Dragon Spirit

~{Hoofdstuk 20}~

Op een drafje loopt Alice terug naar het kamp. Nadat ze de meiden maar al te graag had geholpen met opruimen had ze wel een beetje trek gekregen. De avond had het langzaam overgenomen en de lucht werd donkerder, met de eerste sterren al aan de hemel. Ze hoort de lachende stemmen van mensen bij het kamp, waar het vuur al zacht knettert en een weeïge lucht loslaat. Ze had gepland om morgen terug naar huis te gaan, dus gaat ze een kijkje bij Black nemen. Ze heeft Black namelijk in het kamp achtergelaten zodat ze lekker kon uitslapen en weer op krachten kon komen. Zo onopvallend mogelijk graait ze een rauwe vis van een houten plank en trekt zich terug in de schaduwen van de avond. Voor als Black honger had.
Met de rauwe vis tussen haar duim en wijsvinger loopt ze naar de tent. Rauwe vis stink echt joh. Ze vouwt voorzichtig de tent open en steekt haar hoofd om de hoek. Black lag vredig te slapen met een kalmerende ademhaling. Meteen voelde Alice zich op haar gemak. Als Black bij haar was, was hun band sterker. "Blacky, Blacky, hoe voel je je?" Met een spinnend geluid draait Black zich op haar rug, smakt even, en slaapt weer verder. Jeez, wat een slaapkopje is het ook. Zo voorzichtig mogelijk loopt ze naar Black en houdt de vis boven haar neus, zodat de geur van vis door de tent verspreid. Gatverdamme. Maar zo dacht Black er niet over. Ze rolt zich weer op haar buik en heft haar hoofd op, richting de vis. Langzaam sleept ze de vis door de lucht, en Black volgt de vis gewoon. In haar slaap. Hilarisch dit, echt joh. Black's oor raakt de tent en Black wordt in paniek wakker. Verward kijkt ze om zich heen, tot ze Alice signaleert. Met de vis. Haar ogen versmallen zich wanneer ze ziet dat Alice haar de vis niet geeft. Black's staart schiet vlak over de grond en tackelt Alice succesvol. De vis vliegt uit haar vingertoppen, recht in Black's gezicht, die verontwaardigd de vis van haar neus afhaalt. Whahaha. "Ga je die vis nog eten?" vraagt Alice vanaf de grond. Black werpt haar een quasi geïrriteerde blik toe maar begint toch haar vis op te eten, die een beetje zielig op de grond ligt.
Alice krabbelt overeind en slaat de tent open. "Zullen we naar het kampvuur gaan?" Black kijkt haar aan. Alice kijkt terug. "Er is daar meer vis." Black staat op en hobbelde meteen richting het kampvuur. Pff.

Na de heerlijke maaltijd van gebakken vis loopt Alice naar de grote tent van de shaman. Ze heeft nog een paar vragen die ze wou stellen. Ze slaat de tent open en de lucht van kaarsen, kruiden en dekens verwelkomen haar neus. De shaman zit op een donker, gepatroniseerde deken, en slaat haar ogen open. Haar warme lach verwelkomt haar en ze vouwt haar handen open, een teken dat ze mag gaan zitten. Ze neemt plaats op de deken en kijkt naar de shaman, die met haar bruine ogen terugkijkt. "Ik heb nog wat vragen, over toen ik Black moest terughalen. Ik zou het fijn vinden als u ze zou willen beantwoorden, want ik ben nog een beetje in de war." De shaman knikt en doet haar ogen dicht. "Vraag, mijn kind." De warme stem lijkt haar oren te strelen. "Dat drankje wat ik aan Black moest geven, ik neem aan dat het Black vergiftigde, maar niet alleen Black kwam in het dodenrijk terecht, ikzelf ook. Hoe..hoe kon dat?" Alice kijkt hoopvol naar de shaman. "Ik neem aan dat je dit al weet: Als een draak gedood word, blijft de rijder in leven. Maar als de rijder gedood wordt, dan gaat de draak van de rijder, helaas, ook dood." Vertelt de shaman. Alice knikt. Dat had ze gelezen, dat als de rijder voor de laatste keer uitademt, hij de stervende schreeuw van zijn draak kon horen..

"Maar er zijn uitzonderingen, ze vereisen en hoop energie, magie en uiteraard vriendschap. Ik had het risico genomen omdat ik zag hoe close jullie waren, er viel niks te twijfelen aan jullie band. En het vereist verschrikkelijk veel moed om je draak terug te krijgen, die bij elke rijder en draak anders is. De procedure kost ook veel tijd, al ging het verbazingwekkend snel bij jou en jouw draak. Black heet ze toch?" Alice knikte. "Maar, voordat ik in Black's wereld kwam, was ik in een andere wereld. Er was een man, hij wou me ergens mee naartoe nemen. Toen werd ik opeens wéér wakker, en dat was pas bij Black. Ik was dus eerst ergens anders." De shaman opent haar ogen en kijkt Alice aan, voor ze ze weer sluit. "Alles wat je daar zag, hoorde, meemaakte, was een hallucinatie. Een tussendimentie, zou je het kunnen noemen. Niks was echt. Een hallucinatie gecreëerd door levenservaringen." Alice dacht na, het was logisch, ze herinderde zich niks meer van de droom zelf behalve de man. Ze kon haar boek ook niet pakken om het verhaal te lezen, haar tas ligt thuis. En de hoofdstukken heeft ze nooit gezien, dus het verhaal was dus ook niet echt geweest. "En toen de band gevormd was, opnieuw, viel ik flauw. Dat weet ik nog. Waarom." vraagt Alice nieuwsgierig. "Je taak was volbracht, en levenden hebben niks te zoeken in de dodenwereld, daarom werd je teruggestuurd naar de wereld van de levenden." Aha. Ze had nu geen vragen meer, ze wist genoeg en alles viel nu als een puzzelstuk in elkaar. "Bedankt voor het beantwoorden van mijn vragen, en voor je tijd." Alice knikt beleefd naar de shaman, die haar mond krulde, waardoor haar rimpels toenamen. Het gezicht van de oude vrouw kalmeerde haar. Maar ze had tijdens het eten afgesproken dat ze naar Igor en Yfone zou komen, om de reis voor te bereiden.

--------------------------------------------
Einde hoofdstuk
Jaah nog een hoofdstuk! Lekker lang deze keer, om jullie even zoet te houden. Haha nee het is een supersaai hoofdstuk denk ik. Maar morgen gaat Alice naar huis!
Comments zijn ALWAYS welkom, negatief of positief.
Btw wat is jullie favoriete drakensoort?

🎶 Cry Wolf

Greetz
AlwaysxFantasy