Geç'miş' Dönümü

Bölüm 25 (Düzenlendi)

Merhabalar:) Çok fazla bir şey söylemeden bölüme geçeceğim. Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olmuştur.

Oy ve yorumlarınızı bekliyor olacağım.

İyi okumalar:)

Bölüm 25

Buğra'nın yanımda olduğu her an benim için mutluluğu da beraberinde getiriyordu ama bugün... Bugün yaşadığım bambaşka bir mutluluktu. Bugün bana evlenme teklifi etmişti. Bunu yüzlerce kez söylemek istiyordum. Her söylediğimde tekrar aynı o andaki kadar mutlu olmak istiyordum.

Dudaklarımız birbirinden ayrıldığında alnını alnıma yasladı ve gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. Ellerimi yanaklarına koydum ve hafifçe okşadım. Onun varlığını hissetmek o kadar güzeldi ki! İçten içe hep bugünün geleceğini biliyordum. Yaşadığımız onca şeye rağmen biliyordum ama yine de sanırım bu kadar çabuk beklemiyordum. Bu kadar güzelini ise asla beklemiyordum.

Gözlerimi açtım ve gülümseyerek bana bakan gözlerini gördüm. Gülümsedim istemsizce ve yanağına uzun bir öpücük bıraktım. Mutluluğumu anlatabileceğim sözcükleri kaybetmiştim sanki o an. Buğra kendisini geriye çekip elimi tuttu ve kendisiyle beraber beni de ayağa kaldırdı. Geldiğimiz yola doğru yürümeye başladığında itiraz etmedim ama buradan gitmeyi de istemiyordum.

''Nereye gidiyoruz?'' diye sordum dayanamayarak. Bana döndü ve gülümsedi. Alnıma uzun bir öpücük bıraktı.

''Kalbim, daha fazla zaman kaybetmeyelim olur mu? Ayrılıklar, mesafeler girmesin aramıza daha fazla. Ben artık her anımı seninle yaşamak istiyorum. Senin ya da benim değil bizim bir evimiz olsun istiyorum. Güne seninle birlikte gözlerimi açıp seninle birlikte kapatmak istiyorum.''

Elini yanağıma koydu ve hafifçe okşadı. Dokunuşunun ruhuma ulaştığını, beni sarıp sarmaladığını tüm benliğimle hissettim. Ben o anın huzuruyla derin bir nefes alırken Buğra'nın bir kez daha konuştuğunu duydum.

''Bu yüzden de şimdi senin evine gidiyoruz ki akşamki misafirlerimiz için yemek yapalım.'' Kaşlarımı şaşkınlıkla çattım.

''Misafirler?'' diye sordum anlamadığımı belli edercesine. Yürümeye devam ederken gülümsedi.

''Akşama misafirlerimiz var kalbim. Evlenmeye karar verdiğimizi herkese duyuracağız ki en kısa zamanda seni istemeye gelebilelim.''

''İstemek mi?'' dedim şaşkınlıkla.

''Evet, neden bu kadar şaşırdın ki?'' diye cevapladı beni yürümeye devam ederken. ''Seni o çok bilmiş arkadaşın Selen'den ve 'Bu kızı benden başka kimseden isteyemezsin!' diye beynimi yiyen Özgür'den isteyeceğiz.''

Gülümseyerek bana baktığında şaşkınlıktan ölmek üzereydim. Ne yani hepsinin haberi var mıydı? Peki ben nasıl hiçbir şey anlamamıştım?

''Hepsinin haberi var mıydı yani?'' Düşüncelerim sonunda sözcüklere dökülmeyi kabul etmişti. Arabaya bindiğimizde kısa bir an bana baktı.

''Evet, sadece bugün olacağından haberleri yoktu ki bu akşam hepsinin haberi olacak. En kısa zamanda da seni istemeye geleceğiz. Ben annemle konuşurum. Aslında yarın olsa çok iyi olur ama...'' dedi düşünceli bir şekilde.

''Yarın mı?'' diye bağırdım bir an için yanlış duyduğumu düşünerek. Gözlerini kısa bir an yoldan ayırıp bana baktı ve tekrar yola döndü.

''Evet, neden olmasın ki?'' Gerçekten şaşırmıştı galiba.

''Buğra sen delirdin mi? Nasıl yetişecek her şey? Bir gün bile yok hazırlanmak için. Daha temizlik falan yapılacak çok iş var.'' Derin bir nefes alıp bana baktı.