ZOMBI SALGINI 1

1.Sezon 2.Bölüm

Ne olduğunu bilmiyorum, uyandığımda televizyon sesi vardı. Sanki Her şey rüya gibiydi yoksa rüya mıydı. O olanlar, aptal zombi salgını hepsi bir rüya mıydı? Zar zor gözlerimi açıp etrafı süzdüm. Yanım da Emre'yi görünce bunların bir rüya değil de gerçek olduğunu fark ettim.

Emre- Arda kendine geldi.

Esma-Arda iyi misin ?

Arda-iyiyim bir an her şeyi rüya sandım, nasıl mutlu oldum bilemezsin. Emre, olm neresi burası?

Emre- Bilmiyorum ki kaza yapar yapmaz seni alıp yakındaki bir eve girdik. Zombiler çoktan toplanmıştır oraya.

Arda-Emre telefonun yanında mi ? Esma senin de yanında mi ?

Esma-Evet benim yanımda

Emre-Evet benimde yanımda

Arda-Tamam o zaman Ailelerimizi Arayalım.

10 DK SONRA

Bütün tanıdıklarımızı aramıştık ama kimseden ses seda yoktu. Çaresiz ve umutsuz kalışımız iyice moralimizi bozmuştu. Moral bu zamanlarda çok  önemli, hayatta kalmak için gerekli olanların arasında belki de en önemlisi.

Esma'nın Gözünden

Herkesi aradık fakat kimseye ulaşamadık. Arda bu durumdan fazla etkilenmedi ama Emre çok fazla etkilendi. Umutsuz ve çaresiz oluşu onu çok bozmuştu. Kafasını eğip derin düşüncelere daldığında onu teselli etmek ve umut vermek için yanına gittim. 

+Merak etme her şey geçecek ailelerimizi bulacağız.

Yani en azından  ben öyle sanıyordum, sanmak zorundaydım. Çünkü hayatta kalmak istiyorsak umudumuzun, çaremizin olması gerekiyordu. Bu düştüğümüz aptal durumdan ancak bu şekilde çıkabilirdik.

Arda- Toparlanın da çıkalım, yakınlarda bir yerlerde polis karakolu olması gerekiyordu. Silah falan bulabilirsek çok iyi olur. En azından zombilere karşı bir çözüm yolumuz olur. Dışarıda araba varsa, araba ile gitmekte fayda var.

Dışarı çıktığımız zaman, kaldığımız evin sahiplerinin arabaları olduğunu fark ettim. Arda kapı kilidini açtıktan sonra kısa devre ile arabayı çalıştırmıştı. Arabayı Arda kullanıyordu. Vardığımızda sessiz bir şekilde içeri girdik. Bulabildiğimiz ne varsa toplayacaktık. Silah olarak bir kaç tane tabanca buldum. Arda da M4A4 ve Ak-47 Emre ise Mermilerini bulmuştu hem de gereğinden fazla bir şekilde.

Sıra gelmişti Erzak işine, erzak işini marketten ve bakkaldan giderecektik. Arda bir tane bakkalın önünde durdu ve bıçağını çekip, dikkatli ve sessiz bir şekilde içeri girdi. Bizde arkasından girdik şansımıza hiç kimse yoktu. Allahtan kimse bu bakkalı yağmalamamışta, bize düştü yağmalamak. 

Emre'nin Gözünden

Arda-Emre ilk önce sizin eve gidelim birileri var mı diye.

Emre-Tamam

Her şeyi alıp bizim evin önüne vardık. İçimde korku, çaresizlik duyguları cirit atarken. İyice heyecanlanmıştım.  Apartmana girdik, kapıyı açtığımızda 2 ceset yerde yatıyordu. Erkek olan kendini asmış, yanında da bir kadın cesedi vardı. galiba zombi tarafından ısırılmıştı. Erkek cesedin yüzü bana doğru dönünce babamın olduğunu gördüm. Ağlamamak elde değildi. Kafamı öne eğip ağlamaya başladım. Sırtımı duvara yaslayıp yere oturdum ve bu  am*na  ko*umun dünyasında daha neler olabileceğini düşündüm.

Arda'niın Gözünden

Emre için zorlu bir süreçti. Annesi zombi olmuş, babası ise intihar etmişti. Etrafa dikkatli bir şekilde baktıktan sonra yerde duran bir mektubu fark ettim. Elime aldım ve yüksek sesle okumaya başladım.

Emre, oğlum. Bu mektup eline geçer mi bilmem ama tek bir şey bildiğim var. O  da çok kötü bir şey yaptığım. Kapıya birisi vurunca Annenle birlikte kapıyı açtık, kapı açılır açılmaz zombi annenin boynuna sarıldı ve onu ısırdı. Özür dilerim oğlum, anneni kurtaramadım. Anneni koruyamadım. Zombiyi öldürdükten sonra anneni de kendi ellerimle öldürmek zorunda kaldım. Affet beni oğlum çünkü ben kendimi affedemem. İnşallah bu mektubu okumak zorunda kalmazsın. İnşallah bu durumu hiç görmezsin...

Emre kendini tutamadı ve ağlamaya başladı, onun için çok zorlu bir süreçti. Zombilerin bastığı yetmediği gibi bir de ailesini kaybetmişti. Esma onun yanına gidip biraz teselli etmeye çalışıyordu ama naafile.

Araba sesini duyan zombiler bize doğru geliyorlardı. Silahları arabada unuttuğumuz için bıçaklarımızı çekip, dikkatli bir şekilde saldırmaya başladık. Ellerimize ve kollarımıza geçirdiğimiz alüminyum folyo ile bir nebzede olsa ısırmalarını engelliyorduk.

15 DK SONRA

Hala bitmemişlerdi, sürüsüyle geliyorlardı. Birisi bir anda üstüme atladı. Aha bu sefer gidiyordum. Sonum gelmişti. ( Ne ölmesi be, sen baş karaktersin ölür müsün hiç Dimi yazar bey)

Emre'nin Gözünden

Çok yorulmuştuk, sürüsüyle geliyorlardı pislikler. Öldür öldür bitmek bilmediler, o anda Arda'nın bağırma sesini duydum. Arkamı döndüğümde Arda için çok geçti...

Arda'nin Gözünden

Allahım sana geliyorum yanına bekle beni diye dua ediyordum ki tam o sırada bir silah sesi duyuldu. Üstümdeki zombi bir anda tere yığıldı. O anki korku ve adrenalin ile gözlerim karardı ve bayılmışım.

Esma'nin Gözünden

Emre-Esma Ardaya bir şey oldu.

Esma-Emreeeee git yardım et Ardaya

Emre-Ardaaaaa Ardaaaaa (Esmaya dönerek) Esma Arda oldu galiba. Hayır bu olamaz.

Diye bağırdı, O anda arkamız da bir kız beliriverdi. Bu Ardaya saldıran zombiyi vuran kişi olmalıydı.