Ο πατριός μου

Γιατί τον εμπιστεύτηκα;

   Η Σούζι έκανε διακριτικά δυο βηματάκια και κόλλησε πάνω μου, αγκαλιάζοντάς με και γραπώνοντας τα μπράτσα μου. Η Στέλλα αναστέναξε. Όσο για μένα, είχα πάθει σοκ. Ο Άντριου... Με είχε..... Παρατήσει; 
-Δεν μπορούσες να του τα ψάλεις μόλις φτάνατε σπίτι;
-Ούτως ή άλλως Σούζι μόνες μας δεν θα γυρνούσαμε;
-Εμ.... Σχετικά με αυτό.....
-Σκεφτήκαμε πως θα παιρνες τηλέφωνο τον πατριό σου για να ρθει να μας πάρει, την διέκοψε η Στέλλα.
-Κορίτσια!
-Ή πως θα ερχόταν, συμπλήρωσε η γλυκιά Σούζι. 
-Τέλεια.... Υπέροχα! Και τώρα τι θα κάνουμε, μου λέτε;
   Ανασήκωσαν τους ώμους τους. Ξεφυσώντας πήρα τηλέφωνο τον Άντριου. Και φυσικά δεν το σήκωσε. Μπράβο , Ινόβη..... Τα έκανες θάλασσα, πάλι! Ένα άτομο ενδιαφερόταν τόσο πολύ για σένα κι εσύ το έδιωξες μακριά σου! Λες κι άμα του έλεγες τα αισθήματά σου δεν θα καταλάβαινε... Όχι, όχι όχι! Δεν έπρεπε να μάθει με τίποτα πως....
-Γιατί δεν παίρνεις τηλέφωνο τον Άλεξ;
-Σωστό.... Απάντησα αφηρημένα.
Αυτή τη στιγμή, αναρωτιόμουν.... Τον αγαπούσα πραγματικά; Μόλις άκουσα την γλυκιά φωνή του, η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά.... Άρα... Τον Άλεξ... Μάλλον τον αγαπούσα.
-Ναι, μωράκι μου;
-Έλα γλυκούλη μου... Μήπως.... Μπορείς να έρθεις να μας πάρεις;
Αναστέναξε.
-Γιατί, είσαι μωρό και δεν.....
Δίπλα του ένας φίλος του γελούσε σαν χαζό. Τόσο αστείο ήταν;
-Κατάλαβα, είσαι απασχολημένος.... Άστο.........
Του το έκλεισα τσατισμένη.
-Αμάν βρε Ινόβη! Συγκράτησε λίγο τα νεύρα σου!

