you found and adopt me ✔

<9>

P.o.v Lily

Gelijk hangt er een ongemakkelijke sfeer. Ik ken ze amper, hun mij. Dit is nog vrij vreemd. Maar het zijn vrienden van One Direction, dan zal het toch wel goed zijn?

'wat zullen we doen' vraagt Luke. Je hoort in zijn stem dat hij het ook vrij ongemakkelijk vind. 'doe wat je normaal ook doet' antwoord ik. Gelijk kijken ze me alle 4 met een grijns aan wat ik eng vind. 'nou, normaal maken we hier een rotzooi en maken we allemaal grappen gereed voor de jongens. Ook gamen we wat' legt Calum uit. 'kom op dan' antwoord ik.

We verzamelen allemaal spullen voor de grap. nou, na dat we alles hebben is die troep al wel gelukt. Echt overal ligt wat. We maken echt super veel grappen klaar. Ik hoef maar op 1 knopje te drukken en overal in het huis ligt meel. Over die grap hebben we zo lang gedaan dat er verder niet veel is. Eigenlijk niks, alleen dat.

Rond 5 uur komen de jongens binnen gelopen. Heel voorzichtig lopen ze de woonkamer in. 'oke. vertel maar waar de grappen zijn' zegt Liam gelijk. 'Lily wou geen grappen uithalen bij jullie omdat ze anders dacht dat jullie boos zouden worden' zegt Luke zo bloedserieus mogelijk. Ze kijken de jongens achterdochtig aan. Opzich is het wel een goede smoes. De vorige keer toen Niall een grap wou uithalen was ik ook bang dat Liam bang zou worden.

En zoals verwacht herinnerd Niall het zich ook nog. 'jongens het kan kloppen. Toen ik samen met haar een grap bij Liam ging uithalen was ze ook bang dat hij boos zou worden' legt Niall uit.'voor deze keer dan' zegt Harry. De jongens van 5sos nemen afscheid van me en gaan dan weg.

Gelukkig komen ze morgen weer. Het was zo gezellig en aan het eind kende ik ze wel een beetje dus toen was het niet meer ongemakkelijk. Samen met Harry ga ik vandaag koken. 'wat gaan we maken' vraag ik terwijl we de keuken in lopen. 'we gaan lasagne maken' antwoord Harry.

Hij pakt alles wat we nodig hebben en zegt dan de hele tijd wat ik moet doen tot dat het klaar is. Ik geef toe, het ziet er goed uit. Harry zet hem in de oven en samen lopen we terug. 'je deed het heel goed' zegt Harry terwijl hij me een high- five geeft. Samen gaan we op de bank zitten waar de rest ook op zit.

De rest zijn een spelletje aan het spelen. een voetbal spel, saai dus. Na een tijdje hoor ik het piepje van de oven. Ik ren naar de keuken maar word tegen gehouden door Harry die snel mijn hand pakt. 'dat is heel warm. Ik wil niet dat jij je verbrand' zegt hij.

Hij pakt wanten en opent dan de oven. Er komt een heerlijke geur vanaf. Snel zet Harry de lasagne op het aanrecht. 'nu moet het even afkoelen, daarna kunnen we eten' legt Harry uit. 'oo ja en na het eten gaan we een telefoon voor je halen. Voor als je ons nodig hebt' legt Harry uit. 'heel erg bedankt' zeg ik terwijl ik hem om de nek vlieg.

Na een tijdje is het afgekoeld en gaan we aan de tafel zitten om te eten. Na het eten stappen we gelijk in de auto die ons naar de stad rijd. Gelukkig is het er niet druk omdat de winkels toch bijna sluiten. Snel lopen we naar de apple store.

Daar aangekomen zijn ze gelukkig nog open. De jongens wisten niet zeker of die nog open was. We gaan naar binnen en ik kijk echt mijn ogen uit. Zo veel elektronica. Mijn ouders zouden echt gezegd hebben dat ik te jong was voor een telefoon maar ze hadden er ook geen geld voor.

Ze vertelde het nooit, maar ik hoorde ze vaak gefrustreeds tegen elkaar zeggen dat het geld bijna op was. Ze wouden eigenlijk ook nog een tweede kind maar ik weet dat ze die ook niet hadden kunnen verzorgen met het geld wat ze hebben. Ze werkte beide echt heel veel, maar verdiende bijna niks. Het waren echte doorzetters. Daarom vind ik het niet eerlijk dat ze dood zijn.

Toch vind ik het jammer dat ik geen broertje of zusje heb gekregen. Ik zou het graag willen. Maar papa en mama hadden daar echt het geld niet voor. Als ik er dan naar vroeg zeiden ze altijd dat het wel goed zou komen. Ze zeiden dat altijd. 'alles komt goed'. Het blijft maar door mijn hoofd spoken. Maar het is niet goed gekomen. Ze zijn veel te vroeg dood gegaan.

Zonder dat ik het door heb lopen er al tranen over mijn wangen. Louis ziet het en trekt me in een knuffel. 'wat is er aan de hand' fluistert hij. 'ik mis papa en mama zo erg' zeg ik snikkend. 'het is niet erg om te huilen. Het is ook verschrikkelijk wat er is gebeurt. Maar wij willen je zo veel mogelijk helpen. Je mag altijd uithuilen bij ons. We begrijpen je en we willen ervoor zorgen dat jij je zo thuis mogelijk voelt' (niet echt nederlands😂)zegt Louis terwijl hij over mijn rug heen aait.

'alles komt goed' zegt hij erachteraan. Ik begin nog harder te snikken. Louis kijkt me verward aan. 'papa en mama zeiden dat altijd. Maar het is niet waar. het is niet goed gekomen. Ze wouden nog een kind, maar konden het niet omdat ze amper geld hadden om mij eten te geven. Ze mochten nog niet dood, maar het is toch gebeurd' antwoord ik. 'dit is waarschijnlijk het lot geweest Lily. Ze zijn met een reden dood gegaan. Ik weet zeker dat ze nu over jou waken en je nooit uit het oog verliezen' zegt Louis.

Ik geef hem nog een knuffel en ga dan met mijn rode ogen verder kijken. De rest van de jongens kijkt me raar aan, maar Louis slaat zijn arm al om me heen. Na een tijdje hebben we een telefoon gevonden. Het was een van de nieuwste. De jongens vonden hem heel goed en mooi. Met mijn nieuwe telefoon loop ik de winkel uit. We gaan weer in de auto zitten en rijden dan naar huis. Nu hebben ze dit voor mij gekocht en ik geef ze straks meel en veel opruimwerk terug. Best wel gemeen eigenlijk.

(*_*)