Geç'miş' Dönümü

Bölüm 33 (Düzenlendi)

Merhaba:) Oldukça erken geldim bu kez ve sanki biraz daha uzun bir bölüm oldu bu bölüm:)

Sözü çok uzatmıyorum:) iyi okumalar:)

Bölüm 33

Sabah telefonumun sesiyle uyandığımda elimi yan tarafıma attım ve bir boşlukla karşılaştım. Sonra odada gezindi gözlerim ama Buğra yoktu. Telefon hâlâ çalarken yan tarafımdaki komodinin üstünden telefonu aldım ve arayan kişiye baktım. Arayan Selen'di. Beni sabah sabah niye arıyordu acaba?

''Efendim Selen?'' dedim gözlerimi açık tutmaya çalışırken.

''Kayra neredesin sen? Niye açmıyorsun yarım saattir telefonu ya?'' Derin bir nefes aldım ve sesli bir şekilde verdim. Yatakta biraz doğrulup sırtımı başlığa yasladım.

''Uyuyordum Selen, sabahın köründe aramasaydın sen de.'' Selen'in şaşkın sesini duydum hemen sonra.

''Sabahın körü mü?'' dedi hayretle. ''Kayra sen saate baktın mı canım?''

Telefonu kulağımdan çekip saate baktığımda kaşlarım havaya kalktı. Bir buçuk mu? O kadar saat nasıl uyumuştum ben? Selen dışında Bahar ve Buğra da aramıştı ve ben hiçbirini duymamıştım.

''Kayra?'' Selen'in sesini duyunca telefonu tekrar kulağıma yaklaştırdım. ''Sen beni dinliyor musun?''

''Dinliyorum canım.'' Dedim onu daha fazla kızdırmamak için. Bir anda ses tonu değişti ve heyecanlı bir hal aldı.

''Kayra bugün buluşabilir miyiz? Sizinle konuşmak istediğim çok önemli bir konu var. Derin'e de haber verdim, kabul etti.'' Sesindeki heyecan beni de meraklandırmıştı.

''Selen? Sende bir şeyler var.'' Dedim kuşkuyla. Küçük bir kıkırdama sesi duyuldu ve neşeyle yanıt verdi.

''Geldiğinde konuşuruz. Bir saat sonra deniz kenarındaki her zaman gittiğimiz kafede. Geç kalma ve sakın tekrar uyuma! Görüşürüz kuzum!'' Yüzüme kapanan telefona şaşkınca baktım bir süre ve gülerek başımı iki yana doğru sallayıp banyoya girdim.

Hazırlanıp evden çıkarken tekrar çalan telefonuma baktığımda yüzüme kocaman bir gülümseme yerleşti ve hemen açtım telefonu.

''Buğra?'' İçimi ısıtan sesini duydum birkaç saniye sonra.

''Kalbim, nasılsın? Biraz daha aramasaydın eve gelecektim.'' Kapıyı kilitleyip bahçe kapısına doğru yürümeye başladım ve arabama binip zaman kaybetmeden sürmeye başladım konuşmaya devam ederek.

''İyiyim kalbim, Selen'le bulaşacağız oraya gidiyorum. Uyuyakalmışım Buğra, nasıl o kadar saat uyuyabildim hiç bilmiyorum. Seni aradım uyanınca ama açmadın?'' dedim sorarcasına.

''Toplantıdaydım Kayra'm, telefonum sessizdeydi duymamışım. Ama sabah Selen beni de aradı. Seni aramış o da açmamışsın. Sesi çok heyecanlı geliyordu. Sen ne olduğunu biliyor musun?'' dedi meraklı bir sesle. Gülümsedim.

''Bir tahminim var ama gidince öğreneceğim ben de.'' Dedim gülümseyerek. Güldüğünü duyduğumda kalbim kafesinin içinde çırpındı tekrar. Birkaç saniye sonra Buğra'nın yumuşak ama ciddileşen sesini duydum.

''Kayra'm? Sen iyisin değil mi? Benden sakladığın bir şey yok?'' dedi endişelendiğini belli eden sesiyle. Sorduğu soru şaşırttı beni.

''İyiyim kalbim neden böyle düşündün ki? Hiçbir şey saklamıyorum.'' Derin bir nefes aldı.

''Son zamanlarda çok fazla uyuyorsun Kayra. Sonra uyumadığın zamanlarda da yorgun oluyorsun. Belli etmemeye çalışıyorsun ama anlıyorum ben. Doktora gitmeyi de kabul etmedin. Korkuyorum sana bir şey olacak diye.'' Dedi üzgün bir sesle. Derin bir nefes aldım. Aslında ben de artık bu durumdan rahatsız olmaya başlamıştım. Buğra'nın benim için ne kadar endişelendiğini de biliyordum.