Memories of You

Chapter 08

Her POV

"Can you live forever?!"

What's with that question?

"Of course not. I'm not immortal."

"Ahh... Akala ko kasi ano eh." Sabi niya at kinalaunan ay mukhang natawa sa kung ano mang naisip niya.

"By the way, what is your name?" I asked.

"Secret, sabihin mo muna ang sa'yo." He said.

But I don't want to tell you.

Syempre hindi ko yun sinabi.

"No, I won't tell you my name if you don't tell me your name."

"Fine!" He said, giving up. "My name is Luin."

"Hmm. That's a nice name."

"Nasabi ko na ang pangalan ko. Sabihin mo naman ang sa'yo."

A playful smile curved my lips. "I'll tell it to you someday. One of this days, maybe. But not today."

"Ang daya nito. Sabihin mo na." Nagmamaktol niyang sabi. Iniling ko ang ulo ko.

"Dali na. Sabihin mo na." Tinignan ko lang siya.

"Dali na." He insisted.

"I'll tell it to you. I promise." I smiled as a sign of assurance.

"But not this day." Dugtong ko bago pa siya makapagsalita.

"Ang daya mo," he said. I chuckled. He's pouting like a duck.

"Stop pouting. Mukha kang bibe." Naputol ang pag-uusap namin nang may tumunog na cellphone.

Luin's POV

"Wait lang ha. Tumatawag ang Mommy ko." Ani ko. Pagkasagot  ko ng tawag ay nag-aalalang boses kaagad ng Mommy ko ang bumungad sa akin.

'Nasan ka ba? Nag-aalala na ako, nabalitaan ko yung nangyari sayo na nakipagbreak na siya, umuwi ka na Luin'. 

"Mom, okay lang ako, 'wag na po kayong mag-alala. Wala naman po akong masamang gagawin." Sabi ko, kahit na muntik na akong mamatay.

'Basta umuwi ka na, mag-uusap tayo.' Pagkasabi ni Mommy nun ay pinatay niya na ang tawag.

I faced her. "Sorry, uuwi muna ako dahil gusto akong makausap ni Mommy. Thank you nga pala ulit sa pagsagip ng buhay ko. Pangako ko na hindi ko na ulit gagawin yun." I smiled at her.

"Walang anuman. And oh, maybe your Mom have the best advice for your situation." She said.

"I hope so. Thank you." I thanked her again.

---

"Mom! I'm home!" I shouted as I went inside our house.

"Luin! Bakit basang-basa ka? Teka, bago tayo mag-usap, maligo at magbihis ka muna. Magkakasakit ka niyan." Nag-aalalang bungad sakin ni Mommy. 

Hinalikan ko muna siya sa pisngi at nagpatuloy na umakyat sa kwarto ko. Pagkarating ko sa kwarto ko ay nagsimula na akong ayusin ang sarili ko. Mabilisan ko lang na ginawa iyon dahil alam kong naghihintay si Mommy. 

Pagkababa ko ay nakita ko agad si Mommy na nakaupo sa sala. Dumiretso at umupo ako sa harap ng kinauupuan niya.

"So, bakit ka nga ba umuwi ng basang-basa?" She asked.

"Easy mom. A-ano nakipaglaro?" Ganda ng palusot ko.

"At nakuha mo pa ang maglaro'? Sino ba yang kalaro mo?"

"Sa'kin na lang 'yon..." Sagot ko na hindi makatingin sa kanya.

"Okay, bakit ba iyang girlfriend mo eh nakipaghiwalay? Huh?" Pagbabago niya ng topic. Huminga muna ako ng malalim bago sumagot. 

"She cheated on me. Pinagpalit niya na ako ng tuluyan. Hindi ko na kaya pang tagalan ang mga pinaggagawa niya sa'kin." I said.

"Luin, alam kong ang laki na ng naipagbalan mo para sa kaniya. Siguro tama lang na tapos na kayo sa isa't-isa dahil sobra ka nang nasaktan. Ito na yung araw para magmove-on ka na at magpakasaya ka na ulit dahil malaya ka na. Hindi mo kasalanan kung bakit nawala ang pagmamahal niya sayo dahil sa una pa lang may iba na siyang mahal at ginawa ka lang niyang destruction na akala niya, hindi na niya mamahalin ang dati niyang boyfriend." My mom said.

"It's okay, baby." She hugged me. How I missed her doing this.

"Thanks Mom. You're the best mom ever." I said while crying.

"Ssshhh, stop crying, she's not worth it of your tears."

"Time will come and you'll find your true love. Just enjoy your life." Mom said. Naiintindihan ko lahat ng sinasabi niya.

"Thanks, Mom." I smiled then hug her.

"You're always welcome, Luin." Mom said.

---

To be continued...

Pia_mist