Ο πατριός μου

Ειλικρίνεια

   Δεν μπορούσα καν να πιστέψω πώς έκανα αυτή την ερώτηση. Ήταν τέρμα αδιάκριτη και θα τον πλήγωνε.... Πολύ...
-Συ....συγγνώμη δεν το εννοούσα έτσι όπως ακούστηκε... Ξέχνα το..... Πάμε να φύγουμε από εδώ.....
Προχωρήσαμε αμίλητοι προς την έξοδο. Το πρόσωπό του μαρτυρούσε πως κάτι τον απασχολούσε. Ναι, η ερώτησή μου.... Ώρα να επανορθώσω άμα μπορέσω δηλαδή
-Είναι εντάξει, μην το σκέφτεσαι, ήταν μια ανόητη κακιά σκέψη......
-Δεν ήταν μια ανόητη, κακιά σκέψη... Ήταν η αλήθεια...... 
Τον κοίταξα στεναχωρημένη, νιώθοντας άσχημα γι' αυτό που ξεστόμισα. Αγαπητή μου γη.... Γίνεται να ανοίξεις και να με καταπιείς; Με αγάπη, η Ινόβη....
-Ξέρεις... Αυτό που ρώτησες.... Σχετίζεται με αυτό που θέλω κάποια στιγμή να σου πω, δεν είμαι όμως έτοιμος ακόμη....

-Απλά ξέχνα το, καλύτερα μην μου το πεις πο....
-Οφείλεις όμως να ξέρεις!!!!
Μου έπιασε το χέρι. Άρχισε να ανασαίνει κάπως βαριά, ενώ τα μάτια του είχαν νοτίσει.
-Είπε πως αν αναβάλλουμε οριστικά τον γάμο..... Θα σε στείλει να ζήσεις με τον πατέρα σου... Τον χαρακτήρισε παλιομεθύστακα κιόλας... Κι ο τόνος που τα πε όλα αυτά..... Ινόβη, δεν αστειεύεται.... Και δεν νομίζω να σε στείλει στον πατέρα σου, αλλά κάπου πιο μακριά....
  Έμεινα μια στήλη πάγου μέσα στο κατακαλόκαιρο. Αυτό δεν το περίμενα ποτέ.... Ήξερα πως με αντιπαθούσε.... Πως, καθώς περνούσαν τα χρόνια, είχε μετανιώσει που με γέννησε..... Πως θα προτιμούσε να έφευγα από την ζωή της και να μην τσακώνομαι μαζί της για τα γκομενιλίκια της, γιατί, μια ζωή έτσι ήτανε.... Όμως.... Ποτέ δεν περίμενα ότι θα θελε να με διώξει....... Ποτέ δεν περίμενα ότι θα με βάλει πάνω από έναν έρωτα που ήδη είχε ξεπεράσει και που στάνταρ κάποια στιγμή θα παρατούσε..... Τουλάχιστον ας μιλούσαμε για τον άντρα της ζωής της....... Όμως.... Ο Άντριου δεν ήταν αυτός..... Κανένας άνδρας δεν θα γινόταν ποτέ ο βασιλιάς της μαμάς..... Όλοι ήταν εφήμεροι δούλοι της........ Και........ Και έβαζε κάτι εφήμερο πάνω από κάτι μόνιμο..... Όχι, δεν ζήλεψα.... Νευρίασα.... Νευρίασα γιατί αυτό δεν το κανε από αγάπη γι'αυτόν ,αλλά από εγωισμό! Δεν ήθελε να παραδεχτεί πως εγώ κι αυτός ται..... Τι πήγες να σκεφτείς Ινόβη, παλιοεγωίστρια; Πως εσύ κι ο πατριός σου ταιριάζετε και η μάνα σου δεν θέλει να το παραδεχτεί; Φοβάται τι θα πει η κοινωνία και πώς θα την κακοχαρακτηρίσει; Ένα μικρό παιδί είσαι, πώς γίνεται να ταιριάζεις με τον Άντριου; 
  Κι επίσης..... Τον.... τον απατούσε.... Ήμουν σίγουρη γι αυτό.... Όλα εκείνα τα σημάδια που χε μετά από την "δουλειά"..... Ο Άντριου δεν τα έβλεπε; Έπρεπε να του ανοίξω τα μάτια.... Δεν θα παντρευόταν με το ζόρι μία γυναίκα που τον ήθελε δικό της, ενώ τον απατούσε.... Ήταν εγωίστρια.... όχι... ο Άντριου έπρεπε να βρει κάποια που πραγματικά τον αγαπούσε και την αγαπούσε.... Και να ζήσει μαζί της ευτυχισμένος..... 
-Είναι ηλίθια;
-Ινόβη μην φωνάζεις.
-Δεν το κάνει επειδή σε θέλει!!! Από εγωισμό το κάνει!!! Άντριου, σε απατάει, ξύπνα!!!!
-Λες να μην το ξέρω;
Η φωνή του ήταν σταθερή , λες κι έλεγε κάτι το απολύτως φυσιολογικό... Τόσο καιρό δηλαδή τα ήξερα όλα και δεν έκανε..... Τί...τίποτα.... 
-Τότε.... για....τί;;
-Γιατί η μάνα σου ή όπως λες κι εσύ, το φίδι με το όνομα Αλεξία...