Ο πατριός μου

Η ώρα της αλήθειας....

  -Περιμένω μια απάντηση, του είπα σχεδόν φωναχτά.
   Εκείνος μου έκλεισε το στόμα και μπήκαμε στο δωμάτιό μου. Το φως ήταν λιγοστό. Κράτησε ένα δευτερόλεπτο, όμως σκέφτηκα κάτι εντελώς .... ανώμαλο.... Μ'έβαλε να καθίσω στο κρεβάτι μου. Άναψε το φως, καθώς εγώ μόρφασα από την απότομη αλλαγή. Στηρίχτηκε στο γραφείο μου.
-Πρώτα θα μου απαντήσεις εσύ και ειλικρινά.....
Κάθισε στην καρέκλα με τα ροδάκια και ήρθε κοντά μου, μισοκλείνοντας τα μάτια μου. Την είδε ψυχολόγος.....
-Όντως για νερό θα κατέβαινες;
-Εμ.....
Έσκυψα το κεφάλι μου.
-Καλά το φαντάστηκα....
Μου έπιασε τα χέρια. Γούρλωσα τα μάτια μου. Εκείνος, απομακρύνθηκε αμέσως.
-Συγγνώμη και πάλι για την αναστάτωση, μουρμούρισε πηγαίνοντας στην αρχική του θέση.
Ό,τι και να κάνεις, τα αισθήματά μου δεν αλλάζουν.... Δεν φταις εσύ.... Ήθελα τόσο πολύ να του το πω..... Όμως.... Όχι, φοβόμουν.... Άμα αναγκαζόταν να χωρίσει με τη μαμά εξαιτίας μου; Του άξιζε κάθε ευτυχία.... Κι αυτής..... 
-Λοιπόν, Ινόβη..... Δεν ήταν σωστό να μας παρακολουθείς... Άμα το φερνε η στιγμή και..... κάναμε κάτι άλλο;
Ταυτόχρονα κουνήσαμε τα κεφάλια μας, προσπαθώντας να βγάλουμε την άσχημη σκέψη από το κεφάλι μας. Καλά, γι αυτόν κατά πόσο άσχημη ήταν τώρα.... Αααααα Ινόβη συγκεντρώσου! Είναι και βράδυ......
-Θέλω να ξέρεις πως την μαμά σου την αγαπάω, απλά.... Να..... Εξαιτίας της δουλειάς της έχουν ψυχραθεί ελαφρώς οι σχέσεις μας αυτό το διάστημα όμως.... Όλα καλά.... Θα.... ξαναφτιάξουν.... Μην στεναχωριέσαι.... Δεν πρόκειται να την απατήσω ή κάτι τέτοιο....  
-Έχεις δίκιο, συγγνώμη, ψέλλισα.
-Δεν σε μαλώνω... Απλά.... Δεν πρέπει να ζαλίζεις την ψυχούλα σου με τέτοιου είδους μεγαλίστικες υποθέσεις..... Δεν πρέπει να εκτεθείς σε τέτοιου είδος περιεχόμενο από τέτοια ηλικία γι' αυτό καλύτερα.... Μην μας παρακολουθείς..... Κι άμα θες να μπεις στο δωμάτιο.... Χτύπα την πόρτα.....
  Να μην εκτεθώ; Άντριου.... Δεν είμαι τόσο αγνή όσο νομίζεις.... Είμαι.... Είμαι.... Έκρυψα τα μάτια μου με τα χέρια μου καθώς ένα ρυάκι λίγο λίγο άρχισε να τρέχει από αυτά. Εκείνος το κατάλαβε. Με πλησίασε. Μου έπιασε τον ώμο ανήσυχος.
-Ε...γώ..... Άντριου..... Δεν...... Δεν είμαι.....
Άρχισα να κλαίω απαρηγόρητη.
-Τι έγινε; Πες μου...
-Θα με σιχαθείς.....
-Πες μου, Ινόβη!
-Δεν είμαι παρθένα, είπα στα βιαστικά δίχως να τον κοιτάξω.
   Πάγωσε για λίγο στη θέση του κι έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Έπειτα, έπιασε τα χέρια μου και με έφερε κοντά του. Ακούμπησε το κεφάλι μου στο στήθος του.
-Δεν το ήθελες να υποθέσω....
-Πώς... πώς το......
