Estefania

...

Isha shum e lodhur nga gjithcka.Po udhetonim me Arilenen vetem dhe cdo gje ishte shum e ngatrruar.Me acaronte me qurravitjet e saj por ne fund me rrefeu gjithcka arsyen e inatit qe kishte me mua , historin e marreveshjes se Endit me Tonion gjithcka.

Nuk mund ti veja faj pasi po te isha dikush tjeter do te ndegjoja te fejuarin tim por un nuk jam ky njeri.

I thashe qe do rregullohet cdo gje dhe pse me e lenduar nga aty isha un perpos faktit qe permendej emri im dhe isha shkaktare e ketij sherri.

Celulari i saj bie dhe ishte mamaja ime dhe i refeu Lenes qe Nevila mamaja Lenes ishte shume semur.

Nxituam derisa oret kaluan dhe mberritem.

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

E vetmja gje ishte te hyja ne shtepi te shtrihesha dhe vetem te qaja ose flija, kohet e fundit ndihesha shum e dobet.Cfare mendonte ai se vertet duke bere plane do bija pre e tij o zot isha shum e nevrikosur nga ky fakt pse pikerisht un u bera prap pre e legesive te tij ai po prap i njejti do ishte.Sapo te me fuste ne krevat gje qe deri diku e arriti e dija se do te me lente.

Degjoj babin dhe mamin qe po ziheshin , i pershendeta por nuk ma varen por te pakten nje ku ishe ose na mori malli jo fare.

Shkova u shtriva aty ne dyshekun tim prej lecke , perdhe dhe me zuri gjumi.Nuk qaja dot jo isha e lodhur.

U ngrita dhe shkoj ne sallon vetem kur shoh babin qe po pinte.Shkova per ta ndaluar por e pa fuqishme. Me terhoqi nga krahu dhe me tha

E ke pare ate-foli kercenushem ama dihej per ke e kishte.

Pooo- bertita me te madhe pasi te rreja e kisha inat me mire te vuaja pasojat.Krahun ma kishte shtrenguar aq shum sa me ngelen te nxirat ne krah.Me shtyhu dhe koka ime ra ke cepi tavolines por per fate te mire isha mire.

U cova dhe u drejtova drejt dhomes sime dhe me ne fund plasa duke qare.

Jeta ishte vertete mizore sidomos me mua e urreja.Shkova me vone ne kuzhine per te lare plage ose per te vendosur akull por pa rezultat.

Isha duke menduar shum shum gjera te cilat kishin pushtuar mendjen time dhe zgjidhja qe do te desha ishte te vdisja.

Mami me afrohet prane por nuk mundesha isha aq e nervozuar sa pa dashje i thashe fjale me te ndryra.

Pse ma pse dreqin me solle ne jete ne kete bote aq te eger pse dreqin jam vajza e atij perbindshi qe e quaj baba, pse duhet te isha e vuajtur e varfer pse duhet te punoja qe 13 vjec psee duhet te heqja dore nga endrrat e mia nga shkolla pseeeee te urrrejj ti e ke fajin per te gjitha pse dreqin me linde pse.Nuk duroj dot me keto sherrr dhune vuajtje keto percmime dua te vdes dua ti jap fund kesaj jete te ndyre qe ka te beje me mua me Estefanin , s mundem me u lodha boll jam treguar e forte u lodha- u ula ne toke duke qare dhe duke gjuajtur koken time e psheretija ti e ke fajin.

Mamaja ime nuk foli fare, u ngrita ika per tu shtrir por s mundesha.Ndjeja nje boshkllik dhe pendim pse i thashe ato fjale.Vertet u pendova un nuk jam aq keq pse duhet ta percmoj veten duhet ta cmoj.

Kam nje familje kur dikush nuk ka.Kam nje mama dhe vella qe i dua e me duan.

Kam shtepi kur dikush nuk ka.
Mund te eci te flas kur dikush nuk mundet.

Epo keto ishin lumturia ime e madhe cfare me ndodh neqoftese jam pak me e pasur ose beja shkollen ose te kisha te dashur ose te mos me duhej te punoja dhe shpin ta kisha pak me te mire.Epo asgje s ndodh jetohet prap...

U ndjeva shum keq mami eshte semur dhe nuk duhet ta merzise, pastaj babi qe e rreh ajo qe lodhet nje fjale nuk nxjerr.

Hyra ne kuzhin por ishte erresir po shikoja per mamin por nuk ishte , sa beje te kthehem syt me shkuan ne dysheme ku mbrapa tavolines ishte nje dore.

U afrova aq shum dhe deshiroj epo deshirova sepse pamja qe pashte ishte ferr...

Mami im ishte e mbuluar e gjitha ne gjak dhe i kishte syt e hapur.Kembet me rane ne toke dhe vetem po e levizja por ajo nuk reagonte lotet po me dilnin pa dashur isha aq e tmerruar nga ajo pamje ishte nder me te kqijat qe kisha pare tamam si film horror.Ndalova nje moment dhe mos

Mamiiiiiiii joooooooo te lutem...