα που νιώθω.
     Ελευθερία<< Και τοτε γιατι δεν μου είπες για τα λεφτά?!>> ρωταει...
    Γιώργος<< Τι ?!>> που το έμαθε?!
    Ελευθερία<< Για τα λεφτά που έδωσες... την ρητρα... ο Σπύρος μου το ειπε..Εσυ γιατι δεν μου είπες τίποτα?!>>
     Γιώργος<< Γιατί δεν με ένοιαζε. Μόλις έμαθα για το μωρό... ηθελα να παρω το πρώτο αεροπλάνο και να έρθω. Θα έκανα τα πάντα για σ' ενα, θα έδινα τα πάντα για σ' ενα.
Εισαι... Μάλλον είστε η ζωή μου>> λεω ακουμποντας την κοιλιά της...
Ηρθε η στιγμή.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα και γονατιζω μπροστά της.
<< Ελευθερία...Ξερω οτι εδω στον διαδρομο του δημαρχείου ... δεν ειναι και ο κατάλληλος χώρος αλλα...
Θες να με παντρευτείς?!
Εδω και τωρα?! Αν δεν θες παμε μεσα και τα διαλιουμε ολα.. μια σου λέξη θελω μονο.>> Ξαφνικά αρχίζει να κλαίει... τέλεια, παλι σκατα τα έκανα!
     Ελευθερία<< Είσαι βλακας!>> λεει και σκουπιζει το πρόσωπο της.
<< Υπάρχει περίπτωση να μην θελω?! Γιώργο Σ' αγαπώ και θα σε ακολουθούσα παντού, σε κάθε χαζή απόφαση σου... αλλιώς δεν θα ήμουν τώρα εδω, με το δεύτερο παιδί μας στην κοιλιά μου>> με αγκαλιάζει ακουμποντας το κεφαλι μου στην κοιλιά της.
<<Παμε μεσα τωρα?!>> σηκώνομαι όρθιος.
    Γιώργος<< Ναι... αλλα πρώτα... Δώσε μου το χέρι σου>> παραξενεμενη μου το δίνει και αφου το φιλησω βγαζω απο την τσέπη μου το δαχτυλίδι που της ειχα παρει...