Gece Karanlığı Sürüsü

Vampir ile Karşılaşma

   "Mia!  Mia!! hadi uyan!"
  
    Gözümü yorgunlukla açmıştım.Karşımda Allan'ı görünce kendimi tutamayıp ağlamaya başlamıştım.Ben neden bu kadar duygusalım bilmiyorum. Bu şekilde güçsüz gözükmek istemememe rağmen gözümden akıp giden yaşlara mani olamıyordum.

   Allan bana sarılmıştı."Mia kendini üzme.Biraz ileriye kaçmış olabilirim ama sana yemin ediyorumki ben öyle bir şey yapmadım.Sadece herkese gücünü göstermeni istemiştim ve bunu yaptın."

   "Ben sana zarar verdim.Gücümü bu şekilde size zarar vererek göstericeksem hiç dönüşmem daha iyi."

   "Hayır hayır.Kesinlikle üzülme.Hem senin bu kadar güçlü olman bizim işimize gelir.Buna emin ol.Sadece biz seni kızdırmayız yeter" Deyip göz kırpmıştı.

   Onun benimle bu şekilde konuşması gerçekten hoşuma gitmişti.Buna ihtiyacım vardı.

   Etrafıma bakındığımda kendi evimde olduğumu anlamıştım.İçimden ben kaç saattir uyuyorum yaa! Deyip kendime ayılmam için 2 - 3 tane tokat attım.Evet bunu gerçekten yaptım.Daha sonra canımın kahve çektiğini anladım.Kulaklığımı takıp "Twenty One Pilots'un Heathens 'i" dinlemeye başladım.Bu şekilde kendimi müziğe verip kahvemi hazırladım.En sevdiğim köşe olan televizyonun karşısındaki koltuğa oturdum ve kahvemi yudumlamaya başladım.Bu beni ne kadar iyi hissettirse de olanlardan tam anlamıyla uzaklaştıramıyordu.Televizyonu açtım ve takip ettiğim bir diziyi izlemeye başladım.Bu dizi Game Of Thrones'tu.Bir iki saat böylece takıldım.Hava iyice kararmıştı.Dizi bitmişti ama benim içime bir sıkıntı girmişti.Ruhum daralmıştı.Aklıma Allan geldi.Onun o acıyla kıvranışı aklımdan çıkmıyordu.Bunu ben mi yapmıştım??

   Kendimi kötü hissettiğim için 5 dakkalığına dışarı çıkmaya karar verdim.Kulaklığımla dinlediğim şarkıyı tekrar başlattım.Az sonra döneceğim için kapıyı kapatma girişiminde bile bulunmadım.Evim ormanlığın içindeydi.Telefonumdan saatime baktım.Gece 12 idi.Normalde olsa bu saatte çıkmaya asla tenezzül etmezdim ama şimdi bu güveni kulaklığımdan alıyordum.Müzik dinlerken hiç kötü bir şey düşünmüyordum çünkü.Zaten 5 dakkalığına yürüyecektim.Ay ışığı ortalığı aydınlatıyordu.

   Evet bu işe yaramıştı.Kendimi daha iyi hissetmiştim.Artık evime dönmem gerektiğini anlamıştım.Arkama baktığımda evimi göremeyince şok yaşadım.Ben ne kadar zamandır yürüyordum ki.Saate baktım.20 dakkadır yürüyormuşum.Hızlı adımlarla geri dönmeye başladım.Adımlarım gittikçe hızlandı.Arkama bile bakmıyordum ama bir anda arkamdan gelen gülüşme sesiyle elimde olmadan arkama baktım.3 erkek bana bakıp kendilerince ukâla bir şekilde gülüşüyordu.Yüzleri ölü gibi bembeyazdı.Bu beni korkutmuştu.Kulaklığımı yavaşca çıkardım.

   Sarışın olanı konuşmaya başladı."Hey çocuklar bakın burada kim varmış.Kokusunu alıyorsunuz değil mi?

   yanındaki gülmeye başladı."Evet yazık olucak."

   Sonra yapılı olan bir çocuk konuştu."Hadi ama beyler bunu bana bırakın."

   Bunlar ne saçmalıyordu.Asıl ben hangi akıl bozukluğuyla bu saatte evimden çıkmıştım??.

   Onlardan bir an önce ayrılmak istiyordum."Haha çocuklar evet güldük eğlendik şimdi artık gidebilir miyim??"

   Sarışın çocuk benimle dalga geçercesine"Aa bakın çocuklar yemimiz konuştu.Ama şimdi üzüldüm çünkü birazdan konuşamayacak." Yapılı çocuğa dönüp "Danny bu zevki sana bırakıyorum."dedi.Diğer çocukta.

    "Arkadaşlar gerçekten bu güzelliğe yazık olucak ama bu genç hanım bizim bölgemize kendisi girdi" Yanıma yaklaşıp boynumdan beni kokladı ve gülmeye başladı."Aa iyi haberim var.Gece karanlığı sürüsünden.Danny işte şimdi senin yerinde olmak isterdim."