Chasing You

Chapter Seventeen

Cutting

(Not all changes are good some are bad)

"Dalawa lang ang pwede mong pagpilian sa gusto mong kapalaran Wit. It is either you control them or they control you."

I was really confuse when Leslie told me that. Hindi ko nakuha ang punto niyang 'yon kagabi. I was pretty sure that it was for me. Kahit medyo lasing pa ako kagabi.

Nakatunghay ako sa balkunahe sa labas ng kwarto ko habang tinitignan ang front side ng aming bahay.

Late akong nagising kaya napagdesisyunan kong wag nalang muna pumasok sa pang-umagang klase and beside I really want to rest for long. I have to deal with my ache breaky brain.

Naisip ko ang mga pinanggagawa ko kahapon. Hindi ko alam kong kakabahan ba ako o matutuwa sa nangyari. Hindi ako makapaniwala na kahapon lang ay nilabag ko ang mga batas na bawal sa isang minor na kagaya ko. At kahapon lang rin nagsabay-sabay ang mga una kong naranasan. It was my first time!

But then I enjoy every bit of it. Sa mga oras na iyon ay tila nawala ang bigat ng aking pakiramdam. Nawala ang bumagabag sa akin. Kaya palang i-wala ng alak ang mga nagpapabigat sa ating puso. Makakalimutan sandali at mamapalitan ng saya ang kaloob-looban mo.

For the first timer like me, I didn't like the taste of the alcohol. Well, who would like bitter taste? but I can say that I would rather taste the bitterness on the alcohol than remembering the heart ache I felt.

Magiging iba pala talaga ang pananaw pag naranasan mo na ang isang bagay.

I didn't expect of the changes I encounter yesterday. Simula sa bagong seksyon, classrooms, kaibigan ay tila napunta rin ako sa ibang mundo. Nagbago rin ang tinahak kong mundo. Hindi ko lubos maisip noon ang nangyari sa akin kahapon. Nagdadalawang isip pa ako kong anong klaseng panaginip iyon. Kung isang maganda o pangit na panaginip.

Sa huli ay napangiti ako sa nagawa kahapon. Sa kunting oras naramdaman kong katanggap-tanggap ako. Nagkaroon ako ng mga kaibigang hindi man kagaya ng inaasahan ko ay masasabi ko pa ring mabubuting kaibigan.

Hindi ako manhid kong ano 'yong pinanggagawa nila sa mga buhay nila. But just like Leslie have told me. Ako ang gagawa ng sarili kong desisyon. Hindi nila ako pinilit. They respected my decision.

So, it's not a bad dream after all. It is a great dream because I found friends and acceptance.

Sa panghapong klase ako pumasok. Malapit ng mag-ala una nang makarating ako sa aming department.

Aakyat na sana ako sa pangalawang palapag kung saan ang aming classroom ng mahagip ng tingin ko si Leslie na galing yata sa cr ng department namin. Agad siyang naglakad paalis sa aming department at papunta sa kung saan.

I check my watch.

Tatlong minuto nalang bago mags-start ang klase.

Napakunot ako ng noo. Saan siya pupunta?

Dahil hindi pa siya nakalayo ay napagpasyahan kong sundan siya. Naisip kong sabay nalang kaming papasok sa classroom para hindi ako mabad-trip kahit paano sa mga chismosa kong mga kaklase.

Tumakbo ako patungo sa kanya at agad siyang kunwaring ginulat mula sa likod.

"HOY!!!" Panggugulat ko sa kanya.

Nakita ko namang lumaki ang mata niya sa gulat. Pero nang mapagtanto niyang ako lang pala ay napahinga siya ng malalim.

"Ba't parang nakakita ka ng multo?" Tanong ko at nang mapansin na nagpapatuloy siya sa paglalakad ay tinanong ko ulit siya.