Incarnadine [ON-HOLD]

Calvary 8: Thunderstorm's First Rage

CALVARY 8: THUNDERSTORM'S FIRST RAGE

I.

MYRRH

NAPAKAHIRAP bumigkas ng salita, nahihirapan na rin akong huminga. Nagsisimula na ring manghina ng katawan ko. Tanging pagpupumiglas lamang at mga impit na sigaw ang nagagawa ko.

Tangina talaga, tangina lang.

"Hey, hey. Stop cussing, Jagi." Pamumuna pa sa akin ni Kulog, kaya kaagad ko siyang tinignan ng masama.

"Jagi? Woah, Thunder. Didn't notice that you were that close to her back then." Dustin shrugged while walking out of the room, leaving only the two of us, alone here in the empty and filthy room.

Great. Now I'm just all alone here, and a one-fucking pervert is with me.

"I'm not a pervert, Babe." Saad niya kaya napatingin na naman ako sa kanya habang nakakunot ang noo.

Mind reader ba talaga sila? Puta naman.

"No," Sambit na naman niya bigla. "It's because of magic." Dugtong niya pa sabay wasiwas ng magkabilang niyang kamay sa ere.

Okay, adik nga at mga drug pusher ang mga kasama ko. Kailangan ko na talaga silang ipatokhang, as in now na.

"Just stop thinking, Babe." He winked at me. "Because I will just keep knowing and knowing what it is." He clicked his tounge atsaka naglakad palapit sa akin kaya mas lalong akong nagpumiglas at nagsisisigaw.

Mariin na lamang akong napapikit sa sobrang inis at pagka-irita. Masyadong mahigpit ang pagkakatali nila sa akin, ang sakit sa pulso at braso.

"No one's gonna help you, dear." Napapitlag na lamang nang biglang may bumulong sa kaliwang tenga ko, a husky but deep voice. Lumingon ako sa kanya at nakita ang nakangisi pa rin na si Thunder. It looks like he was happy as fuck seeing me struggle, helpless and suffering from agony.

"Aww, poor you. I'll just suck few of your blood later, Honey. You look exhausted. Take a rest." He chirpped as he walked towards the door and completely leaving me alone inside of this room.

Napabuntong hininga na lamang ako at marahan na napapikit.

Ano bang ginawa kong masama sa kanila? Wala naman diba?

"Akala mo lang wala, pero meron." Napapitlag ako nang biglang na namang may magsalita na halatang malapit lamang sa akin.

Wala naman akong napansin na pumasok kanina ah? Tangina, may nagmumulto ba sa akin? May multo ba rito?

Napamulat ako dali-dali at tumambad sa aking harapan si Thunder, na napakalapit lamang ng muka mula sa muka ko, isang mahinang tulak na lamang ay magkakalapat na ang mga labi namin sa isa't isa at may mapaglarong ngisi na nakakurba sa kanyang labi. Our faces were just inches away with each other, my heart beat starts to pound, my blood starts to go up in my face, my breath starts to hitch, and my body more stiffened nang mas inilapit niya pa ang muka niya sa akin.

Bakit ganon? Hindi ako makagalaw, gusto ko siyang sipain, palayo. Pero pakiramdam ko'y napaparalisa ako, hindi ko makontrol ang katawan ko. Basta't nakatitig lamang ako sa kanya, sa mga mata niya na titig na titig lamang din sa akin, habang namimilog ang mga mata ko sa gulat.

Tinanggal na niya ang busal sa bibig ko, nakakapagtaka. Pero ito na ang pagkakataon ko para makapagsalita!

"A-akala koba lu-lumabas-" Hindi na niya pinatapos pa ang sasabihin ko dahil kaagad na siyang nagsalita.