Geç'miş' Dönümü

Bölüm 19(Düzenlendi)

Merhabalar:) Yeni yılın ilk bölümüyle geldim. Umarım hepimiz için bir öncekinden çok daha güzel ve çok daha umutlu bir yıl olur 2022 :) 

Oy ve yorumları bekliyor olacağım:) Zaman bulabilirsem hafta içi yeni bölümü paylaşmayı planlıyorum.

İyi okumalar:)

Bölüm 19

Buğraların yanından döndüğümde kendimi biraz daha rahatlamış hissediyordum. Sanki üstümden taşıdığım yükleri teker teker atıyordum. Uzun zaman sonra kendimi yeniden güçlü hissedebiliyordum.

Eve geldiğimde çantamı ve montumu koltuğun üzerine bırakıp odama çıktım, ılık bir duş alıp uyumak istiyordum. Yarın benim için oldukça yoğun bir gün olacaktı. Yeni, yorucu bir yaşamın ilk günü olacaktı benim için. Duşumu alıp saçlarımı kuruttum ve pijamalarımı giyip yatağıma yattım. Gözlerim karanlığa alışırken sessizliği dinleyip düşünmeye başladım.

Yarın bir toplantı olacaktı, holdingin son durumu hakkında bilgi almam ve bundan sonraki adımlarımı ona göre planlamam gerekiyordu. Ne kadar da ironikti. Kendi holdingim hakkında neredeyse hiçbir şey bilmiyordum. Şimdi düşününce aslında hiç savaşmadığımı fark ediyordum. Ben hiçbir şey için yeterince savaşmamıştım aslında, savaştığımı zannederken aslında tek yaptığım kaçmak olmuştu. Ne kadar da hoştu. Sesli bir nefes alıp gözlerimi kapattım ve yeni günün getireceklerini görmeden önce kendimi, beni çağıran uykunun kollarına bıraktım.

Sabah uyandığımda kendimi oldukça dinlenmiş hissediyordum. Banyodaki işlerimi halledip hızlıca hazırlandım. Mutfağa indim ve bir şeyler atıştırdım. Fazla zaman kaybetmeden işe gitmek için yola çıkmak istiyordum.

Yirmi dakika kadar sonra oldukça yüksek camla kaplı bir binanın önünde durduğumda bir an için aldığım nefes ciğerlerimde takılıp kaldı, kendimi zorlasam da yutkunamadım. Anılar beynime akın edip beni geçmişe kilitlemeye çalışıyordu sanki. Arabadan inip içeriye doğru yürürken kendimi o küçük kız çocuğu gibi hissettim yine. Sanki, o kız çocuğu yine babasının elinden tutmuştu ve babasına gülümseyerek içeriye girmeye çalışıyordu. O çalışırken onu izleyecek, uykusu geldiğinde babasının kucağına oturup onun sıcaklığına, güvenli kollarına sığınacaktı.

Kapının önüne geldiğimde anılarım birer birer soluklaşıp yerini şimdiye bıraktı. Camda gördüğüm yansıma, o küçük kız çocuğunu içinde yaşatmaya çalışan ama yüzündeki gülümseme o kız çocuğununkinden çok uzak olan yirmi altı yaşında bir kıza aitti.

Daha fazla oyalanmadan içeriye girip en üst kata çıktım. Babama ait olan odaya girdiğimde sanki bir an için onun kokusu doldu burnuma. Gözlerimin dolmasına da kalbimin yoğun bir özlemle sızlamasına da engel olamadım. Başımı iki yana sallayıp kurtulmaya çalıştım bu burukluk duygusundan. Yavaş adımlarla ilerleyip kendimi koltuğun üzerine yavaşça bıraktım. Yaklaşık on beş dakika sonra kapı çaldı. Başımı kapıya doğru çevirip gelen kişiye baktığımda yüzümde oluşan gülümsemeye engel olamadım.

''Günaydın Kayra Hanım.'' dedi Bahar gülümseyen bir yüzle. Onu burada görmek eski bir dosta kavuşmak gibiydi. Ayağa kalkıp yanına gittim ve sıkıca sarıldım ona.