Ο πατριός μου

.....

   Το βλέμμα μου καρφώθηκε στην ψυχή του καθώς μια μεγάλη θάλασσα από κακομαθημένους εφήβους με περικύκλωσε, γιουχαΐζοντάς με. Τα νεύρα μου τσιτώθηκαν και οι φλέβες στον λαιμό, τα χέρια και το κεφάλι πετάχτηκαν τόσο έξω, που άνετα μπορούσα να τις ψηλαφίσω. Έκλεισα τα μάτια μου και κάλυψα τα αυτιά μου με τα χέρια μου, καθώς χιλιάδες φωνές βούιζαν στο κεφάλι μου. Δυο τρεις από αυτές ξεχώριζαν, πετάγοντας διάφορα αισχρά επίθετα εναντίον μου. Το κλάμα μου δεν μπορούσε ν'ακουστεί και κανείς δεν είχε προσέξει τα καυτά δάκρυα που κυλούσαν στα κοκκινισμένα μάτια μου, τόσο πολύ τους ενδιέφερε για μένα.
-ΣΚΑΣΜΟΣ! Επέβαλε ξαφνικά μια γνωστή φωνή την τάξη.
Όλοι έκαναν πέρα, καθώς δυο κοριτσίστικες φιγούρες με πλησίαζαν. Η μία, αυτή που είχε φωνάξει, η Στέλλα. Η άλλη, αναθεματίζοντας και σπρώχνοντας το πλήθος, η Σούζι. Με στήριξαν, προσπαθώντας παράλληλα να με καθησυχάσουν αγκαλιάζοντάς με. Ένα αλητάκι πήγε να πει κάτι, όμως το επιβλητικό και αγριεμένο βλέμμα της κολλητής μου το αποστόμωσε.
-Τι συμβαίνει; Απαίτησε να μάθει.
Ησυχία απλώθηκε για λίγο, μέχρι που το καρφάκι του σχολείου αποφάσισε να της πει:
-Ο Άλεξ φώναξε πως η Ινόβη γουστάρει τον πατριό της....
-Κι επειδή το φώναξε σημαίνει πως είναι αλήθεια; Του έθεσε το ερώτημα η Σούζι.
Ήταν από τις λίγες φορές που το βλέμμα της ήταν σοβαρό και κάπως.... Άγριο.....
-Ήταν το αγόρι της, επομένως, ναι, πετάχτηκε μια σπαστικιά συμμαθήτριά μου.
-Κι άμα το είπε έτσι απλά για να την εκδικηθεί επειδή μάλωσαν και ίσως χώρισαν; 
Σε αυτό δεν μπορούσε να απαντήσει κανείς. Μέχρι που...
-Μα είναι προφανές!
-Κάθε φορά που την παίρνει με την αμαξάρα του , χαμογελά σαν καμιά γκόμενά του!
-Όταν την ρωτάν γι' αυτόν, λέει τα καλύτερα λόγια, καλύτερα κι από αυτά που έλεγε για τον Άλεξ!
-Φαίνεται πως κάτι υπάρχει μεταξύ τους! 
-Όλοι ξέρουμε πως η Ινόβη δεν είναι τύπος που θα συμπαθούσε τον πατριό της, εκτός κι αν ήταν ερωτευμένη μαζί του!
-Για την μαμά της αποφεύγει να μιλήσει, ενώ γι αυτόν... Μέλι στάζει η γλώσσα της!
   Η Στέλλα έδωσε μπουνιά σε όσους τόλμησαν να μιλήσουν και έφτυσε στο πάτωμα.
-Αν δεν θέλετε και οι υπόλοιποι να τις φάτε, τότε εξαφανιστείτε αυτή τη στιγμή από μπροστά μου!
Όλοι έγιναν άφαντοι, τόσο πολύ την φοβήθηκαν. Ήταν το πιο χειροδύναμο παιδί του σχολείου μας στο κάτω κάτω. Πήγαμε να καθίσουμε σ'ένα παγκάκι. Από μακριά είδα τον Άλεξ, ο οποίος φαινόταν ευχαριστημένος με το κακό που μου είχε κάνει. Τώρα... Τώρα είχα γίνει ρεντίκολο σε όλο το σχολείο.... Όλοι θα έλεγαν τα χειρότερα λόγια για μένα.... Εκτός από τις κολλητές μου φυσικά.... Ποιος θα με έβγαζε τώρα από αυτήν την δύσκολη θέση;
   Το υπόλοιπο εφτάωρο το πέρασα προσπαθώντας να κρυφτώ με τις φίλες μου και να αγνοήσω τα όσα ήταν πλέον γραμμένα με υπονοούμενα στους τοίχους, την καρέκλα και το θρανίο μου. Οι μέρες πέρασαν. Όποιος με συναντούσε στον δρόμο ή στο σχολείο, όταν δεν ήμουν με τις κολλητές μου, με κορόιδευε και μ'έσπρωχνε. Στον Άντριου και την μαμά δεν είχα πει απολύτως τίποτε. Δεν ήθελα να μάθουν, ντρεπόμουν τόσο πολύ...... Και επίσης.... Δεν ήθελα να παραδεχτώ το γεγονός ότι εκείνος.... Είχε δίκιο.... Είχε δίκιο στο να προσέχω με ποιον κάνω παρέα.... Είχε δίκιο στο να μην περπατώ μόνη μου στο σκοτάδι, χωρίς την επίβλεψή του.... Είχε σε όλα δίκιο... Κι αυτό... Αυτό μ'εκνεύριζε απίστευτα..... Και μ'έκανε να ντρέπομαι για την κατάντια μου ακόμα πιο πολύ..... Με είχε προειδοποιήσει, δεν τον είχα ακούσει.....
