Geç'miş' Dönümü

Bölüm 30 (Düzenlendi)

Merhabalar:)

Aslında bölüm bu kadar erken gelmeyecekti ama zaman bulmuşken geldim. 

Bu bölümle birlikte finale biraz daha yaklaşıyoruz diyebilirim:) Umarım güzel bir bölüm olmuştur, iyi okumalar:)

Bölüm 30

 ''Bu olanlar... Kaza değildi öyle değil mi?''

Gözlerimin içine bakıp söylediği bu cümle beynimden vurulmuş gibi hissetmeme neden olmuştu. Kayra'nın olanların farkına varacağını biliyordum ama bu kadar çabuk olacağını tahmin etmemiştim. Ona yalan söylemeyecektim. Bunun için söz vermiştim ama doğruları nasıl söyleyeceğimi de hiç bilmiyordum. Gözlerimi kaçırdım zaman kazanmak istercesine.

''Gözlerini kaçırma benden Buğra ne olur? Gerçekleri duymak istiyorum.'' Elini yanağıma koydu ve içlerinde yaşların oynaştığı gözleriyle baktı gözlerimin en içine. Bir kez daha yineledi sorusunu. ''Bu olanlar kaza değildi, öyle değil mi?''

Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım. Yanağımdaki, kalbimi ısıtan o küçücük ele bastırdım yanağımı. Ondan güç almak istedim. Gözlerimi açtığımda hâlâ o okyanuslara benzeyen mavilikleriyle meraklı bir şekilde bakıyordu bana.

Nasıl söylerdim ona bu olanları? Tüm bu yaşanan acıların nedeninin amcası olduğunu nasıl anlatırdım? Amcasıyla çok yakın bir ilişkilerinin olmadığını biliyordum ama yine de hangi insan kaldırabilirdi ki kendi canını yakanın yine kendi canından biri olduğunu. Yine de o bana öyle bakarken gerçekleri daha fazla saklayamadım.

''Değildi kalbim... Hiçbiri kaza değildi.''

Gözlerini irice açarak baktı bana ve içlerinde taşıdığı yaşlarla daha da berraklaşan mavileriyle esir aldı gözlerimi.

''Hiçbiri mi?'' Uzanıp elini tuttum ve ona güç vermek ister gibi sıktım.

''Kayra'm...'' dedim derin bir nefes vererek. ''Sana her şeyi anlatacağım ama beni sonuna kadar dinle olur mu?'' Başıyla onayladı beni ve elini tuttuğum elimi sıktı. Zor da olsa ona her şeyi anlatmaya başladım.

''Hani Bahar ve sen bir adamdan şüphelenmiştiniz hatırlıyor musun?'' Tekrar başını salladı ve onayladı dediklerimi. ''İşte biz o günden beri Çağan'la o adamı araştırıyorduk. İlk başlarda elimize geçen pek bir şey yoktu. Ama sonra... Çağan bazı şeyler buldu.''

Sustum ve ona baktım. Beni dikkatle dinliyordu, sormak istedikleri vardı biliyordum ama sözümü kesmek istemediği için susuyordu.

''O adamın başka biri için çalıştığını ve patronun kim olduğunu bulduk önce sen de biliyorsun. Hikmet Yağmuroğlu diye biri için çalışıyordu.''

Söylediklerimi onaylarcasına başını salladı yavaşça. Şimdiye kadar söylediklerim onun da az ya da çok bildiği şeylerdi. Bundan sonrasını nasıl anlatırsam anlatayım Kayra'yı çok yaralayacaktı. Yan taraftaki küçük masanın üzerinde duran suya uzandım ve küçük bir yudum aldım.

''Bu adamla ilgili neredeyse her şeyi araştırdık ama bir yerde hep tıkanıp kaldık. Sonra o gün...'' dedim kalbimde hatırlamanın verdiği o keskin acıyla. ''O kaza... Kazanın olduğu gün yeni bir şey bulduk. Asıl bulmamız gereken kişi Hikmet denen o şerefsiz değil onun patronuydu biliyorsun. Biz de o gün onun kim olduğunu öğrendik. O adam...'' Sustum.

Buraya kadar daha kolaydı her şey ama şimdi bunu nasıl anlatacağımı gerçekten bilmiyordum. Yanağıma değen sıcacık elini hissettim.

''O adam kim kalbim?''