Gece Karanlığı Sürüsü

Mike

   "Mia! Hadi tatlım yemek hazır!"

   Mırıldanarak gözlerimi yavaş yavaş açmaya başladım.

   "Mia!Kahvaltı soğuyacak."

   Alt kattan gelen annemin sesine beynim bir türlü cevap veremiyordu.Gözlerimi kapatıp tekrar uyku moduna geçtiğimde aklıma Allan geldi.Hâla burada mıydı?

  Gözlerimi hızlıca açarak yataktan doğruldum ve etrafa bakınmaya başladım.Evet!Yoktu.İç çektim ve lavaboya giderek elimi yüzümü yıkamaya başladım.Odama girdiğimde kıyafetlerimi yerleştirdiğim dolaba yöneldim.Alttan siyah kot şortumu giydim.Üstten de gri üzerinde Lucky yazan kapşonlu sweatshirt ümü giydim.Ayakkabı olarak da siyah diz üstü çizmemi giydim.Telefonumu aldım ve odamdan çıktım.Merdivenleri her indiğimde kahvaltının kokusu burnuma kadar geliyordu.Kahvaltıda sucuğun kokusu ön plandaydı.Merdiveni iner inmez beni kahvaltı masası karşılıyordu.Birden iştahım kabardı. Gülümseyerek masaya oturdum.

   "Sizinle kahvaltı yapmayı özlemişim."dedim.

   "Ah tatlım!Bizde özledik ama okulun sonsuza dek devam etmiyor öyle değil mi ? Okulun bittiğinde tekrar evine, buraya dönebilirsin."

   Konu istemediğim yerlere geliyordu.Buraya dönemezdim.Ailemi tehlikeye sokabilirdim.Kızları insan değildi ve bundan haberleri yoktu.Artık istesem de onların yanında kalamazdım.

  Annemin söylediği cümle karşısında sadece sahte bir gülümseme atabildim.

  "Bugün ilk günümüz olduguna göre güzel şeyler yapmalıyız öyle değil mi hayatım."dedi babam.

  "Peki.Ne yapacağız."dedim.

  "Yemekten sonra kayak yapmaya gidelim."

  Buna çok sevinmiştim.Küçüklüğümden beridir hep kayak yapmak istiyordum.

  "Bencede."dedim.

  "O zaman yemeğimizi hemen bitirelim.Eşyalarımızı almaya gidelim."dedi annem.

  Yemeğimizi bitirdikten sonra arabaya bindik ve buraya en yakın kayak yapabileceğimiz bir yere gittik.Heyecanım her dakika artıyordu.Orada bulunan mağazadan kayak yapabilmemiz  için gerekli olan malzemeleri aldık.Bir tepeye çıktık.Bir genç yanımıza geldi.

  "Merhaba, adım Mike.Ben buranın çalışanıyım.Size nasıl kayacağınızı anlatayım."

  Çocuk bize nasıl kayacağımızı anlatmaya başladı.Aslında dediğinden hiçbir şey anlamamıştım.Dediği şeyler kafamı karıştırmıştı.Bundan dolayı bizden önce kayan birini izlemeye başladım.Çok kolay görünüyor.Bunda anlatılıcak bir şey yok ki?!

  "Evet.Her şeyi anlattığıma göre kayabilirsiniz."

  İlk başta babam kaymak istedi.Çok güzel kayıyordu.Daha sonra annem kaydı.Bi ara az kala düşücekti ama bir kaç saniyede kendini toparladı.Sıra bana gelmişti.Aşağıya baktım.Bayağı yüksekti.Acaba kaymasam mı?diye düşünmeye başladım.Arkadan annem bana destek verdi.

  "Hadi canım.Yapabilirsin.Korkucak bir şey yok."

  Her şey tamamdı.Şu anda sadece kendimi aşağıya bırakacaktım ve elimdeki şeylerle dengede kalıp kendimi yönlendirecektim.Evet!Bayağı basit görünüyordu.İçimden 1,2,3 diye saymaya karar verdim.Bir, iki ve...Gözlerimi kapadım.Kendimi aşağıya bıraktım.O kadar hızlı gidiyordum ki gözümü açmaya cesaret edemedim.Bir şeyler ters gidiyordu.Ellerim titriyordu ve ben dengede duramıyordum.

  "Mia, Dikkat et!"

  Arkamdakilerin çığlığıyla gözlerimi açtım.Tam bu anda ağaca çarpmıştım.