-Πάρτε τους δικούς σας αν είναι!
   Το κινητό της Στέλλας είχε κλείσει από μπαταρία και η Σούζι δεν το είχε πάρει μαζί της! Ούτε απ 'έξω τα θυμούνταν τα τηλέφωνα των γονιών τους, ούτε τα είχαμε κάπου γραμμένα. Αχ, Άντριου.... Είμαι πολύ ηλίθια τελικά, έτσι; Ένα λεπτό... Γιατί είμαι τόσο εγωίστρια; Όποτε θέλω να σε αποφύγω, σε διώχνω, κι όταν χρειάζομαι την βοήθειά σου παρακαλώ να έρθεις..... Γιατί; Αυτό μου θυμίζει τόσο πολύ την μαμά μου.... Κι εγώ θα γίνω σαν αυτή; 
-Λοιπόν, βαθιές ανάσες, όλα καλά θα πάνε..... 
-Μακάρι να βοηθούσε, Σούζι..... Μονολόγησα.
Αρχίσαμε να περπατάμε σιγά σιγά στο σκοτάδι. Πήραμε το λεωφορείο. Τα κορίτσια ήταν τυχερά, η στάσεις ήταν σχετικά κοντά στα σπίτια τους. Κάτι τέτοιο όμως δεν ίσχυε και για μένα....
  Με πόδια που έτρεμαν από τον φόβο βγήκα από το λεωφορείο κι  άρχισα να περπατώ στους σκοτεινούς δρόμους της συνοικίας μου. Κοριτσίστικα κι αγορίστικα γέλια και φωνές ηδονής ακούγονταν από το διπλανό στενό. Προέρχονταν από έναν εντελώς σκοτεινό δρόμο, δίχως φώτα. Τα βήματά μου έγιναν πιο γρήγορα. Κάποιος πέταξε κροτίδα προς το μέρος μου. Τσίριξα. Άρχισα να τρέχω. Κάποιοι τύποι με κουκούλες με ακολουθούσαν, ενώ εγώ εξακολουθούσα να τσιρίζω και να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Έβγαλα το κινητό από την τσάντα μου, όμως πάνω στη βιασύνη μου, γλίστρησε από τα τρεμάμενά μου χέρια κι έπεσε μέσα σ'ένα φρεάτιο. Τέλεια.......
   Κάποιος έπιασε το μπράτσο μου. Φοβισμένη, τον κλότσησα στην περιοχή του και συνέχισα να τρέχω. Λαχανιασμένη έφτασα στο σπίτι. Χτύπησα το κουδούνι και την πόρτα μαζί. Αυτοί που με κυνηγούσαν είχαν φύγει. 
-Μπα; Μας θυμήθηκες;
Φυσικά ο Άντριου θ'άνοιγε , ποιος άλλος; 
-Κάνε στην άκρη, απάντησα σπρώχνοντάς τον.
-Είσαι καλά;
-Πιο καλά δεν γίνεται,αποκρίθηκα ανεβαίνοντας τα σκαλιά, κάνοντας επίτηδες υπερβολικό θόρυβο σε κάθε μου βήμα.
Βέβαια, πρώτα μας παρατάς, δίχως να απαντήσεις στο τηλέφωνό σου και ύστερα κάνεις πως νοιάζεσαι κιόλας! Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Μπήκε μέσα.
-Με πήρες τηλέφωνο αλλά εκείνη την στιγμή έπαιρνα την στροφή με το αυτοκίνητο.... Σε πήρα έπειτα και δεν απαντούσες.....
Τι να σου πω τώρα; Ότι με κυνηγούσαν κάποιοι ανώμαλοι και το κινητό έπεσε μέσα στο... φρεάτιο;
-......
-Ινόβη....
-Παράτα με! Άμα ενδιαφερόσουν πραγματικά δεν θα έφευγες!
-Απλά μου την έδωσες λιγάκι.... Καλά, όχι λιγάκι.... Πολύ! Πφ... Καληνύχτα.... 
Μπράβο.... Τον ξαναπλήγωσα, σωστά;
   Την επόμενη μέρα στο σχολείο με περίμενε στο προαύλιο το αγόρι μου. Του χαμογέλασα, παρόλο που ήμουν λιγάκι τσατισμένη μαζί του.
-Δεν τρόμαξες πολύ, σωστά; Την επόμενη φορά μην κλοτσήσεις τόσο δυνατά.... Θα πάθω καμιά ρίξη οργάνου και...
-Ηλίθιε! Εσύ ήσουν;
-Μωρό μου.....
-Ωραίος είσαι ρε! Αρχικά δεν με εξυπηρετείς, που, οκ, άστο αυτό αλλά.... Να μου κάνεις φάρσα; 
-Όπως είπες, φάρσα! Θα σε πιάναμε και μετά θα σου αποκαλύπταμε τις ταυτότητές μας!
-Δεν είναι τόσο απλό! Έτσι όπως έτρεχα στον δρόμο, μπορεί να σκόνταφτα κάπου, να έπεφτα και να χτυπούσα ή.... Ή να έβγαινα στον δρόμο, να με πατούσε κανα αυτοκίνητο....
-Πολύ αισιόδοξη σε βρίσκω ρε μωράκι μου....
-Τολμάς και με κοιτάς στα μάτια;
-Το πήρες πολύ άσχημα....
-Ναι, το πήρα! Ήταν απαράδεκτο αυτό που έκανες! Ειδικά στην περίπτωσή μου! Παραλίγο να πέσω θύμα βιασμού μια φορά , ξέρεις!
ΟΥΠΣ....  Ο Άλεξ γούρλωσε τα μάτια του. 
