Estefania

Nje nate ndryshe

▪️▪️▪️

Si cdo mengjes  ngrihet e lodhur per te filluar nje dite te re,vshet me padurim per te shkuar ne qytet dhe pse puna asaj nuk ishte e kendeshme per nje vajze 20 vjecare ,ajo prap se prap deshironte te dilte sa me pare nga ajo shtepi qe dita dites e mbyste.

Estefania eshte nje vajze e cila jeton ne nje fshat te vogel ku aty cdo gje merr dhene.Jeta saj eshte ndryshe nga vajzat e tjera te cilat  mund te jene te pasura ,asaj i duhet te kujdeset per familjen e cila do te donte te ishte me e afert per te.

-Miremenngjes Zoteri-hyri  ne lokal duke veshtruar me menyre pertasie.

-Si je Es- i foli plaku i moshuar i cili kishte ne pronesi lokalin ku punonte Estefania.

Dhe keshtu nisi nje dite tjeter e lodhshme duke sherbyer dhe duke lare ne ate lokal te rendomt te qytetit ku vetem meshkuj pijanec e frekuentonin lokalin.

-Me ne fund mbarova-tha vajza e lodhur me gjysem zeri.

-Per sot mbarove bij,mund te shkosh ne shtepi-i tha plaku mjeker bardhe i cili ishte nje njeri bujar dhe shum i mire kundrejt vajzes, sa do te deshironte te ishte dhe i ati keshtu.

E lodhur dhe e frikesuar nga erresira , u nis per ne shtepi e cila ishte jo shum larg qytetit.Preferonte te  ecte ne kemb pasi ajri i paster dhe era qe frynte ja ledhatonte ftyren e saj te zbeht dhe i falte nje qetesi.

Kur u afrua afer shtepis vuri re qe nje nga shtepite me te pasura dhe me  te larta te fshatit i kishte dritat e ndezura.
Dhe aty syte e saj ngjyre hiri te perziera me jeshil filluan te merrnin flake.

Mos valle ishte ai ,ai person qe kishte vite pa e pare ,ai person qe i fali nje femijeri te paharruheshme dhe i fali nje buzeqeshje qe vetem ai dinte ta sillte ne jete.Shpresa qe ajo kishte se ai do kthehej nje dite kishte filluar te dilte ne drite.Por duke mos e lodhur me veten me gjera te kota ,ashtu sic ishte koke ulur u fut ne shtepine e saj qe ishte gjeja e fundit qe deshironte ne bote.

Dhe duke u lutur qe sot te ishte  nje nate ndryshe ...