-Επειδή σε ξέρω καλά.... Δεν είσαι τύπος που θα έκανε κάτι τέτοιο..... Φαίνεσαι συμμαζεμένο κορίτσι, παρόλο που αντιδράς και μερικές φορές δεν ανέχεσαι τίποτε.... Πώς.... Πώς έγινε όμως; Πόνεσες; 
-Δεν πόνεσα..... Επειδή..... Έγινε εν αγνοία μου καθώς.... κοιμόμουν...... 
- Πο....πότε;
-Θυμάσαι το βίντεο στο μπαρ; Λοιπόν.... Είχα μεθύσει για τα καλά και ούτε που κατάλαβα ότι ο Άλεξ με πήρε σπίτι του και....... 
-Θα τον σκοτώσω!
-Άντριου....
-Είναι το αγόρι σου, το ξέρω.... Όμως.... Φοβάμαι για εσένα...... Άμα ξαναεπιχειρήσει κάτι παρόμοιο; Δεν θέλω να ζήσεις κάτι τέτοιο δίχως την θέλησή σου.... Είναι απαίσιο, όχι! Πρέπει να σε προστατέψω....... Και θα το κάνω.....
-Δεν θέλω να μπλέξεις επειδή εγώ κάνω βλακείες.....
-Δεν είναι μπλέξιμο..... Και δεν φταις....
-Όχι, Άντριου.... Φταίω! Φταίω επειδή δεν μπόρεσα να σε κοιτάξω τότε κατάματα και να σου πω τι τρέχει! Επειδή.... Απομακρύνθηκα από εσένα και είχα μια αντιπαλότητα μαζί σου και....
-Ηρέμησε..... Όλα.... Θα πάνε...... Καλά.......
   Μ'έσφιξε στην αγκαλιά του. Άρχισε κι εκείνος να σιγοκλαίει, μπορούσα να το καταλάβω....
-Απλά υποσχέσου μου πως..... Από δω και πέρα θα....... Θα με ακούς.... Εντάξει;
-Εντάξει, Άντριου!!!! Συγγνώμη!!!! Το υπόσχομαι......
-Έτσι μπράβο το κοριτσάκι μου.....
Με φίλησε στο μέτωπο.
-Καλύτερα να πηγαίνω τώρα, προτού η μαμά σου καταλάβει ότι είμαι εδώ και μας παρεξηγήσει.....
Εκείνη την στιγμή, ακούσαμε την φωνή της καθώς περνούσε από τον διάδρομο:
-Άντριου; Άντριου πού είσαι; Σουτζουκούλη μου; Νευρίασες; Αντριούληηηη.
Κοιταχτήκαμε έντρομοι. Δεν θέλαμε καν να φανταστούμε το σκηνικό όταν ανακάλυπτε πως....
-Κρύψου, του ψιθύρισα.
-Πού;
-Στο.... Στο μπάνιο....
Αν κι έχω εκεί τα πλυμένα εσώρουχά μου κρεμασμένα στο κοντάρι που κρέμεται η κουρτίνα της μπανιέρας.....
  Δίχως δεύτερη κουβέντα, έκανε αυτό που του είπα. Εγώ ξάπλωσα. Έπειτα από λίγη, μου έστειλε μήνυμα στο κινητό.
"Κοιμήσου. Της είπα πως πήγα στο σπίτι μου επειδή νευρίασα μαζί της. Φυσικά το έκανα αυτό για να μην με δει να βγαίνω από το δωμάτιό σου. Εσύ κοιμήσου. Όταν κοιμηθεί και η ίδια, θα βρω έναν τρόπο να βγω. Καληνύχτα και συγγνώμη για τον απρόσμενο επισκέπτη του.... μπάνιου σου.... Επίσης..... Επειδή πάντοτε συμβαίνουν απρόοπτα γεγονότα.... Καλύτερα βάζε τα εσώρουχά σου σε μια ακρούλα ή σε ένα πιο διακριτικό μέρος... Τα τακτοποίησα σε μια καθαρή γωνιά του νιπτήρα...."
Ιιιιιιι πόση ντροπή αισθάνθηκα δεν λέγεται για το τελευταίο.... Ας το προσπεράσουμε κι ας κοιμηθούμε....... Προτού όμως αυτό, του έστειλα ένα μήνυμα που έλεγε να μου στείλει όταν καταφέρει να βγει από εδώ δίχως να τον πάρει η μαμά μου χαμπάρι. Μου απάντησε εντάξει. Έπειτα το έβαλα στο αθόρυβο και κοιμήθηκα.