-Δεν... δεν το ήξερα... Συ....συγγνώμη μωράκι μου....
-Άσε με λίγο μόνη μου, οκ; Θέλω να ηρεμήσω....
  Μου έπιασε το χέρι.
-Δεν θα πας πουθενά!
-Δείξε λίγη κατανόηση , γαμώτο!
-Θα είσαι εδώ, μαζί μου! Θα το ξεπεράσουμε μαζί!
-Θέλω. Λίγο. Χρόνο. Μόνη. Μου.
-Όχι!
-Ο πατριός μου στη θέση σου θα με άφηνε και θα μου έδινε όσο χρόνο θέλω!
  Βούλωσα το στόμα μου με το χέρι μου, συνειδητοποιώντας τι άσχημη σπόντα είχα πετάξει. Όχι, Ινόβη.... Δεν μπορείς για μια φορά στη ζωή σου να κάνεις κάτι σωστό;
-Ώστε.... Με συγκρίνεις με αυτόν, ε;
-Όχι, Άλεξ....
-Ούτε καν αγάπη μου;
-Άκουσέ με!
-Δεν τον ξεπέρασες, σωστά; 
-Είχες πει ότι θα ήσουν προετοιμασμένος για οτιδήποτε!
-Ναι, για οτιδήποτε, εκτός από το να με κοροϊδεύεις τόσο καιρό! Να μην μου λες απολύτως τίποτε, την στιγμή που εξακολουθούσες να τον αγαπάς!
-Μην το φωνάζεις!
-Όχι, Ινόβη, θα το φωνάξω! Να πληγωθείς όπως πληγώθηκα! Εγώ χθες είχα μια έκπληξη για σένα! Είχα συνεννοηθεί και με τις φίλες σου! Θα ερχόμουν στο πάρκο.... Όμως κάτι πήγε στράφι... Άλλαξα το σχέδιο και είπα να σε τρομάξω λίγο κι έπειτα να σε ενθουσιάσω! Ξέρεις όμως κάτι; Δεν πειράζει.... Μια ψεύτρα σαν εσένα, μια τύπισσα που το παίζει διπλό ταμπλό, κάποια που τόσο καιρό δεν είναι ειλικρινής μαζί μου, δεν αξίζει ούτε μια τοσοδά έκπληξη, ούτε λίγη από την αγάπη μου!
-Άλεξ, δεν καταλαβαίνεις.... Είμαι μπερδεμένη.....
-Όταν κατά διαστήματα σε ρωτούσα τι νιώθεις για μένα, δεν μου μιλούσες ειλικρινά! Είμαι καλός Ινόβη, όμως όταν με μεταχειρίζονται με αυτόν τον τρόπο κι εκμεταλλεύονται την καλοσύνη μου... Δείχνω το άλλο μου πρόσωπο... Τ'οποίο πίστεψέ με... Θα σε κάνει να μετανιώνεις την ώρα που γεννήθηκες.....
-Άλεξ! 
-Είχα όλη την καλή διάθεση να σε αγαπήσω..... Κι εσύ τι έκανες; Δεν μου έλεγες τι ακριβώς αισθάνεσαι, έστω, τ'ότι είσαι μπερδεμένη... Θα καταλάβαινα...... Γιατί σε αγάπησα! Ήμουν ανάμεσα σ'εσένα και στην Ιωάννα, αλλά προτίμησα εσένα! Τώρα όμως.... Θα δεις τι πάθεις...
-Έχεις δίκιο! Έκανα λάθος! Σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με, υπόσχομαι να μαι ειλικρινής από δω και πέρα! Οκ χώρισέ με, αλλά μην μ'εκδικηθείς!!!!
-Για ποιον με περνάς κουκλίτσα μου; Για κάποιον που μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις επειδή σε αγάπησε; Ξέρεις κάτι; Αυτή τη στιγμή, σε μισώ τόσο πολύ, που θα ήμουν ευχαριστημένος άμα δεν έκαιγες τζάμπα οξυγόνο! Αλλά.... Μην ανησυχείς.... Θα το πετύχω κάποτε κι αυτό.... Και θα το κάνω να φανεί σαν.... ατύχημα.... Ή καλύτερα αυτοκτονία...... Ξεκινώντας από τώρα.......
 Έκανε τα χέρια του χωνί. 
-Έι, παιδιά, η Ινόβη είναι ερωτευμένη με τον πατριό της!!!!!!
Όλοι όσοι τον άκουσαν αναφώνησαν και άρχισαν να με κοροϊδεύουν.... όχι..... ΌΧΙ! Αυτό δεν ήταν αλήθεια.... Ο Άλεξ.... Δεν... Δεν ήταν εκδικητικός! Έβλεπα σίγουρα εφιάλτη!!!!
   Όχι, Ινόβη.... Έπρεπε ν'ακούσεις τον πατριό σου.... Δεν έπρεπε να τον εμπιστευτείς.....

      💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗     

Hey guys!!! Η Ινόβη μάλλον έμπλεξε.... So....

🦋Συμφωνείτε με τον πατριό;

🦋Ήταν σωστό αυτό που σχεδίαζε να κάνει ο Άλεξ περί της έκπληξης;

🦋Και τώρα τι θα συμβεί;

Μείνετε συντονισμένοι και θα το μάθετε!!!

Περιμένω σχόλια!!!😘💟😘

Αν σας άρεσε αφήστε ένα vote, με στηρίζει και με βοηθάει να συνεχίσω την ιστορία!!!

Ευχαριστώ πολύ όλους όσους με στηρίζετε !!!!

Love u all!!!💞💖💘💕 

Υ.Γ: Μπορεί να μην ανεβάζω τόσο συχνά, Β Λυκείου βλέπετε...