Gece Karanlığı Sürüsü

NO BAŞLIK😂

  Mike'ın gözü çok geçmeden bacağıma ilişmişti.O anda ikimizde şoktaydık.

  "Mia bacağın."

  Bacağımı hızla örtüyle kapadım.

  "Git buradan!"

  Gözlerini büyülttü."İyileşmiş"

  Hiçbir şey diyemiyordum.Ne söyleyeceğimi düşünemiyordum.Olan tek şey onun bu durumun içine girmesiydi.

  Kapıyı kapatarak bana doğru yaklaştı.

  "Bacağının iyileşmesi imkansız!"

  "Ee ne olmuş?!"

  Kaşlarını çattı.

  "Nasıl yaptın?"

  Yüzümü buruşturarak"Neyi nasıl yaptım?!"dedim.Soruya soruyla cevap vererek kurtulacağımı sanıyordum herhalde!?

  Örtüyü hızla kaldırdı."Bunu."

  "Bak Mike ben hiçbir şey yapmadım."

  "Mia.Bu hiçbir şey yapmayarak iyileşecek bir yara değildi.Nesin sen?, bir tür şifacı mı?" dedi gülümseyerek.

  Şimdi de bunu iyi bir şey olarak mı görüyordu.

  "Saçmalama."

  "Bak Mia.Beni iyi dinle."

  Boynunu açtı ve eliyle bir yarayı gösterdi.Loş ışıktan dolayı bunu iyi göremesem de biraz daha yaklaşınca şok yaşadım.Bir vampir tarafından ısırılmıştı.

  "Sen, sen nasıl ölmedin?!"

  Güldü."Beni bir şifacı iyileştirdi.Bu olay tam 5 sene önce yaşandı Mia tam 5 sene önce. ve ondan sonra o tür insan dışı varlıkları bir daha görmedim. Ve şimdi-şimdi de seninle yani seni görüyorum anlıyor musun?Sen de onlardansın değil mi?"dedi.

  Gülümsemesi her an dahada artıyordu.

  İşte şimdi yalanlar söylesem de bana inanmazdı.O bu tür şeylerin içine 5 sene önce girmişti.

  Gözlerimi kaçırdım."Kimseye söyleme!"

  "Biliyordum!"dedi kısık bir sesle.

  "Vampir misin? Yoksa şifacı mı?Beni iyileştiren adam kendisinin Kanatlılar Sürüsünde olduğunu söylemişti."dedi.

  Kanatlılar sürüsü deyince istemsizce yüzüm buruştu.En önemli zamanımızda bize yardım etmemişlerdi."Bak ikisi de değilim."

  "Bak işte buna sevindim.Yeni bir insandışı varlık."

  İstemsizce güldüm."Ben Gece Karanlığı Sürüsündenim."

  "Sürü isminiz bayağı havalıymış."

  Bir anda ciddileştim."Bu kadar yeter!Annemler seni merak edicek.Hadi git."

  Bir anda toparlandı."Görüşürüz."

  "Hayır görüşmeyiz!"dedim kaşlarımı çatarak.

  "5 sene boyunca hep bu tür şeyleri bekledim anlıyor musun?Tekrar görüşeceğiz."dedi ve ben bir şey demeden odamdan çıktı.
  
  Zaten 6 gün sonra gidicektim.Ondan dolayı biraz rahatladım.Bunları Allan'a anlatmalı mıydım?!En son onu yanıma çağıracaktım.Şimdi yok çağırmayayım.Stresli olduğumu anlar.Yarın çağırırım.

  Ben böyle düşünürken Allan karşıki sandalyede belirdi.Çığlık atmamak için kendimi zor tuttum.

  "Heey sakin ol!"