Lily is een 8-jarig meisje wie haar ouders is verloren. Ze gaat op straat zitten met de hoop dat iemand haar meeneemt. Dan, op een dan komt de Liam Payne voorbij. Hij besluit Lily mee te nemen omdat hij het zielig voor haar vind.
Vanaf dat moment v...
De rest van de dag is het echt heel erg gezellig met Louis. Na het eten neem ik afscheid van iedereen. Lottie is ook de hele dag bij ons gebleven. Ze is zo aardig. Ik geef haar een grote knuffel en stap dan in de auto van Louis. Ik had Lottie haar nummer gekregen als ik een keer gek werd van de jongens en met een meisje iets wou doen. Ze vond het namelijk zielig dat ik met 4 jongens in 1 huis moet wonen. Samen met Louis zit ik in de auto, op weg naar Niall.
'Niall woont best ver van ons vandaan, dus als je daar aankomt zul je gelijk naar bed moeten' zegt Louis. 'ik kijk Niall gewoon heel zielig aan' zeg ik lachend. 'dat is misbruik maken van zijn goedheid' zegt Louis lachend. 'iedereen is wel eens slecht' zeg ik lachend. De rest van de weg is het zo gezellig.
Zodra we dan eindelijk aankomen bij Niall is het al half 10. We hebben echt heel erg lang in de auto gezeten. Zodra we de oprit oprijden komt Niall al naar buiten gestormd. Alsof hij erop aan het wachten was, wat me niet zal verbazen. Ik stap snel de auto uit en ren in Niall zijn armen. 'babygirl, ik heb je zo erg gemist' zegt Niall. 'ik heb jou ook heel erg gemist' antwoord ik. Louis stapt ook uit en geeft Niall een knuffel.
'nou, ik zal je gelijk in bed leggen. Dan gaan we morgen leuke dingen doen' zegt Niall. 'haha ik zei het toch' zegt Louis. Ik kijk Niall met puppyogen aan. 'wat ben je aan het doen' vraagt Niall. 'puppyogen. Kijk hoe zielig ik ben' zeg ik. 'haha, werkt niet' zegt Niall. 'anders ga ik huilen' zeg ik met een pruillip. 'jij maakt echt misbruik van zijn zwakke plek voor huilende kinderen. Je bent gemeen' zegt Louis tegen mij. 'sorry girl. Je moet naar bedje toe' zegt Niall.
Zuchtend laat ik me tegen Niall aanvallen die me optilt en op zijn heup zet. We nemen afscheid van Louis en lopen dan naar binnen waar Niall me zonder voor te stellen aan zijn ouders in bed legt. Hij geeft me nog een kus op mijn voorhoofd, wenst me een goede nacht en verlaat dan de kamer waarna ik snel in slaap val.
//droom\\
Huppelend kom ik thuis aan. Alleen stop ik met huppelen als ik heel veel mensen voor de deur zie staan. Ze hebben allemaal dezelfde kleren aan. Voorzichtig loop ik naar de mensen toe. Waarom zouden ze hier staan? 'wat doen jullie' vraag ik ze. 'hee klein meisje. Wie ben jij' vraagt een man die gehurkt voor me komt zitten.
'ik ben Lily en woon hier' zeg ik tegen de onbekende man. 'uhm we doen dadelijk even met jou praten. Tot die tijd blijf je even bij mij, is dat goed' vraagt de man. Ik kijk hem raar aan. Waarom mag ik niet naar papa en mama toe? Waarom staan ze hier eigenlijk?
'mag ik ook naar papa en mama' vraag ik de man. 'dat kan niet kleine meid' zegt de man, wat mij nog raarder laat kijken. 'waarom niet' vraag ik de man. 'dat vertellen we dadelijk' zegt de man. Ik vind dit heel erg raar. Na nog wat rondgelopen te hebben gaan we in een busje zitten. De man, waar ik de hele tijd bij moest blijven, komt tegenover me zitten. Hij kijkt me met een rare blik aan. Een meelevende blik. Die hadden mijn ouders ook soms, daarom herken ik hem.
'uhm. Jou papa en mama zijn dood' zegt hij ineenkeer. Mijn mond valt open en mijn ogen vullen zich met tranen. 'dood' vraag ik. Ik heb er wel eens ooit over gehoord omdat al mijn opa's en oma's ook al dood zijn. 2 heb ik er meegemaakt. De man knikt en geeft me een knuffel. 'dat kan niet' zeg ik huilend. Het is niet zacht huilen.
Ze zijn de belangrijkste personen uit mijn leven. 'ze zijn door iemand anders dood gemaakt. We kunnen er niks aan doen meisje' zegt de politieagent, wat me nog harder laat huilen. Ik wil papa en mama terug. Waarom zou iemand anders hun dood willen? Ze zijn de liefste mensen van deze hele wereld.
