Geç'miş' Dönümü

Bölüm 28 (Düzenlendi)

Merhaba:) Yeni bölümle geldim yine. Yanımda olan ve desteğini benden esirgemeyen arkadaşlara bir kez daha teşekkür ediyorum, iyi ki varsınız ❤

İyi okumalar:)

Bölüm 28

Buğra'nın anlattıkları aklımdan çıkmazken saatlerdir dönüp durduğum yatakta bu kez Buğra'ya doğru döndüm. Bir eli yanağının altında diğer eli belimde derin bir uykudaydı. Küçük bir çocuk gibi görünüyordu uyurken.

Elimi yavaşça yanağına koydum ve ona biraz daha sokuldum. Nefesini nefesimde hissederken tek düşündüğüm ona bir şey olmamasıydı. Onu bir kez kaybetme korkusunu yaşamıştım ve bunu bir kez daha yaşamaya kalbim dayanmazdı. Onu kaybedemezdim, bu defa olmazdı. Derin bir nefes alıp kokusunu içime çektim. Yanağını okşadım yavaşça ve küçük bir öpücük kondurdum dudaklarına.

''Kayra'm?'' Uykudan boğuklaşan sesini duyduğumda bakışlarım gözlerini buldu. Uykulu gözleri yavaşça gezindi yüzümde.

''Uyandırdım mı? Özür dilerim kalbim.''

Yavaşça bana doğru döndü ve yanağındaki elimi tutup avuç içime küçük bir öpücük bıraktı. Gözlerimin içine baktı derin bakışlarıyla. Kalbimi okur gibiydi gözleri.

''Sana anlattıklarımı düşünüyorsun hâlâ değil mi? O yüzden uyuyamadın.''

Yavaşça başımı sallayıp onayladım onu. Başını benim yastığıma koydu ve bir eliyle yanağımı okşadı nazikçe.

''Elimde değil Buğra. Düşünmek istemiyorum ama olmuyor işte.'' Dedim kısık çıkan sesimle. Yüzünü bana daha da yaklaştırdı ve dudakları alnımı buldu. Derin bir nefes alıp öpücüğünü kondurdu.

''Ben yanındayım ve bana hiçbir şey olmayacak kalbim tamam mı?''

Gözlerimin içine baktı gülümseyerek. Başımla onayladım onu ve o an gözümde tutamadığım bir damla yaş yanağımdan süzüldü. Kendime verdiğim sözü daha ilk anda bozmuştum işte.

''Kayra'm yapma ama böyle!'' dedi çaresiz bir ses tonuyla ve uzanıp gözyaşımı sildi nazikçe. Sonra iki eliyle yüzümü avuçladı ve gözlerimin içine baktı.

''Bunları bize yaşatan her kimse onu bulacağım tamam mı? Ne bana ne de sana hiçbir şey olmayacak. Bunun olmasına izin vermeyeceğim kalbim inan bana olur mu?''

Yüzümdeki ellerini tuttum ve onu başımla onaylayarak gülümsemeye çalıştım.

''Ben sana hep inandım.''

&&&&&&

Sabah holdinge geldiğimde içim rahat değildi. Kayra'yı öyle üzgün ve düşünceli bir halde bırakmıştım ve bu durum canımı sıkıyordu. Onun korkusunu anlıyordum çünkü aynı korkuları ben de hissediyordum.

Öğlene kadar kendimi işe vermeye çalışarak geçirdim. Ne kadar işe yaradığı hakkında hiçbir fikrim yoktu ama yine de iyi gelmişti. Öğleden sonra bir toplantı vardı ve ona hazırlanmam gerektiği için yemeğe çıkmayıp toplantı için hazırladığım belgeleri son kez gözden geçirdim.

Tam kendimi işe vermiştim ki Çağan odanın içine fırtına gibi daldı. Onu uzun zamandır bu kadar öfkeli ve telaşlı görmemiştim.

''Çağan ne oldu abim ne bu telaş?'' dedim şaşkınlıkla. Elinde tuttuğu bir dosyayı bana doğru salladı.

''Sonunda buldum o şerefsizi abi, sonunda buldum.''

Hızla ayağa kalktım ve elimi dosyaya doğru uzattım. Bana verdiği dosyayı incelerken her okuduğum sayfayla beraber şaşkınlığım da öfkem de içimde kabarmaya başladı.