Geç'miş' Dönümü

Bölüm 24 (Düzenlendi)

Merhaba:)

Bölümü düzenlemişken daha fazla bekletmek istemedim. Bu benim çok değer verdiğim bölümlerden biri:)  Beğenmeniz dileğiyle...

Okuduysanız oy ve yorumlarınızı bekliyorum:) İyi okumalar:)

Bölüm 24

Şu an karşımda göreceğim her şeye karşı hazırlıklıydım belki ama bu kadar sene sonra karşımda amcamı görmek hazırlıklı olduğum şeyler listesinde olacağını düşündüğüm en son şey bile değildi. Amcamı en son o kazadan önce görmüştüm ve o zaman da babamla kavga ettiklerini ve amcamın çekip gittiğini hatırlıyordum.

Şimdi onu tam karşımda, ilerleyen yaşına rağmen hâlâ dimdik ve güçlü bir şekilde görmek beni oldukça sarsmıştı. Çok fazla bir şey hatırlamıyordum belki ama amcama dair en net hatırladığım şey onun ne kadar hırslı olduğuydu. Bu yüzden hem dedemle hem de babamla sürekli tartışırlardı ve amcam her seferinde çekip gider, bir süre ortadan kaybolurdu. Onun tam olarak ne iş yaptığını da hiçbir zaman öğrenememiştim.

Buğra'nın koluma dokunmasıyla içinde bulunduğum âna geri döndüğümde amcam bana birkaç adımlık mesafe kalacak şekilde yaklaşmıştı ve babamla eş olan mavi gözleriyle gözlerimin tam içine bakıyordu. Yine de o gözler bir baba sıcaklığı yerine bir yabancının soğukluğu ile doluydu. Keskin bakışları yüzümde dolaştı ve dudakları hafif bir tebessümle kıvrıldı.

''Amcana hoş geldin demeyecek misin?''

Sesi sert değildi belki ama içindeki alay pırıltılarını kalbim kulaklarımdan önce duymuştu. Bir süre cevap veremedim. Sadece yüzüne baktım onun. Gözlerine baktım. Buğra'nın bir elini belime koyduğunu ve beni kendine doğru çektiğini hissettim. Onun verdiği güven ve huzur duygusuyla biraz da olsa rahatlayıp derin bir nefes aldım.

''Hoş geldin amca, bu ne büyük sürpriz böyle?'' Dudakları hafifçe kıvrıldı.

''Türkiye'ye bir iş anlaşması için gelmiştim. Sonra ortaklarımdan verdiğiniz davet ile ilgili bir şeyler duydum ve her ne kadar davet edilmemiş olsam da bir uğramak istedim.'' Sesindeki iğneler kulaklarıma batmıştı. ''Ama beni gördüğüne sevinmedin sanırım.''

''Olur mu öyle şey amca. Ben sadece seni karşımda görünce şaşırdım bir an. Biliyorsun çok uzun zaman oldu.'' Uzanıp elimi tuttu. Yüzündeki gülümseme hiçbir sıcaklığı barındırmıyordu içinde.

''Merak etme güzel kızım. Bir süre daha buradayım, sık sık görüşeceğiz.'' Sonra bakışlarını tam yanımda duran Buğra'ya çevirdi. Kısa bir an yüzüne baktıktan sonra gözleri Buğra'nın belimde duran elini buldu. Kaşları çatıldı hemen sonra. Buğra'yı birkaç kez görmüştü ama tanıyamamıştı sanırım.

''Sanırım sizinle tanışmadık. Ben Kemal Büyükhan, Kayra'nın amcasıyım.'' dedi sert bir dille. Bakışlarım Buğra'mın huzur veren mavilerine çevrildi. Buğra küçük bir gülümseme sunarak elini uzattı.

''Buğra Özoğlu... Kayra'nın nişanlısıyım.''

Duyduğum cümleyle ağzım tam anlamıyla bir karış açık kalsa da hemen kendimi toparladım ve gözlerimi amcama çevirdim. Daha da çattığı kaşları duyduklarından hiç de memnun olmadığını gösteriyordu. Bana baktığında başımla onayladım onu. Bir adım geriye çekildi ve gülümseyerek bana baktı.

''Sanırım ben yokken... Haberim olmadan!'' dedi vurgulayarak. ''Çok şey değişmiş ama artık burada olduğuma göre her şeye yeniden başlayabiliriz.''