Een hele tijd zit ik huilend bij de man op schoot. Dit kan niet waar zijn. Papa en mama kunnen niet dood zijn. 'je zal naar een weeshuis moeten, die zullen je zo halen' zegt de man. Ik begin zwaarder te ademen en heel hard te schreeuwen. Dit is te veel. Ik wil echt niet naar een weeshuis
//einde droom\\
Ik word wakker van iemand die me door elkaar schud. Met een ruk open ik mijn ogen. Tranen stromen over mijn wangen. Voor me zit Niall. Hij kijkt bezorgd. Zodra hij ziet dat ik wakker ben trekt hij me in een knuffel. 'sshht. Alles komt goed. Het was maar een droom' fluistert hij in mijn oor. 'niet waar' zeg ik huilend. 'het was een droom' fluistert Niall.
'waar zijn papa en mama dan' zeg ik huilend. Niall gaat uit de knuffel en kijkt me raar aan. 'meisje toch. Ik wist niet dat je daar over droomde' zegt Niall terwijl hij me weer terug in de knuffel trekt. 'ik mis ze zo' zeg ik snikkend. 'ik snap het meisje. Het is ook niet makkelijk. Je mag er zo veel over huilen als je wil' zegt Niall. Hij praat heel zacht omdat anders zijn moeder wakker word.
'ik wil niet meer slapen. Dan komen papa en mama weer tevoorschijn' zeg ik huilend. 'kom maar bij mij liggen dan' zegt Niall. Hij pakt mijn hand en helpt me van het bed af. Samen lopen we heel rustig de kamer uit naar die van Niall. Daar aangekomen ga ik in bed liggen en komt Niall erbij liggen. Hij sluit zijn armen om mij heen en zo beginnen mijn gedachten weer.
Al die leuke momenten die ik had met papa en mama. Ze waren altijd zo lief. Op mijn verjaardag wouden ze me graag verwennen met al het geld wat ze hadden. Een dagje weg zat er nooit in, maar in die plaats gingen wij altijd naar het bos. Dat vond ik zo geweldig. Soms was het warm genoeg om te kunnen zwemmen. Dan namen we zwemkleding mee en ging ik samen met papa zwemmen. Mama hielt niet zo van zwemmen. Als ik dan samen met papa in dat water lag, leefde ik me helemaal uit, al kon ik nog niet zwemmen.
Papa hield me dan altijd vast. Dat waren de leukste tijden. Op die tijden dat we in het bos waren dachten we niet aan de geld problemen. Vooral papa en mama dachten daar dan niet aan. Je zag ze dan echt genieten. Dat was echt mooi om te zien. Ze dachten alleen maar aan het gezin. Het plezier wat ik had van die kleine dingetjes die toch geen geld kosten.
Hoe sommige kinderen nog niet gelukkig zouden zijn met hun eigen televisie, was ik al blij als ik met mijn ouders naar het bos ging. Als ik een mooie steen vond. Ik ben snel blij. Mijn ouders vonden het mooi te zien dat ik veel bij hun wou zijn. Veel met hun wou beleven. En nu, nu zijn ze weg. Nu kan ik al die tijden niet meer beleven. Al die keren dat ik met papa ging zwemmen in een meer in het bos. Ik zou het nog zo graag 1 keer willen doen.
En dan dat ik papa en mama een keer kan laten zien dat ik het zelf kan doen. Dat ik naar de middelbare school ga. Of dat ik hele goede punten haal en zelfs kinderen krijg. Al die dingen zullen ze nooit zien. Ik zou het ze zo graag willen laten zien. Weer stromen de tranen als zeeėn over mijn wangen. Niall merkt het en versterkt zijn grip. 'vertel me wat er is' fluistert hij. 'al die herinneringen met papa en mama komen weer terug. Ik mis ze zo erg' zeg ik snikkend.
'het komt goed. Ze kijken vanaf boven mee' zegt Niall. 'maar ik wil hun reactie weten. Zijn ze wel blij met de keuzes maak' vraag ik. 'natuurlijk zijn ze blij met jou keuzes. Je bent een 8 jarig meisje die het een paar dagen op straat heeft overleeft en toen met een vreemde mee is gegaan. Niet iedereen kan dat hoor' zegt Niall. Ik weet niks meer te zeggen. Maar toch mis ik ze.
Alles wat we deden. Ik wil het terug. Mijn leven was zo perfect met hun. Nu is het ook wel leuk, en ik houd echt van de jongens, maar het is anders dan mijn ouders. Na nog wat denken aan mijn ouders val ik in slaap in Niall zijn armen.
-------------
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Dit is echt de schattigste foto die ik ooit heb gezien😍
