Sabah klasikleşmiş lanet alarm sesiyle uyanmadım djsb. Pars'ın üzerime saldığı booyla, çığlık atarak uyandım. Ve hemen köpeği üzerimden alıp sarıldım. Uzun zamandır bir boo istiyordum ama almaya hiç fırsat olmamıştı :D Pars'a gülümsedim ve "Pars bu boo da nerden çıktı?" Dedim gülerek. "Hatırlatırım bugün cumartesi kardeşim öğlene kadar uyuduğun için seni beklemeden babamla beraber gittik ve sana sürpriz yapmaya karar verdik." Dediğinde booyu bırakıp Pars'a sarıldım oda güldü ve kollarını belime doladı. Sonra gözlerimi meraklı bir şekilde açarak, "adını ne koyucaz?" Diye sordum. Oda gülümseyip yanaklarımı sıktı ve "orası sana kalmış" dediğinde köpeğe bakıp gülümsedim ve isim düşünmeye başladım. "Hmm ne olsa acabaaa? Hah buldum-"
Tam bulduğum ismi söyleyecekken Pars araya girip "Coni!" Dediğinde kahkaha attım. Küçüklükten beri bu isim bize nedensizce komik geliyordu. Oda güldü ve bana meraklı meraklı bakmaya başladığında ismi söylemem gerektiğini anladım ve gülümseyerek "siles" dedim. Bana kaşlarını çatarak bakmaya başladığında omuz silktim. "Kızım niye siles miles diye isim takıyon köpeğe. Osman koy memet koy. Sen gidiyon gavur ismi koyuyon." Dediğinde göz devirdim ve Siles'e baktım. Bana sevimli sevimli bakınca onu kucağıma alıp sarıldım. Aşağıdan annemin "kahvaltı hazır ikizleer" diye bağırdığını duyunca Siles'ı bıraktım ve kapıya doğru giden Pars'ın sırtına atladım ve kahkaha attım oda bana güldü ve koşarak merdivenleri inmeye başladı. Omzuna daha sıkı sarıldım ve güldüm. "Annemin çocukalr düşücek-" sözü bitmeden 3.merdivenden yuvarlandık ikimizde yerde yatıp mal mal birbirimize bakarken annem sesi duymuş olacak ki telaşla yanımıza geldi. Konuşmasına izin vermeden bi kahkaha patlattık. Oda bize bakıp 'sizden adam olmaz' bakışı attı ve gidip sofraya oturduk. Sonra Pars gülerek yerden kalktı ve elimi tutup beni de kaldırdı ve bizde masaya oturup kahvaltı etmeye başladık.Multimedia; Siles 💙💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çılgın İkizler
Teen FictionHikaye ilk başlarda acemi dille yazılmış olsa da ilerledikçe kendini düzeltmiştir. Anka ve Pars ikizleri ailelerinin evi onlara bırakıp, sürekli iş seyahatlerine çıkmalarına alışmış ve bunu kafaya takmayıp yokluklarını avantaj haline getirmişlerdir...