Ο πατριός μου

Αυτό που σου αξίζει...

"Μόνο που η δικιά μας ιστορία θα έχει ευτυχισμένο τέλος, θα το δεις....." Μου το είχες υποσχεθεί, Άντριου.... ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΑΥΤΗ Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ , ΜΟΥ ΛΕΣ;;;!!!! Πώς θα χουμε ευτυχισμένο τέλος, όταν σ'έχω "χάσει"; Γιατί μου υποσχέθηκες κάτι που ήταν αδύνατο; Γιατί; Σ'εμπιστεύτηκα, πάντα σ'εμπιστευόμουν.... Μα γιατί τα βάζω μαζί σου;;;!!!
   Δεν ξέρω πια τι να κάνω... Ποιον να πιστέψω, αυτούς η εσένα;
-Παράτα τα, μου λέει ο μπαμπάς. Κοίταξε την κατάστασή του, νομίζεις πως θα γίνει ποτέ καλά;
-Παράτα τα, μου λένε και οι φίλες μου. Τον αγαπούσες και ταιριάζατε, όμως η ζωή συνεχίζεται...
-Παράτα τα, μου λέει ο γιατρός.... Δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας, εκτός κι αν γίνει κάποιο θαύμα.... 
Παράτα τα....
Τα πάντα γύρω μου μού λένε να τα παρατήσω! Τι να κάνω, Άντριου; Ποιους να πιστέψω; Αυτούς ή εσένα; 
Κοιτάζω την ημερομηνία στο κινητό μου. Ένας χρόνος ακριβώς..... Και είναι λες και συνέβη χθες......

-ΑΝΤΡΙΟΥ!!!!!! Ούρλιαξα μέσα στον πόνο μου.
Η πλήρης οδύνη. Ο πλήρης πόνος.... Το πλήρες κενό..... 
Πήρα τηλέφωνο το ασθενοφόρο, ενώ ακόμη κρατούσα το πόδι σου με το ένα μου χέρι. Δεν μιλούσα καθαρά, όμως κατάλαβαν ευτυχώς πού βρίσκομαι..... Σε λίγο κατέφτασαν και τα κορίτσια. 
-Τι.... τι.... συνέβη.... Ποιον.... Κρατάς....
-Ο ΆΝΤΡΙΟΥ!!!! ΈΡΙΞΑΝ ΤΟΝ ΑΝΤΡΙΟΥ, ΣΤΕΛΛΑ!!!!!!!!!
Με βοήθησαν να σε τραβήξουμε πάνω. Ήσουν μέσα στις πληγές, ήσουν τελείως σακατεμένος... Το όμορφό σου πρόσωπο που άλλοτε μου χαμογελούσε ήταν τώρα ωχρό, σβησμένο, καταματωμένο...... Δεν μιλούσες.... Δεν κουνιόσουν.... Δεν ξέρω καν άμα ανάσαινες.....
Πώς έγιναν όλα τόσο ξαφνικά;
   Δεν άργησε να έρθει το ασθενοφόρο. Σε βάλαμε κατευθείαν μέσα. Σε συνοδεύσαμε. Έκλαιγα ασταμάτητα, κανένας δεν μπορούσε να με παρηγορήσει. Στο νοσοκομείο περιμέναμε ώρες ολόκληρες μέχρι να μας δώσουν μια ολοκληρωμένη απάντηση:
- Έχει σπάσει τα πλευρά του, έχει πάθει ρήξη χιαστού και υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς στο κεφάλι του. Άμα δεν τον κρατούσες από το πόδι, όπως μας είπες μικρή, τότε σίγουρα θα είχε πεθάνει. Το κράτημά σου παρεμπόδισε την πτώση του σε χαμηλότερο σημείο.
-Γι'αυτά που έπαθε..... Φταίω..... Εγώ;
-Από τον τρόπο που λες ότι έπεσε, όχι.... Χτύπησε με το που έγινε η πτώση. Έτσι έχασε τις αισθήσεις του κι άμα δεν τον κρατούσες, θα γκρεμοτσακιζόταν στους βράχους, σίγουρα.....
Μετά από αυτή την συζήτηση, όλοι σε είχαν ξεγράψει...... Διότι έπεσες σε κόμμα......
Στο κόμμα που είσαι εδώ κι έναν ολόκληρο χρόνο.......

Πιάνω το χέρι σου.... Και θυμάμαι εκείνη την ημέρα..... Λες και συνέβη πρόσφατα......