♥ || hunger games

özel bölüm +18

Oyunlardan çıkalı 1 ay olmuştu. Herkes hastaneden taburcu edilmişti. Midoriya bile artık iyiydi. Kalıcı yarası yoktu. Herşey yoluna girmişti hala olay ile ilgili araştırma yapılıyordu fakat ellerine hiç bir bilgi geçmemişti. Ama hayat olduğu yerden devam ediyordu.

Midoriya yatağı uzanmış telefonda Todoroki ile konuşuyordu. Yanakları Todoroki'nin dediği şey  yüzünden kızarmıştı.

"N-ne?"

"Bak şöyle Ran-de-vu." dedi Todoroki heceleyerek.

"Randevuya mı çıkmak istiyorsun?"

"Hmhm."

"Sadece bize gelsen."

"Peki akşam 6'da oradayım."

"Tamam görüşürüz."

Midoriya telefonu fırlatarak başını yastığa gömdü ve ufak bir çığlık attı. Birden içeri annesi girince diklesti.

"Izuku kimdi o?"

"A-arkadaşım."

Birden annesinin gözleri parladı. Ve aniden ona sarıldı.

"Benim küçük Izuku'm kocaman olmuş!"

"A-anne senin çıkman gerekmiyor mu?"

Yanakları kızarmıştı çünkü annesi onu boğarcasına sıkıyordu. Annesi onu sonunda bıraktı. Annesi kardeşinin yanına birkaç günlüğüne kalmaya gidiyordu. Midoriya'nın evde kalması gerekiyordu.

"Ah, doğru" hızlıca kapıya yönelip bavulunu aldı. "Buzdolabında yemek var, onları ısıtıp ye, bir sorun olursa-"

"Anne. Iyi olacağım, endişelenme."

Annesi onunla gurur duymuş gibi ona baktı. "Seninle gurur duyuyorum."

Midoriya annesine sarıldı. Anneside ona sarıldı ve sonunda gitti. Midoriya kapıyı kapatıp kendini koltuğa attı ve uzandı. Yorgun hissediyordu ve sonunda uyuya kaldı.

 ﾟ･*:.｡*:ﾟ･♡

Kapının belki 100. Çalışında Midoriya uyandı ve kapıya koştu ve kapıyı açtı. Karsısında kaşını kaldırmış ona bakan Todoroki ile karşılaştı. Üstünde çizgili gömlek ve altında diz üstü şort vardı.

"Uyuya kapmışsım özür dilerim." Girmesi için geri çekildi. Todoroki içeri girip onun yanağından öptü.

"Önemli değil uyuyan güzel~"

Midoriya göz devirerek gülümsedi. Todoroki çantasını bir köşeye koydu ve etrafa bakmaya başladı. Koridorda yürürken resimlere baktı.

"Küçükken sevimliymişsin."

"Yani şimdi değil miyim?"

Todoroki güldü. "Sadece benim için şirinsin"

"Tabi,ne sandın?"

Todoroki gülümsedi ona doğru bir adım attı.

"Ee ne yapmak istersin?"

"Yemek yiyelim. Açlıktan ölüyorum."

Todoroki beklediği cevap bu değilmiş gibi gözünü kaçırdı. "Olur"

Midoriya ile beraber mutfağa geçti. Midoriya yemeği hazırlarken onu izledi. Sonunda Midoriya onu fark etti.

"Neye bakıyorsun öyle?"

"Gelecekteki eşimi izliyorum."

Midoriya sırıtarak onun önüne noodle koydu. Beraber yediler. Midoriya önündeki boş tabağı itti.