ZOMBI SALGINI 1

1.Sezon 1.Bölüm

Sabahın ilk ışıklarıyla, kuşların cıvıl cıvıl ötmesiyle ve tabi ki olmazsa olmazımız Annemin sesiyle uyandım. Yatakta doğrulduktan sonra masamın üzerinde unuttum sigara paketini korkulu ve endişeli bir şekilde çantama hızlıca koydum. Ufak bir kalp krizinden sonra elimi yüzümü yıkamak için tuvaletin yolunu tuttum.

Arda-Günaydın anne

Anne- günaydın oğlum hızlı  hazırlan okula geç kalacaksın. Akşam biz olmayacağız yemekler dolapta ısıtır yersin.

Arda-Nereye gidiyorsunuz?

Anne- Annanenin yanına köye gidiyoruz, birazcık hastalanmış ona bakıp geleceğiz.

Yine evde tektim, akşam için halısaha mı ayarlasam diye düşünürken

Baba-Oğlum hadi koş otobüsü kaçıracaksın.

Babamın uyarmasıyla  masadan kalkmam bir oldu. Aniden çantamı alıp hızlıca evden çıktım. Otobüsün peşinden birazcık koştuktan sonra özür dileyerek bindim.

30 DK SONRA

Okula vardığımda Emre'nin benden daha erken geldiğini fark ettim. Her zamanki gibi cam kenarını yine o kapmıştı. Bana yine ara kısmı kaldı. Yerime oturdum ve ders için hazırlıklara başladım. Bizim grup arkada Galatasaray-Fenerbahçe derbisini konuşurken bir anda içeriye hoca girdi. Herkes toparlandı ve yerlerimize oturduk. 

Tenefüs zili çaldığında bana bir rahatlama geldi. O an arkama yaslandım ve derin düşüncelere geçtim. Hayatım ne kadar sıradan akıyordu, hiçbir şey yapmadan evden okula, okuldan eve gidip geliyorduk. O anda dışarıdan acınası bir feryat geldi.

Emre'nin Gozunden

- Yardım edin !

Pencereden aşağıya baktığımda gördüğüm şeyler beni şok etti. İnsanlar resmen yamyam gibi birbirine saldırım, canlı canlı birbirlerini yiyorlardı. Ardaya dönüp ona seslendim. Bana bön bön bakıp, sanki içinden 'ne mal çocuk' dediğine yemin edebilirim ama kanıtlayamam.

Arda'nın Gözünden

Emre-Arda hemen kaçmalıyız buradan, insanlar birbirlerine saldırıp canlı canlı yiyorlar

İç sesim- Ah Arda nerden buldun bu salak çocuğu...

İç sesim doğru söylüyordu nerden bulmuştum ben bunu. Oysaki etrafımda düzinelerce düzgün insan vardı. Ben ise gidip en boş ve en saçmalayanı seçmiştim ama olsun Emre ile geçirdiğim vakitleri düşününce buna değdiğini bir kez daha hatırladım. Hızlıca olanları merak edip Emre'nin yanına yaklaştım, dedikleri doğruydu. İnsanlar birbirlerine saldırıp canlı canlı yiyorlardı. Gördüklerim beni resmen şoka uğratmıştı. Kanım çekilmiş, başımdan aşağıya kaynar sular dökülmüştü ama yine de vücudum buz gibi olmuştu. Gördüklerim hiç de normal değildi.

Aşağıya doğru inerken her tarafta insanların korkularını ve yüzlerinde o çaresizlik anlarını izliyordum. Kantine geldiğimde bir kızın elinde araba anahtarıyla dışarı doğru koştuğunu gördüm. Araba ile buradan kaçacağını anlayınca bizde peşinde takıldık. Belki bize yardım edebilirdi. Belki de beraber kaçabilirdik. Birbirimize muhtaçtık. Müdürün arabasını gördüm. Kız peşinde olduğumuzu anlayınca yardımcı olabileceğimizi anladı galiba.

Emre bana bakıp, araba sürmesini biliyor musun dedikten sonra hızlı bir şekilde arabanın anahtarını alıp arabanın şoför kısmına oturdum. Dikiz aynasını falan kontrol ettikten sonra (xD) araba çalıştırıp yola koyuldum.

Arabayı dışarı çıkarırken onlarca zombiyi acımadan ezdim. Buna mecburdum, belki de aralarında insanlarda vardı. Hiç bilmiyorum ama o riski göze alamazdım. Biraz rahatladıktan ve kendimize geldikten sonra Emre arkada oturan kıza baktı ve ;

-Adını söyler misin?

Hele hele tiplere bak, sanki İngiliz kraliyeti ile konuşuyor. Dünyayı zombiler basmış hala kibarlık peşinde. İki kız görüp salyaları akan Emre şimdi ne halde. Yazık lan xd

K-Adım Esma, kantinde masanın üzerinde müdürün anahtarını görünce hemen aldım ve arabaya doğru koştum. Şansıma karşıma siz çıktınızda araba sürmesini bilen birisine denk geldim.

Emre- Ben Emre, yanımdaki de Arda. Kendisi biraz duygusuzdur. Böyle sevimli ve tatlı göründüğüne bakma.

Emre bunları söyledikten sonra ufaktan kızı merak ettiğim için dikiz aynasından kızı bir süzdüm. Bizim okulun öğrencisi değildi ama ne fark eder. Bunan sonra bizimleydi. Yola odaklandıktan sonra önümüze bir anda bir insan atladı. Onu ezmemek için direksiyonu sağa kırınca, kaza kaçınılmaz oldu.