Ο πατριός μου

Ο σωτήρας μου

  -Άντριου, δεν είναι αυτό που νομίζεις, του είπα ενώ βγαίναμε από το αυτοκίνητο.
Τον έπιασα από το χέρι. Γύρισε και με κοίταξε. Αισθάνθηκα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά, δεν ξέρω γιατί, ήταν πολύ τρελό.... Του χαμογέλασα:
-Συγγνώμη....
-Για ποιο πράγμα;
-Όλο αυτόν τον καιρό προσπαθούσα να σε αντιπαθήσω, επειδή είσαι ο γκόμενος της μαμάς, την στιγμή που έκανες τα πάντα για να είμαι καλά και να νιώθω άνετα, ειδικά κοντά σου... Νοιάστηκες για μένα, χωρίς να σου πει κάποιος να το κάνεις, αλλά επειδή το ήθελες... Δεν μου κρατάς κακία, όπως θα έπρεπε.... Εγώ... Είμαι τόσο αχάριστη....
-Μην το λες αυτό, Ινόβη, απλά σου έχουν τύχει πολλά μαζί, γι αυτό...
-Άντριου θέλω να ξέρεις πως....
Ήταν πολύ δύσκολο να παραδεχτώ κάτι τέτοιο. Πήρα μια βαθιά ανάσα:
-Είσαι ο καλύτερος πατριός του κόσμου, Άντριου!
Γούρλωσε τα μάτια του έκπληκτος, δεν περίμενε ποτέ να πω κάτι τέτοιο....
-Α...λήθεια; Ρώτησε δισταχτικά, ενώ ένα χαμόγελο είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπό του.
-Ναι. Κι επίσης.... Άμα δεν ζούσε ο μπαμπάς μου... Ίσως μια μέρα... Να σε αποκαλούσα και.... μπαμπά....
   Γύρισε το κεφάλι του από την άλλη, προκειμένου να μην μπορέσω να δω τα δάκρυα που έτρεξαν από τα μάτια του. Ωστόσο τα είδα. Ήταν δάκρυα χαράς. Δεν μπόρεσα όμως ν'απολαύσω την ευτυχία του και να την μοιραστώ μαζί του, καθώς εντελώς ξαφνικά κάποιος με ακινητοποίησε και με φίμωσε. Και το επόμενο δευτερόλεπτο, μόλις ο πατριός μου γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος μου, δεν βρισκόμουν πια εκεί.....
Ξύπνησα σ'ένα δωμάτιο. Τι μου είχε συμβεί; Μου είχαν βάλει αναισθητικό; Μάλλον... Μα ποιος με είχε απαγάγει;Με είχαν μήπως βρει εκείνοι οι παλιάνθρωποι;
-Ξύπνησες γλυκιά μου; Άκουσα μια γνώριμη φωνή.
-Μπαμπά! Αναφώνησα και πήγα να σηκωθώ, μόλις τον είδα να μπαίνει στο δωμάτιο, ίσως να τον είχαν απαγάγει και τους είχε ξεφύγει.
   Άδικος κόπος. Ήμουν σφιχτά δεμένη. Κοίταξα έντρομη τον μπαμπά μου, καθώς με πλησίαζε γελώντας. Το στόμα του μύριζε αλκοόλ. Αυτός με είχε απαγάγει; Με πλησίασε και μ' έλυσε. Μ'έριξε στο κρεβάτι που βρισκόταν λίγα μέτρα παραπέρα. Ένα αίσθημα αηδίας και τρόμου με κατέκλυσε, καθώς ανέβηκε από πάνω μου. Τι θα μου έκανε; Μη μου πεις πως... ΌΧΙ , ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΗΜΟΥΝ ΑΙΜΑ ΤΟΥ! Ήμουν η κόρη του, η κόρη του που αγαπούσε και δεν θα της στερούσε κάτι τέτοιο, ειδικά αυτός, που ήταν ο μπαμπάς μου... Φώναξα βοήθεια, με φίμωσε με το χέρι του, προσπαθώντας με το άλλο να τραβήξει προς τα κάτω την μπλούζα μου. Τον κλότσησα στο γόνατο δυνατά. Έπεσε κάτω βρίζοντας.