Geç'miş' Dönümü

Bölüm 26 (Düzenlendi)

Merhaba:) Yeni bölümle geldim bir kez daha. Çok fazla bir şey söylemek istemiyorum. Okuyan ve yanımda olan herkese teşekkür ederim. 

 Yorum ve oylarınızı bekliyor olacağım:) İyi okumalar...

Bölüm 26

Kayra'mı karşımda ilk gördüğümde kalbim sanki kanatlandı. Karşısına çıkan her zorluğu yıkmaya ant içti, tutuldu, tutuştu. Kayra, o kadar güzeldi ki gözlerim ondan başka her şeyi reddetti ve ben o an ona bir kez daha âşık oldum.

Heyecanlanmıştım, hem de uzun zamandır ilk defa bu kadar çok heyecanlanmıştım. Yavaş adımlarla yanına gittim ve ellerim yüzünü buldu. Sıcacıktı, o da heyecanlıydı biliyordum. Kokusu etrafımı sarıp sarmalarken dudaklarım alnına dokundu ve o âşık olduğum kokusunu içime çektim derince.

''Gözlerimin seni bulduğu, kalbimin seni kabul ettiği güne şükürler olsun.''

Derin bir nefes aldı ve yavaşça yüzündeki ellerimin üstüne ellerini koydu. Kapattığı gözlerini açtığında aşkla parladı bakışları, tıpkı benimkiler gibi.

''Buğra?'' dedi kısık bir sesle. Saçlarına bir öpücük kondurdum.

''Söyle kalbim...'' Elinin birini kalbine götürdü.

''Sanırım heyecandan daha fazla yaşayamayacağım.''

Hızla dudaklarını kapattım parmaklarımla. Kaşlarım çatıldı aniden ve sesimi ayarlayamadan istemsizce çıktı sözcükler dudaklarımdan.

''Sakın... Sakın bir daha böyle konuşma kalbim tamam mı? Bizim seninle yaşayacak koca bir ömrümüz var.''

Neden bu kadar kızdığıma anlam veremediğini bakışlarından anlıyordum ama onun dudaklarından çıkan o cümle bütün korkularımı geri getirmeye yetmişti bile. Elini yüzüme koydu ve nazikçe okşadı.

''Tamam, özür dilerim kalbim.'' Dedi anlayışlı bir sesle. Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım. Tam bir şey söyleyecektim ki içeriden Selen'in sesini duyduk.

''Artık içeriye gelseniz de biz de başlasak şu isteme törenine.'' Gülümsedim ve Kayra'ya baktım. Utanmıştı ve çok tatlı gözüküyordu.

''Nesi var bunun?'' diye sordum gülerek.

''Hâlâ aynı konu işte, neden ondan istenmiyormuşum ben.'' Dedi gülerek. Onun o tatlı haline ben de güldüm ve elini tuttum.

''Hadi içeriye girelim artık. İçmem gereken bir tuzlu kahve var.''

&&&&&&

Harika geçen bir akşamın ardından yorgunca yatağıma uzandığımda gözlerim sürekli parmağımdaki yüzüğe kayıyordu. Hâlâ inanmakta zorlanıyordum. O kadar sorundan, sıkıntıdan sonra kalplerimiz yine birbirine kavuşmuştu.

Buğra'yla uzun bir süre telefonda konuşmuştuk. O da benim kadar heyecanlıydı biliyordum ama sadece o heyecanını benden daha iyi saklıyordu. Bense heyecanımı olduğu gibi yansıtmayı seçiyordum. Yatağımın yanındaki ışığı kapatıp başımı yastığa koymuştum ki telefonumun çalmasıyla hızla yerimde doğruldum. Kalbim endişeyle atmaya başlamıştı bile.

Arayanın Buğra olduğunu gördüğümde hemen açtım telefonu ve cevaplamama fırsat vermeyen sesini duydum.

''Neden sürekli sesini duymak istiyorum kalbim?'' Rahatlayarak nefesimi bıraktım ve gülümsedim.