   Τέλη Νοεμβρίου, ώρα δώδεκα.... Βρίσκομαι σ'ένα μπαράκι μαζί με τον Άλεξ.... Με απείλησε πως θα βγάλει χειρότερες φήμες για μένα άμα δεν του επιτρέψω να με... κεράσει ένα ποτό... Αναγκάστηκα να τον ακολουθήσω στο μπαράκι που σύχναζε με την παρέα του. Είχαν έρθει κι εκείνοι εκεί. Παίρνω ένα ποτό και πάω σε δεύτερο ποτήρι, παρόλο που δεν είχα καταναλώσει ποτέ μου αλκοόλ. Το δεύτερο γίνεται τρίτο.....Το τρίτο, τέταρτο.... Ξαφνικά βρίσκομαι σ'έναν άλλον κόσμο. Βλέπω θολά, μα νιώθω ωραία. Νιώθω πως μπορώ να κάνω ό,τι γουστάρω, να ξεσπάσω, να τραγουδήσω. Κι έπειτα, όλα σβήνουν , νύχτα απλώνεται τριγύρω κι όταν επανέρχεται το φως βρίσκομαι ξαπλωμένη σ'ένα κρεβάτι.....
-Ομολογώ να πω πως η χθεσινή βραδιά ήταν η καλύτερη για μένα.... Τι λες εσύ, Ινόβη; Συμφωνείς;
   Πετάχτηκα πάνω μόλις άκουσα την φωνή του Άλεξ δίπλα μου. Τα ρούχα μου είναι βαλμένα όπως να ναι και τα μαλλιά μου ανακατωμένα. Το κεφάλι μου πονάει αφόρητα και δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε για κανένα λεπτό.... Έπειτα εμετός στην τουαλέτα από το χθεσινό ποτό.... Και τώρα, η λογική επανέρχεται.... ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΧΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞ;;;;!!!!
-Τι.... τι μου έκανες; 
-Πολλά και διάφορα...... Θες να δεις το χθεσινό live στο facebook; Μην ανησυχείς, ο πατριός σου δεν μπορεί να δει τίποτε....
   Μου έβαλε το σιχαμερό βίντεο, το βίντεο που μ'έκανε να σιχαθώ τον εαυτό μου.... Χόρευα τραγουδώντας δυνατά και παράφωνα, παραπατώντας και φιλώντας στο στόμα όποιον φίλο του Άλεξ έβρισκα μπροστά μου..... Αυτό.... Αυτό.... Αυτό ήταν.... δημόσια; Δάκρυσα, καρφώνοντας το βλέμμα μου στην οθόνη του καταρραμένου κινητού, μην μπορώντας ν'αντιδράσω.
-Όμως το καλύτερο γλύκα.... Είναι αυτό που δεν το τράβηξε καμία κάμερα.... Που δεν πρόκειται να μάθει κανένας άλλος πέρα από μας τους δυο.......
-Δεν σε καταλαβαίνω.....
-Δεν είναι ότι δεν με καταλαβαίνεις...... Είναι ότι δεν θες να σκεφτείς τι μπορεί να παίχτηκε.... Θες να σε βοηθήσω; Η λέξη αρχίζει από σ. Και το κλειδί για να την βρεις είναι οι λέξεις κρεβάτι και παρθενιά...........
-ΤΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΤΕΡΑΣ;;;!!!!! Τσίριξα κι άρχισα να του πετώ σαν μανιακή ό,τι έβρισκα μπροστά μου.
Η τιμιότητά μου... Η λίγη τιμιότητα που είχα.... Την πήρε....... Την πήρε δίχως εγώ να το καταλάβω.......
   Λίγες ώρες μετά.... Στο ίδιο μπαράκι, δίχως παρέα, έχοντας ξοδέψει σε ποτά τα  λεφτά που είχα πάρει μαζί μου, το χαρτζιλίκι του μήνα....... Δάκρυα πέφτουν μέσα στο χρωματιστό οινοπνευματώδες υγρό.... Κάτι βουίζει στ'αυτιά μου, θα είναι η μουσική...... Η μουσική..... Ο κόσμος χορεύει.... Και... στριφογυρνάει...... Τίποτε δεν μπορεί να με κάνει να αισθανθώ καλά, τίποτε δεν μπορεί να με παρηγορήσει. Στο σπίτι είχα πάει για να πάρω τα λεφτά κι έφυγα προτού συναντήσω την μαμά ή εκείνον.... Αυτό δεν έχει σημασία.... Λένε πως η υπερβολική δόση αλκοόλ κάνει κακό, σωστά; Λυπάμαι, δεν μπορώ να το ελέγξω, μόνο πίνω...... Μέχρι τα πάντα να χαθούν και να αισθανθώ λες και η αναπνοή μου εξασθενεί, λες και η ψυχή βγαίνει από μέσα μου....
  Ζω άραγε ή έφυγα με αυτόν τον ματαιόδοξο τρόπο;

   💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗       

Hey guys!!! Δεν έχω να πω τίποτε.... So.....

🦋Τι έχετε να πείτε για τον Άλεξ;

🦋Τι νιώσατε διαβάζοντας αυτό το κεφάλαιο;

🦋Είστε έτοιμοι, θέλετε να δείτε την συνέχεια;

Μείνετε συντονισμένοι και θα το μάθετε!!!

Περιμένω σχόλια!!!😘💟😘

Αν σας άρεσε αφήστε ένα vote, με στηρίζει και με βοηθάει να συνεχίσω την ιστορία!!!

Ευχαριστώ πολύ όλους όσους με στηρίζετε !!!!

Love u all!!!💞💖💘💕