Όχι, αυτός δεν ήταν ο μπαμπάς μου, ήταν ένα τέρας που γεννιόταν από το ποτό κι έπαιρνε το σώμα του ... Κατέβηκα κάτω. Δίπλα από την κουζίνα βρισκόταν η έξοδος, η πόρτα, η οποία ήταν ανοιχτή. Περπάτησα σ'ένα σωρό από άδεια μπουκάλια και σπασμένα γυαλιά.. Ξαφνικά, αισθάνθηκα μια ανάσα δίπλα μου. Το τέρας που είχε πάρει την μορφή του μπαμπά μου κρατούσε ένα μαχαίρι. Τσίριξα, ενώ ήξερα πως κανένας δεν θα με άκουγε, κανένας δεν θα ερχόταν να με σώσει, τα πατρικά του χέρια θα γέμιζαν με το αίμα της κόρης του... Της κόρης του που τόσο νοιαζόταν, μα τώρα, εξαιτίας του ποτού, έβλεπε εντελώς διαφορετικά, όχι σαν κόρη του, αλλά σαν ερωμένη ή κάτι τέτοιο που έχει δικαίωμα να της αφαιρέσει την ζωή, αν δεν υπακούσει, κι ας μην έχει κανένας το δικαίωμα να αφαιρεί ζωές....
Κάποιος με άρπαξε προς το μέρος του, λίγο πριν το μαχαίρι συναντήσει το τρεμουλιαστό κορμί μου. Έπεσα στην αγκαλιά του σωτήρα μου, νιώθοντας πλήρη ανακούφιση. Πλέον αναγνώριζα παντού αυτή την αύρα, ήταν η αύρα του πατριού, που πάντοτε με προστάτευε, πάντοτε έψαχνε για μένα κι έκανε τα πάντα για να είμαι καλά.....
-Λυπάμαι κύριε, αλλά πρέπει να το αναφέρω στην αστυνομία... Η υπερβολική δόση ποτού σας καταστρέφει, κάποιος πρέπει να επέμβει..... Πάμε, Ινόβη....
Με βοήθησε να μπω στο αμάξι του, το αμάξι μέσα στο οποίο απ 'ότι φαίνεται θα δημιουργούσα πολλές αναμνήσεις... Ακούμπησα στα μαλακά μαξιλάρια των καθισμάτων και προσπάθησα να ηρεμήσω.
   Βράδυ. Έξω βρέχει και βροντάει, μα τίποτε δεν αναστατώνει την πληγωμένη και τρομαγμένη μου καρδιά. Ώσπου ένα άσχημο όνειρο, ανάμιξη των δύο απόπειρων βιασμού κάνει την φωνή να βγει από μέσα μου, την καρδιά μου να σφιχτεί, τα μάτια μου ν'ανοίξουν και το σώμα μου ν'ανακαθίσει στα παπλώματα, ενώ δάκρυα άρχισαν να τρέχουν. Σε λίγο, κάποιος ανοίγει την πόρτα κι έρχεται μ'ένα ποτήρι νερό μέσα στο δωμάτιό μου.... Παντού θ'αναγνώριζα αυτή την φιγούρα... Ο πατριός μου....
-Ηρέμησε, όλα θα πάνε καλά, μου είπε με την θεϊκή φωνή του, σφίγγοντάς με στην αγκαλιά του.
-Άντριου, φοβάμαι... Φοβάμαι πολύ....
-Ηρέμησε, μικρή μου....
Με είπε... Μικρή του;
-Εγώ είμαι εδώ.....
   Μ'έσφιξε στην αγκαλιά του, καθώς τα μάτια μου σφάλιζαν και πάλι...
Πρωί.... Εγώ στο κρεβάτι μου ξαπλωμένη κι αυτός στο πάτωμα.... Αφήνοντας μία εφηβική καρδιά να χτυπήσει όσο ποτέ άλλοτε....   

   💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗         

Hey guys! Ο Άντριου, γι'άλλη μια φορά είναι ο σωτήρας της Ινόβης! So...

🦋Ήταν αυτή η τελευταία φορά που η Ινόβη είδε τον μπαμπά της;

🦋Τι αισθάνεστε γι'αυτό που συνέβη;

🦋Πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα ανάμεσα στην Ινόβη και στον πατριό της;

Η συνέχεια στο επόμενο κεφάλαιο!!!!

Περιμένω σχόλια!!!😘💟😘

Αν σας άρεσε αφήστε ένα vote, με στηρίζει και με βοηθάει να συνεχίσω την ιστορία!!!

Ευχαριστώ πολύ όλους όσους με στηρίζετε !!!!

Love u all!!!💞💖💘💕