Estefania

#4

Nuk e kuptova qarte cfare po ndodhte vetem kur zeri i saj me ktheu ne realitet.Isha vertete aq i acaruar pse te tjeret shikonin trupin e saj dhe pse pikerisht ai trup nuk ishte i imi.

Ktheva koken per te pare dhe u kthjellova kur degjoj Estefanin te uleriste nderkoh te tjeret ishin duke qeshur.Nuk u mendova gjate dhe direkt sic isha i veshur u hodha ne det.Trupin tim tashme e kishte kapluar ndjenja frikes.

Mu kujtuan disa skena para disa vitesh qe kurr nuk do ti harroj.Ato mu ben makth sa here shikoje ate ose netet e gjata pa gjum duke menduar e fajesuar veten qe per fajin tim dikush do te vdiste po ky faj zgjoi dhe disa ndjenja te tjera.

Dhe pak dhe se shpejti mund ta shpetoja vogelushen time por gjendja e saj me tmerroj ajo nuk po merrte frym syt i kishte te mbyllur dhe trupi saj ishte kthyer ne nje loder per detin te cilin ai e fundoste sipas deshires se vete .Isha i sigurt qe ajo nga frika i kam mbyllur syt ajo frike qe u rikthye perseri per te.

S mund ta lejoja ishte nje sfide midis meje dhe thellesis se detit.Gjithmone ajo me thonte se per syt e mi deti xhelozon.Por nuk do ta lejoja ta marrte jo ,do luftoja pasi ajo ishte e imja duhet te me zgjedhte mua dhe jo te largohej prej meje.

Keto mendime me vinin nder mend teksa notoja thell e me thelle per te kapur ate cfare i jepte nje kuptim jetes time.Jo as kete here ajo nuk do te vdes.

U afrova me ne fund dhe e terhoqa prane vetes keshtu me ne fund dolem ne siperfaqe.Nuk vonova shum dhe ngjita shkallet bashke me zhulsen time te vogel ne krah.

E shtriva ne toke dhe po filloja te shtypja ne trupin e saj por jo uji nuk po dilte perpos kesaj ulerimat e Lenes me benin akoma me te dobet.E vetmja gje ishte frymarrja goje me goje,nuk do me interesonte opinioni te tjereve para jetes se saj isha i sigurt sepse dridhesha dhe syt e mi e tregonin qarte cafre ndjeja.Ndjeja frike po frike mos ajo do ikte nga un dhe kurr nuk do ta kuptonte se e doja pa mase.

Kur buzet tona perhere te pare mbas shum vitesh u bashkuan ...

Flashback

Degjo ketu Len vajazat po lozin shum afer liqenit dhe me e bukura eshte se ka hypur mbi peme-fola djallezisht.

Po dhe cfare-tha Leni i habitur.

Ne do bejme nje loje te vogel si thua-i thashe butesisht.

Okej Ton vdes per lojera-buzeqeshi.

Arilena eshte jashte loje ,do hypim ne peme dhe vajzen e Fanias do ta shtyjm qe te vi brenda ne liqen -po buzeqeshja i lumtur per kurthin tim.

Me pelqen ideja jote bro-dhe u nisem per ne destinacion.

Goca cfare po beni-u fola.

Po rrim shohim liqenin -foli Lena moskokecarse si gjithmone.

Po ti Estefani di not-foli Leni.

Nuk vonoi shum dhe menjehere e hutuar sic ishte une e shtyva dhe plani ishte i sakte.Vetem kur ulerima e saj me cau veshet.

Hahahah o sa i modh je-qeshte Leni.

A e pe si ra mo-fillova te qesh dhe une kur papritur ajo nuk po shfaqej dhe Lena bertiti duke qare.

Ajoo nuk di nottt -zeri i saj ishte me i forte se i asaj qe tashme mund te ishte ne fund te liqenit.

Ndjeva qe me pushtoi nje ndjenje faji nuk vonova dhe u hodha per te kapur ate.E pashe ishte tamam e mbytur syt i kishte hapur dhe trupi i saj ishte i lire u befasova se si nje vajze 8 vjecare sdi not.Por kisha frike frike nga ajo pamje kisha frike mos kishte vdekur po ajo pamje tmerruese jo fort e qarte prej shkak te liqenit mu be makthi im.